Kung nakarating ka na po sa chapter na ito sa pagbabasa ng story kong ito ay maraming-maraming salamat po. Sobrang naa-appreciate ko po ang inyong suporta, lalo na po sa inyo na nagku-comment. Isa po kayong motivation sa aming mga manunulat. Salamat po.
“Kung… kung tungkol ito sa pag-abanduna ko sa iyo. Magpapaliwanag ako, Calynn,” samo ni Reedz sa asawa. Ang sinabi ni Calynn ay animo’y bomba na sumabog mismo sa kaniyang harapan. Nagkapira-piraso ang kaniyang puso.“Reedz, kahit masakit na wala ka laging oras sa akin, wala ka lagi sa tabi ko, pinilit kong inunawa ka dahil alam ko para sa kapakanan ng mas nakakaraming tao ang ginagawa mo. At bandang huli, kahit nakakadurog ng puso ay masasabi kong nagwagi naman ako na intindihan ka, dahil kung hindi, sana noon pa ay wala na ako sa lugar na ito.” Mahapding-mahapdi na ang lalamunan at parang anumang oras ay sasabog na ang kaniyang dibdbib kaya pinakawalan na ni Calynn ang kaniyang mga luha matapos sabihin iyon. She no longer fought back her tears. “Sa tingin mo ba magagawa mo akong ikulong dito nang ganoon lang kadali kung ayaw ko talagang mag-stay? Kung ayaw ko talagang maghintay sa pagbabalik mo? Alam kung shushunga-shunga ako pero hindi naman siguro ako ganoong katanga para walang ga
“Aaahhh!” Malakas na malakas na naisigaw ni Reedz habang nakasabunot ang mga kamay niya sa buhok niya. Halos maglabasan ang litid ng kaniyang leeg at pulang-pula ang kaniyang mukha.Galit na galit siya ukol sa nalamang kondisyon ng anak. Sa sobrang galit niya ay nawawalan siya ng kontrol sa sarili. Mahirap pa’y hindi niya alam kung kanina o kung saan siya nagagalit na siyang nagpapahirap sa kaniyang damdamin.“Bakit ang anak ko pa?! Bakit?!” Mayamaya ay nasipa naman niya ang bedside table. Nang hindi makuntento ay ang pader ang kaniyang sinipa. Napasuntok din siya. Ilang beses niya iyong ginawa, maibsan lang sana ang nararamdamang galit.“Reedz, tama na,” pakiusap ni Calynn sa asawa.Isang suntok pa sa pader ay tumigil na nga si Reedz. Napasandal na lamang siya doon na para ba’y anumang oras ay babagsak ang kaniyang katawan. Wala sa sariling nakanganga siyang nakatingala sa kisame. Hinahabol ang paghinga.Saglit lamang ay dumausdos ito sa pader at napaupo habang tahimik na lumuluha. H
One month later.Mabilis na lumipas ang mga puno ng agam-agam na araw ng mag-asawang Reedz at Calynn. At sumapit na naman ang araw na kailangang bumalik si Calynn sa kaniyang OB. Hindi lamang para sa normal na checkup niya kundi para malaman ang totoong kondisyon ng anak nila.Limang buwan na ang ipinagbubuntis ni Calynn. Matitiyak na kung ang anak niya ay may bilateral renal agenesis o wala. Na sana nga ay wala. Na sana nagkamali lang ang doktor.Samakatuwid, sa ikalawang trimester ng pagbubuntis, ayon sa kaniyang OB ay malinaw na makikita na raw sa ultrasound kung ang mga bato ng fetus kung totoo ngang hindi nabuo, at maaari ring makita ang iba pang palatandaan ng kondisyon, tulad ng mababang dami ng amniotic fluid o oligohydramnios.“Ano’ng ginagawa mo?” malumanay na tanong ni Calynn sa asawa nang nagising siya dahil sa naramdaman niyang nakatitig sa kaniya. Nang idilat niya ang kaniyang mga mata ay si Reedz pala. Naroon ito nakaupo sa gilid ng kama at pinapanood ang kaniyang pagtu
Pasakay na silang mag-asawa sa kanilang kotse nang bigla ay nangatog ang mga tuhod ni Calynn. Kung hindi siya nakakapit sa braso ng asawa ay malamang natumba na siya.Saglit na naantala ang kaniyang pagsakay. Binalanse niya muna ang sarili at pinakiramdaman. Nakailang buga siya ng hangin sa bunganga upang kumalma kahit kaunti ang dumadagundong niyang dibdib.“Are you really fine?” Maagap na hinawakan siya ni Reedz.She slowly nodded, saying that she’s just fine. Pagkuwa’y walang imik na sinubukan niya ulit na pumasok sa kotse. Awa ng Diyos ay nakaupo naman na siya nang maayos.“No, Calynn. I think you are not okay. You look like you’re dying,” sa sobrang pag-aalala sa asawa ay madiing naisabi ni Reedz nang nakasakay na rin ito sa likod ng manibela.“At ano ang gusto mo masaya ako, Reedz? Dapat ba nakangiti ako sa sitwasyon na ito?” Magkasalubong ang mga kilay na tiningala ang asawa.Napahiya na nagbuntong-hininga naman si Reedz. Wari ba’y na-paralyze bigla. Mabuti na lamang at nakuha
