บทที่ 29

ดังนั้น ซูชิงเอ๋อร์จึงฝังใจกับพี่สาวคนนี้มาโดยตลอด

จนถึงเมื่อสองปีก่อน ท่านปู่ซูก็มาเสียไป ซูหว่านเอ๋อร์จึงไม่เป็นที่โปรดปรานแล้ว ซูชิงเอ๋อร์ผ่านความพยายามมาต่างๆ นานา จึงมีตำแหน่งในตระกูลซูได้ดั่งทุกวันนี้

“หลินเซียวเป็นสามีของฉัน เมื่อกี้เขาก็แค่ไม่ได้ตั้งใจ แล้วอีกอย่างนะ ของขวัญวันเกิดที่เธอมอบให้ท่านย่ายังวางอยู่บนโต๊ะดีนิ ตีหมาก็ต้องดูเจ้าของ ถึงแม้หลินเซียวจะทำอะไรผิดแล้วจริงๆ ก็ไม่ใช่หน้าที่เธอมาสั่งสอน!” ซูหว่านเอ๋อร์พูด

หลินเซียวมองซูหว่านเอ๋อร์ด้วยความตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงของตัวเอง จะพูดแทนเขาอย่างไม่ลังเลในเวลาที่เขาถูกรังแก

ถึงแม้คำพูดมันจะหยาบไปหน่อยก็ตาม……

แต่หลินเซียวก็ซาบซึ้งใจ

“เหอะๆ ก็ใช่ จะตีหมาก็ต้องดูเจ้าของ งั้นก็ต้องดูด้วยว่าเจ้าของหมามีตำแหน่งในตระกูลหรือเปล่า มีค่าพอให้เคารพหรือเปล่า！” ซูชิงเอ่อร์อาศัยที่ตัวเองเพิ่งได้สัญญาความร่วมมือระหว่างสกุลซูและหนานหูกรุ๊ปจึงทะนงตน ไม่ให้ความสำคัญซูหว่านเอ๋อร์แม้แต่น้อย

“เธอ....” ซูหว่านเอ๋อร์ถูกซูชิงเอ๋อร์ทำให้โมโหจนพูดไม่ออก

“พอได้แล้ว ชิงเอ๋อร์ก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน แค่ขว้างเบาๆ เอง ถึงกับต้องตื่นตระหนกต