"Aray! Ano ba bulag ka ba?" sigaw ni Stanley matapos siyang mabunggo ng isang dalagita. Napakarami nitong buhat at sa tingin niya ay masmabigat pa sa sariling timbang nito ang mga daladalahan nito.
"Sorry na hindi ko kasi kita ang daan, hindi mo ba nakikita na ang dami kong dala tapos sa daan kapa na ka harang." sagot naman ni Serenity na bakas sa mukha ng inis at pagod."Sa liit mo naman kasing iyan hindi ka dapat nagbubuhat ng masmabigat pa saiyo. Akin na nga ang iba at tutulungan na kita." inagaw ni Stanley ang ibang daladala ng dalagita wala naman itong angal ng kinuha niya iyon dahil narin siguro sa nabibigatan na nga ito."Tutulong nalang dami pang sermon." bulong pa nito habang iniaabot ang ibang kahon kay Stanley.
"Saan ba ang dala ng mga ito?" tanong nito na kunot ang noo.
"Diyan lang sa apartment ni Tita Gina, duon sa padalwa sa harap." sagot ni Serenity at nanguna na sa paglalakad.
Malapit lamang ang apartment kaya naman saglit lamang silang naglakad. Agad na ibinaba ni Stanley ang mga kahon sa terrace at nagpagpag ng kamay. "Grabe namang alikabok ng mga yan." pabulong na angal niya.
Inirapan naman ni Serenity ang lalaki, "Hoy hindi naman ako humingi ng tulong saiyo pero kung makapagreklamo ka inam, sige na salamat sa pagbuhat umuwi kana at baka maabutan ka pa ng tiyuhin ko eh mamura ka pa may topak pa naman yun ngayon." taboy niya rito habang inaayos na ang ibang gamit.
"Sige aling maligalig salamat ha sa katarayan mo, tinulungan mo na pinalayas kapa." at nagpunta na siya sa unahang apartment.
Oo magkatabi lamang ang apartment nila tatlong helera sa harap at tatlo rin sa likuran. Kararating lamang ni Stanley galing Maynila doon siya nag aaral first year college siya at ayaw na niyang ituloy ang pag aaral kaya siya umuwi ng Quezon. Nag away sila ng girlfriend niya at nauwi sa hiwalayan kaya naman alsa balutan ang peg ng lolo nyo. Seventeen years old na siya at panganay sa tatlong magkakapatid.
Si Serenity naman ay maglalabindalawang taong gulang sa susunod na buwan at panganay rin sa tatlong magkakapatid lahat sila ay babae at buntis pa ang kanyang ina sa paapat na kapatid nila. Hiwalay ang tunay na ama niya at ang kanyang ina simula pa ng pitong taong gulang siya at mula noon ay puro hirap na ang naranasan nila. Kasalukuyan siyang nasa ika anim na baitang sa ngayon at siyempre masmarami ang absent niya kesa sa ipinasok. Madalang magkaroon ng hanapbuhay ang inaama niya ang kanyang ina naman ay nagluluto lamang ng mga meryendahin at inilalako nito. Madalas rin silang walang makain kaya naman ang katawan nilang magkakapatid ay payat. Pinalayas sila sa inuupahan nilang bahay nsa kabilang subdibisyon kaya ng makadelehensiya ang inaama niya ay agad silang nakahanap ng apartment na matitirahan.
"Mama! narito na po ang pinaka gwapo mong anak!" sigaw ni Stanley habang nagtatanggal ng sapatos. Agad namang lumabas si aling Gina ng marinig ang boses ng sumisigaw na anak. Maydala siyang tambo at hinabol agad ng hampas ang anak na bagong dating.
"Ikaw na bata ka! napaka tigas ng ulo mo, dahil lamang sa babae eh tumigil ka sa pag aaaral mo akala mo eh kadaling humanap ng pera para lamang mapag aral kayo sa magandang eskwelahan." sigaw ni aling Gina habang panay ang hampas sa binti at puwitan ng anak.
Narinig naman ni Serenity ang sigawan sa kabilang bahay kaya naman agad itong dumungaw sa terrace ng mga ito. At laking gulat niya ng makitang pinagpapalo ni aling Gina ang binatang tumulong sa kanyang magdala ng naglalakihang kahon ng gamit nila kanina.