Bagaman nagmamadali ay nagawa pa ring isingit ni Calynn ang pagsilip sa Lux Fine Jewelry. Sa araw-araw ng kanyang buhay, hindi niya talaga kayang hindi masulyapan ang kanyang engagement ring kahit saglit lang. “Diyan ka lang, aking singsing. Balang araw, nakasuot ka na sa aking ring finger. Tiwala lang tayo na parating na ang lalaking magsusuot sa iyo sa akin,” kinikilig niyang turan. Kulang na lang ay mag-twinkle twinkle na naman ang mga itim na bilog ng kanyang mga mata. Ini-stretch pa niya ang palad niya at in-imagine na nakasuot na ang noon pa niya pinapangarap na singsing. “Ay, naku, Calynn, bilhin mo na kasi iyan,” as usual, sita na naman sa kanya ni Belle na sales associate ng Lux Fine Jewelry. Ang salarin kung bakit nagmumukha siyang lukaret at obsess sa isang singsing. Pitong buwan na, kung hindi nagkakamali si Calynn ay pitong buwan na nga siyang parang baliw na inaasam ang diamond ring simula idinisplay ni Belle ang singsing, na hindi sinasadya ay kanyang nakita. Mula noo
“Duty ka hanggang closing!” pinal na desisyon ng kanyang manager. “Ma’am, naman? Hindi ko po deserve ito. Thirty minutes lang naman po akong late. ‘Tsaka masama na ba ngayon ang tumulong?” pagrarason niya pa rin kahit aminado siyang mali niya talaga bakit nagagalit sa kanya ang manager nila. Gusto nga niyang pukpukin ang sarili niya, eh. Ano ba kasi talaga ang nakain niya’t nag-feeling tindera siya kanina Lux Fine Jewelry. Tss. “Magpasalamat ka na lang at hindi kita ifa-fire!” Sa pagkarinig ni Calynn sa salitang ‘fire’ ay kinagat na niya ang kanyang dila. Oras na para manahimik siya kundi malalagot na talaga siya. “Ano ba kasing nangyari sa ‘yo? Bakit late ka na naman?” usisa sa kanya ng katrabaho niyang si Yeyet. “Wala. Na-traffic lang.” Nakangusong padabog siyang umupo sa kanyang puwesto. Nagsinungaling siya dahil alangan namang sabihin niyang ipinagtanggol niya ang kanyang engagement ring, eh, di pagtatawanan naman siya. Nasermunan na nga siya, mapagtatawanan pa. Huwag na. An
Kumilos si Reedz. Nanlilisik ang mga matang hinarap na talaga siya. “When I purchased this ring a while ago, you assured me that no woman would refuse my proposal. So, why did Avy reject me? Umamin ka, binola mo lang ba ako para mabentahan mo lang?” Bumuka ang kanyang bibig, gusto niyang magpaliwanag, pero walang salita na gustong lumabas sa kanyang bibig. Ngayon pa yata talaga nagkahiyaan ang bibig at dila niya. Ngayon pa talaga ayaw magsalita. Dati naman ang daldal niya, eh. Naman, oh! Napalunok siya, pero syempre ay nilabanan niya ang takot. Hindi siya humakbang upang umatras. Ikinuyom niya lang nang sobrang higpit ang kanyang mga kamao. Hitsura ng taong hinihintay na lang na sakmalin ng halimaw ang kanyang ulo. 'Ganito ang napapala ng pakialamera', at talagang tukso pa sa kanya ng konsensya. Napangiwi siya. Pakialamera na pala ang tawag sa gusto lamang tumulong? Malay ba niya kung gusto ng taong ito na magpakamatay. At least, nailayo niya ito sa kapahamakan. 'Ikaw naman ang ma
Nawala sa kanyang pagmumuni-muni at pagkakatitig si Calynn sa mamahaling singsing na hawak-hawak nang maulinigan niya ang pagbukas ng main door ng apartment nila. At hindi na niya kailangang hulaan kung sino ang dumating. Alas dyes y media na, ganoong oras nakakauwi ang kanyang kapatid kapag weekends ang pasok nito sa school. Working student kasi ito kapag Sabado at Linggo. Tinutulungan siya sa pagpapaaral dito kahit sa simpleng pamamaraan lang na kaya nito. “Ate, kumain ka na?” malakas ngang boses ni Gela sa ibaba. Nagmadali na siyang bumaba sa kama. Tinakbo niya ang vanity mirror. Sa isang drawer na alam niyang hindi nila madalas buksan na magkapatid niya isinuksok ang jewelry box. Kilala niya si Gela. Pumapasok iyon bigla-bigla sa silid niya nang walang katok-katok. Ayaw niya muna na makita ng kanyang kapatid ang singsing. “Dito ka muna, ha, singsing ko,” aniya sa singsing na animo’y bata na pinagsabihan. “Ay, palaka!” Ngunit katulad nga ng kanyang naisip, biglang bungad si Ge