Wala sa isipan ni Savannah na mayroon pala siyang bodyguard dahil wala rin naman nabanggit ang lolo niya. And right now, she wanted to ask more about her personal bodyguard! kasi naman, sino ba ang iisipin na iyon ang trabaho ng matipunong lalake kung mukha itong isang sikat na modelo?
"His eyes are so sharp, his jaw is so firm that it makes me want to touch it. He's like the male lead described in famous novels."
Ipinag-drive siya nito ngayon pauwi sa kanilang mansion at nakatawag na rin ito sa lolo niya. Hindi na rin ito nagsalita pa at nakatuon lang ang atensyon sa daan. Pero ramdam ni Savannah na alam ng lalake na pinagmamasdan niya ito simula nang lisanin nila ang kumpanya.
Iyon pa nga! nalimutan na niya ang nangyari sa company niya at kung sino ang maaaring may kagagawan non dahil nakuha na ang buong atensyon niya ng kaniyang gwapong bodyguard.
"If you are guarding me since I arrived here in the Philippines, how come I didn't know about you and your team? hindi ba at dapat lang na malaman ko na may security team pala na naka-assign sa akin?"
Hindi na niya napigilan at tinanong na niya ito. Tumingin sa salamin ang lalake at nagtama ang mga mata nila.
Ace, huh?
But that was only his codename and not his real name. Nais niyang malaman ang totoong pangalan nito.
"About that, it's better Ma'am if you will talk to the president. We are just following his orders."
Humalukipkip siya at inilayo ang tingin kay Ace. Tama naman rin si Savannah sa pag-iisip na talagang hindi nga papayag ang lolo niya na walang magbabantay sa kaniya pero ang akala niya ay malaya rin siyang makakakilos dito sa Pilipinas. Nagtaka pa siya noong una na iilang lamang ang mga sumusunod sa kaniya na tauhan ng Williamson's security force.
But little did I know, I have this...
Bumalik ulit ang tingin niya sa bodyguard na kalamadong nagmamaneho.
Napailing na lang si Savannah at hinintay na makauwi siya ng mansion. She is lucky that she was safe from that fire in the company. Napahinga siya ng malalim. It's really dangerous to be Williamson's new CEO. Alam na niyang hindi magiging madali na maaaring malagay sa panganib ang buhay niya.
Pero ano ba ang bago? ever since my parents got killed, palagi na ring may nakatutok na baril sa ulo ko.
That's why she's not afraid for herself anymore. Mas takot siya sa kalagayan ng lolo niya dahil ito ang pinakamahalaga para sa kaniya ngayon.
"I wanted to meet the other members of your team," sabi niya kay Ace habang ang mga mata niya ay nasa labas pa rin ng bintana. In her peripheral vision, the man looked at him. Hindi ito agad sumagot at para bang pinag-iisipan pa ang mga sasabihin.
"O hindi pwede?" tanong ulit niya.
Sa totoo lang kung ibang tao itong kaharap niya ay talagang malilintikan sa kaniya. But she will spare the man, he is handsome afterall and he saved her from dying earlier. Exaggerated man pero, alam niyang maaari niyang ikamatay ang nangyari sa kaniya kanina.
"If the president will allow it, Ma'am."
Tumango siya. Matagal rin ang tatlong buwan, at magagaling ang mga ito kung ganon dahil talagang wala siyang napansin o naramdaman na sumusunod sa kaniya.
Sabagay, hindi rin naman ako madalas umalis ng mansion. Kung pupunta man ako sa mall ay by schedule pa.
Iyon kasi ang sistema na simula nang makabalik siya. Williamsons' owned a lot of businesses. Marami rin pagmamay-ari na mga malls at themed parks, and there were times when she wanted to go and shopping, sinasabi niya 'yon sa secretary niya at ito ang magsschedule para kapag pumunta siya ay walang kahit na sino ang tao.
Simula kasi nang mamatay ang mga magulang niya ay hindi na nawala ang takot niya sa maraming tao. She was so scared, and everytime that she's seeing a lot of people, they're faceless. Nasa isipan niya rin na sa mga taong 'yon ay naroon ang pumatay sa mga magulang niya at isusunod na siya. Iyon ang tumatak sa isipan niya kaya't kapag nasa marami siyang tao ay sinusumpong siya.