"Hoi! Serenity baka gusto mong magmadali sa pagliligpit ano pa bang itinatanga tanga mo riyan sa kabilang bahay ha?" sigaw naman ng step father niya.
"Wala po Tito, hihiram sana ako ng walis tambo kay Tita Gina kaso ginagamit niyang pambugbog kaya mamaya nalang po ako manghihiram." pagdadahilan niya.
Mabilis namang natapos ni Serenity ang gawain, maghapon ay siya lamang ang nag ayos ng bahay na nilipatan nila. Ang tiyuhin naman niya ay agad ring umalis upang mag maneho ng jeep at naka hanap ito ng sideline sa loob ng limang araw ay pinayagan itong ilabas ang jeep ni mang Pido dahil may sakit diumano ang tunay na driver noon. Isinara niya ang pinto aalis siya upang sunduin ang kanyang mama at dalawang kapatid. Nasa gate na siya ng mapansin niya ang isang binatilyong nakaupo sa may gate at nagpapatalbog ng bola.
"Pwede bang makiraan?" tawag pansin niya rito at agad naman itong tumayo.
Tinitigan siya nito sa mga mata bago nagmamadaling tumayo at pinagpag ang likuran ng shorts. "Pasensya ka na nakaharang pala ako sa daan." sagot naman nito na ngumiti pa.
Nginitian rin naman ni Serenity ang binatilyong iyon at agad niyang inilahad ang palad rito upang makipag kilala. "Ako nga pala si Serenity, dito kami nakatira sa gitnang apartment bagong lipat lamang kami ngayon."
Tinanggap naman agad ng binatilyo ang palad niya at saka muling ngumiti. "Ako naman si Simon, actually kami ang may ari ng apartment na ito." wika nito.
"AHH... anak ka ni tita Gina?" tanong ni Serenity.
"Oo actually ako ang bunso. Bale tatlo kami yung kuya ko bagong dating lang from Manila duon kasi siya pumapasok then my ate rin ako na diyan pumapasok sa Envelinda University. Kayo siguro yung bagong lipat diyan sa gitna namin ano?"
"Oo kami nga, susunduin ko muna sina mama sa dati naming tinirhan kasi natapos ko na yung mga gawain para makapag pahinga na rin sila." naka ngiting sagot ni Serenity.
"Okay sige ingat, see you around may laro pa kami eh." at kumaway pa si Simon habang papalayo.
Tila naman kinikiliti ang murang puso ng dalagita at napapangiti pa ito habang tinatanaw ang papalayong binatilyo.
"Oh... My... God... I LOVE YOU na po talaga. Ang gwapo na ang bait pa goshhhhhh! Crush na kita...!" tili ng kanyang isipan. At nagpatuloy na nga siya sa pagpunta sa dati nilang tinirhan upang sunduin ang ina at ang dalawang nakababatang kapatid.
Pakagat na ang dilim ng makabalik ang mag iina sa bagong apartment na inuupahan nila. "Mama, maupo ka muna magsasaing lang po ako." at iniabot ni Serenity ang upuan sa ina. "Kayong dalawa naman ay magsiligo na dahil amoy suka na kayo hala na pasok sa banyo." utos niya sa dalawang nakababatang kapatid.Satuwing may makakakita kay Serenity ay walang mag akala na siya ay mag lalabindalawang taong gulang palamang dahil isa siyang batang responsable, hindi na niya kinakailangan pang utusan dahil alam na alam na niya ang dapat gawin sa araw araw. Mahirap man ang naging buhay nila ay hindi niya nagawang magalit sa ina dahil alam niyang nuong maliliit pa sila ay mag isa itong nagtaguyod sa kanilang tatlo. Isa nga lamang ang pinagtalunan nila nito at yun ay nagng magpasya itong sumama sa step father nila. Mabait naman ito nuong una at naibibigay ang pangangailangan nila. Ngunit sa pagdaan ng panahon ay tumatamad ito nagiging mainitin ang ulo palagi nalamang silang sinisigawan lalo na ng nagd
