Chapter 11

Nagising siya na tanging ingay lang ng mga alon ang kaniyang naririnig. Tumingin siya sa orasan sa dingding ngunit wala ito sa nakasanayan niyang lugar. Naalala niya na wala pala siya sa kaniyang kwarto.

Siguro nakaalis na ang lalaki. Tahimik na kasi ang paligid at mataas na ang sinag ng araw sa labas.

Uminat na itinaas niya ang mga kamay saka ipinusod lang pataas ang buhok. Bakit kaya hindi siya ginising ng tiya niya? Saka, halos hindi niya naramdaman ang pagbangon nito kanina.

Inayos niya ang higaan bago tuluyang lumabas saka dumeretso sa kusina, dahil malapit ito sa kwarto at isa pa, nakasanayan na niya iyon para mag-tootbrush. Nararamdaman pa niya ang antok dahil hindi naman siya nakatulog nang maayos kagabi, dahil lamang ng isip niya ang binata.

Umupo muna siya sa upuang kawayan at saka itinaas ang mga paa sa isang silya sa harap niya, at saka pumikit ulit.

“Are you still sleepy?” anang tinig mula sa salas.

May tao ba roon?

Mabilis siyang nagmulat ng mga mata at inayos ang upo,