She's sweating so hard, nahihilo rin siya at naninikip ang dibdib niya. Nahihirapan siya sa paghinga at nakakaramdam ng pagsusuka. At kapag malala na ay nawawalan rin siya ng malay.
Savannah tried to go out when she was in Hawaii dahil akala niya ay kaya na niyang makihalubilo sa mga tao, but it was a wrong move because in the middle of everyone, she panicked. She lost consciousness and found herself in the hospital.
When will I be free from this disorder?
Marami siyang bagay na hindi ma-enjoy and she always felt she's different from everybody else.
Savannah licked her lips and caressed her shoulders. She closed her eyes but suddenly, a bloody image of her parents appeared. She gasped and shouted horribly.
"N-No! ahh!"
Napayuko siya at tinakpan niya ang mga tainga niya at nagsumiksik siya sa gilid ng sasakyan. She was trembling because of fear. Malinaw niyang nakita ang pagkalat ng dugo na dumadaloy papunta sa kaniya.
"Ma'am Savannah."
"Ma'am..."
And then a calm voice calling her name. Hindi malakas ang boses at hindi rin pasigaw. Pagkatapos non ay sumunod niyang naramdaman ang mga kamay ng lalake sa kaniyang braso. Slowly, Savannah looked at the owner, Ace, who was looking at her with worry in his eyes. Ang isang kamay nito ay dumako na sa kaniyang ulo. He started to caress her hair slowly as if calming her.
"Breathe... start to breathe slowly."
Absentmindedly, she did what he told her. And when she calmed down, doon lang niya narealize na nasa loob na ng mansion ang sasakyan at nasa parking area na sila. Mariin siyang napapikit. Umayos siya ng pagkakaupo at ito naman na nasa driver's seat ay tumalima at lumabas na. Pinagbuksan siya nito ng pinto pero hindi siya kaagad lumabas.
"Can you walk, Ma'am?" tanong nito.
She nodded in response. Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Savannah nang kumapit 'yon sa gilid ng pinto ng kotse. But when her feet was on the ground and she stood, doon na siya muntik na matumba dahil sa kawalan ng lakas. Luckily, Ace was there to support her. Nahawakan kaagad siya nito sa baywang.
"You can't," sabi pa nito at bago pa siya makasagot ay napasinghap siya nang buhatin siya nito.
"I-I can walk! malapit na lang naman rin ang loob! you don't need to carry me!"
Hiyang-hiya siya! lalo pa at ang ibang mga bodyguard ay nakatingin sa kanila. Siguradong nagtataka ang mga ito dahil talaga ang ugali niya ay hinid siya basta-basta nagpapahawak sa kung sino.
"P-Put me down right now!" matigas niyang sabi sa bodyguard. Amoy na amoy niya ang manly scent nito!
Damn. He smell so good. Ano kaya ang pabango niya?
"Ibababa lang kita kapag nakapasok na tayo sa loob, Ma'am."
"But I can walk now! hindi na nanghihina ang mga binti ko!"
Savannah can feel the bodyguard's broad chest. Umangat ang tingin niya rito at kitang-kita na niya ngayon ng malapitan ang gwapong mukha ng lalake.
Where did lolo find this man? He was fckng hot. Even his voice, and the way his lips move when he talks. Everything about him is attractive.
And right now, her heart beats erratically fast. At nang tumigil ito sa paglalakad ay akala niya ibababa na siya nito pero bumaba ang tingin nito sa kaniya bigla.
And because Savannah was still looking at him, the man's lips almost brushed against hers when he turned to glance at her!
Hello po! new story na naman po tayo! hindi pa po ito daily update pero susubukan ko po na makapag-update araw-araw. Maraming-maraming salamat po at sana masubaybayan po ninyo hanggang dulo ang kwento ni Ace at Savannah!