Nang makarating sa gate ay binalingan ni Serenity ang binata. "Dito na ako salamat sa pagbili ng ulam at salamat sa paghatid." wika niya sa mababang tinig at nakayuko. "A--anong hatid? Hoi! Para sabihin ko saiyo tagarito ako ano? Hwag mong sabihing tagarito karin?" takang tanong pa ni Stanley rito. "O---Oo diyan kami sa gitna." sagot niya at napalingon ng marinig ang malaks na sigaw ng tito niya. "Serenity! ano bat nakikipag chismisan ka pa riyan gabi na at gutom na gutom na ako hindi ka pa nakakapag luto!" sigaw nitong halata ang galit sa mukha. Hindi na nilingon ni Serenity ang binatang kausap bagkus ay npaika ika siyang tumakbo patungo sa loob ng bahay upang magluto. Nakaramdam naman ng awa si Stanley, para sa kanya ay masyado pang bata si Serenity bakit kailangang ito pa ang maghanda ng hapunan. Pailing iling siyang pumasok sa bahay nila. "Napaano naman iyang tuhod mong bata ka?" tanong ng ina ni Serenity. "Nadapa lang ito mama, huwag kapong mag alala at ayos lang ako hindi
Malalaki ang hakbang na sumunod agad si Serenity sa binatang may dala ng mga labahin niya."Bakit mo ba ako laging sinisermunan tapos sa huli tutulong kadin naman." mataray na tanong niya rito."Alam mo bata naaawa lang ako saiyo kaya kita tinulungan kita mo pilay ka pa.""Hindi bata ang pangalan ko at hindi na ako bata ha malaki na ako!." "Stanley" at inilahad nito ang kamay matapos ibaba ang batya sa lapag.Tinitigan naman ito ni Serenity parang nagtatanong ang kanyang mga mata at madali naman iyong naintindihan ng kaharap."Stanley ang pangalan ko, ikaw anong pangalan mo?" "Serenity, siguro ikaw yung kuya nung cute na lalaki teka ano nga bang pangalan noon" tila nag iisip na napatingin sa itaas na wika ni Serenity."Kapatid na bunso yun si Simon, cute na iyon para saiyo? Eh ano pa ako gwapo?" natatawang tanong niyansa dalagita na tila naman masusuka ang itsura habang nakatingin sa kanya."Alam mo kuya, umuwi ka na at ng maumpisahan ko na iyang labahin hindi ka pa ata nag aalmusal
"Sige lang magsalita ka at huwag mong isipin na narito ako." dagdag pa ni Stanley.Nahihiya man si Serenity pero mayroong bahagi sa dibdib niya ang nakaramdam ng tuwa dahil sa kauna unahang pagkakataon may isang taong handang makinig sa kanyang hinanaing. Muli siyang tumingala sa langit at hinayaan ang mga luhang dumaloy sa pisngi niya."Nahihirapan na kasi ako, pero ayokong ipakita kay mama at sa mga kapatid ko. Ayaw kong makita nila na mahina ako dahil alam kong sa akin lamang sila umaasa. Hindi ko rin maintindihan kung bakit sa edad kong ito ay kailangan kong pagdaanan ang hirap ng buhay. Bakit yung ibang kasing edad ko ay malayang nakapag lalaro at nakapag aaral ng walang hirap samantalang ako eto nalilito kung bakit ganito ang sitwasyon ng buhay namin." patuloy siyang nagsalita habang si Stanley ay nakikinig lamang sa tabihan niya. "Alam mo bang ilang beses ko ng hiniling na sana mamatay nalang ako, nang saganuong paraan ay hindi ko na maranasan ang hirap na pinag dadaanan namin.