"You are here."Pagkarinig ni Savannah ng boses ng lolo niya ay mabilis siya na lumayo sa kaniyang bodyguard. Inayos rin niya ang sarili pero ang mabilis na pagtibok ng puso niya ay hindi pa rin bumabalik sa normal. She couldn't believe that she will feel this attraction to this man she just met!Ang dami naman na niyang nakita na mga lalake na mas may itsura dito. And there are also men who tried to get her attention, mga business partners ng pamilya nila pero kahit pa may sinasabi rin ang mga itsura ay hindi nakuha ng mga ito ang interes niya.But this man is different. Wala pa siyang masyadong ginagawa and yet he could make my heartbeat this fast.Normal lang naman na mapalapit lalo at nais lang siya nitong tulungan.Don't be so affected, Savannah! And you are being so obvious."Savannah? Are you okay?"Nabalik lang siya sa realidad nang pagkalapit ng lolo niya ay hinawakan siya nito sa kaniyang braso. Umangat ang tingin niya at nakita niya ang nag-aalalang mukha nito."I-I'm sorry
Savannah Arabella WilliamsonChapter 1"Twinkle, twinkle little star, how I wonder what you are..."Masayang kumakanta ang walong taong gulang na si Savannah. Nasa silid siya sa ikalawang palapag ng kanilang mansion at hinihintay na dumating ang kaniyang ina. Sinabi nito na tatapusin lang ang paglilinis sa kusina. Tuwing gabi kasi ay kinakantahan siya ng kaniyang mama upang makatulog ngunit hanggang ngayon ay wala pa ito."Teddy bearbear, pupuntahan ko na ba si mama? hanggang ngayon kasi ay wala pa siya."Napatingin si Savannah sa labas ng bintana, malakas ang ulan at natatakot na rin siya sa kulog at kidlat. Tinakpan niya ang kaniyang mga tainga nang isang malakas na kulog ang marinig niya.Kinanta niya ang paborito niyang nursery rhyme, iyon kasi ang kinakanta ng kaniyang ina pantanggal sa takot niya sa kulog at kidlat."T-Twinkle, twinkle little star—Napahinto siya sa pagkanta nang makarinig muli ng malakas na kulog. Hindi na niya kaya ang takot niya. Tumayo siya at binitbit ang k
"How was your sleep, apo?"After eating their breakfast inaya siya ng kaniyang lolo sa lanay upang makapag-usap sila."It's good. Hindi ka ba papasok sa kumpanya ngayong araw?"She really wanted to ask about his company, if he has decided to give her work. Hindi siya sanay na walang ginagawa, dalawang linggo na siyang nabuburo sa mansion. Hindi naman siguro iyon ang plano ng kaniyang lolo para sa kaniya?Hindi ang ikulong ako, if that's what he want, babalik na lang ako sa Hawaii to continue my work."I am on leave, Savannah. Ayaw mo ata akong makita at makausap? Since you came back I was busy in the company. Ngayon nga lang na araw na ito tayo magkakaroon ng pagkakataon na makapag-usap ng maayos."Her grandfather sound he was hurt by her words. Pero alam niya na nagpapaawa lamang ito."Hindi ko pa rin naman nakakalimutan ang ginawa mo para makauwi ako, lolo. That's not nice, you know that you are my only family, I panicked. Akala ko kung ano na ang nangyari sa 'yo."Sumimangot si Sal
Sumandal sa kaniyang swivel chair si Savannah. It's been two months after the company was transferred to her name. Being the new CEO is tiring. Bukod sa marami siyang kinausap na head ng bawat department ay may nalaman rin siyang sobrang ikinainit ng kaniyang ulo. "What do you mean, Savannah? are you accusing me of stealing money?" That was his uncle's question when she asked him about the biggest problem recently. Hindi naman niya ito inakusahan. Gusto lang niyang malaman kung alam ba ng Uncle niya na malaking pera ang nawawala sa kumpanya. Pero ang tanong ay ganoon agad. Like, he is guilty. Savannah shook her head. Napakaraming kalokohan ang nangyayari sa Williamson Company kaya't ano ang sinasabi ng kaniyang Uncle na ginawa nito ang lahat para sa kapakanan ng kanilang kumpanya? Also, his grandfather knows that people are stealing money from them but he's just being quiet. Nang sabihin niya kung gaano kalaki ang nawawalang pera buwan-buwan sa kanila ay tumawa lamang ang ka