Matapos bumili ng diary ng ama ni Stanley ay ibinigay ito sa kanya. "Ikaw na ang magbigay nito kailangan ko ng bumalik ng Manila dahil may kliyenteng gusto akong makausap heto rin ang allowance mo para sa buwang ito." nakangiting abot nito ng pera sa anak."Pa, bakit pang isang buwan na ito? At parang sobra ah." nagtataka habang binibilang ang perang iniabot ng ama."Alam ko kasing may tinutulungan ka at isa pa medyo malaki ang kinita ko sa buwang ito dahil narin siguro sa dalang suwerte ni Serenity sa pamilya natin hahaha." masayang wika ng kanyang ama. "Alagaan mo ang mga kapatid mo at ang mama mo lalo na ang ampun natin.""Oh no papa! Yan ang huwag mong sasabihin." iling ng iling habang tumatawang reaksyon ni Stanley."Aba! Eh bakit naman? Hindi ba at parang bunso mo ng kapatid ang bata na iyon.""Papa hindi mangyayari yun kasi palaki ko ang batang yon hahaha." at nagkatawanan ang mag ama."Luko ka talaga pati ba naman si Serenity hindi mo paliligtasin, tssk magbago ka na at hindi
Hindi naman nakaimik si Stanley lalo na ng makita niyang umiiyak na si Serenity. Agad niyang dinukot ang panyo sa kanyang bulsa at nilapitan ito pinahiran niya ang luha nito. "Sorry, nabigla lang ako. Ikaw naman kasi kanina pa ako nag aantay duon para ibigay ang regalo sayo ni papa tapos yun pa ang makikita ko." paliwanag niya rito."Ewan ko sayo Enemy, nakakasama ka ng loob. Alam ko na ngayon na wala kang tiwala sa akin." at lumakad na siya papalayo.Agad naman sumunod si Stanley at hinila siya muli sa kamay para hindi na siya makalayo. "Sasakay na tayo, huwag ka ng magalit sorry na hindi na yun mauulit promise." malungkot na sabi niya. Hindi naman umimik ang dalagita pero hindi narin siya nanguna sa paglakad sabay na nilang tinahak ang sakayan ng tricycle sa kanto. Ngunit bago pa makalayo ay may tumawag sa pangalan ni Stanley."Stanley!" sigaw ng babae at agad lumapit at nagunyapit sa braso ni Stanley. "Saan ka galing? at sino yan baby sister mo?" nakangiting tanong nito."Hindi ko
Nakangiti habang nakatingala si Serenity at unti unting dumaloy ang luha sa kanyang mga malulungkot na mata. "Alam nyo ba na masaya ako kasi parang normal na bata na ako, nakakapaglaro at kumakain sa tamang oras gayon din ang mga kapatid ko pero bakit naman ganon?" at huminga siya ng malalim bago muling nagsalita. "Masakit makita ang mama ko na umiiyak at nasasaktan, sana lahat ng sakit na nararamdaman niya ay mapawi na. Sadya bang ganon pagnagmahal? Sa sobrang pagmamahal niya kay tito palagi nalang siyang umiiyak halos mag tatlong linggo na siyang hindi umuuwi at alam ko kung bakit pero ayaw kong sabihin kay mama kasi ayaw ko siyang masaktan."* * * * FLASH BACK * * * *Binigyan ng puhunan ni Aling Gina si Aling Reny upang ang tubo ay maibili nila ng makakain sa araw araw. Sa Umaga ay sa harapan ito ng apartment nagtitinda at sa miryenda naman ay naglalako ito ng mga kakanin sa kadahilanang hindi na nga ito inuwian ng asawa at kailangan nitong mag ipon para sa panganganak nito
"Nakakainis ang batang iyon, ipinaghanda ko pa ng almusal wala naman pala, bakit naman hindi niya nabanggit sa akin ang pagpunta sa school ngayong araw? Galit pa siguro yun sa pang aasar ko kahapo." anang kangyang isipan at para siyang batang naiinis sa kalaro. Nagmukmuk lamang siya sa higaan hanggang tanghali saka naligo at lumabas ng bahay."Aba! seniorito tanghalian na ngayon kalang bumangon halika na at kakain na." bulyaw sa kanya ng ina kaya naman wala siyang nagawa kung hindi ang dumulog sa hapagkainan. Ngunit nakapagtatakang wala siyang gana. Hindi nagtagal ay tumunog ang telepono nila at sinagot iyon ni Simon na siyang malapit sa kinalalagyan noon."Hello, sino to?" tanong nito sa kausa "Okay sige sige sasabihin ko nalang kay mama at kay tita Reny, sige mag ingat ka nalang pauwi----" natigilan ito ng tanungin ng ina."Sino yan Simon?" tanong ni aling Gina."Si Seren po mama, pinasasabi na aabutin daw ng hapo sa school makikiulit narin daw po sa mama niya." sagot niya habang hi