"Aray! Ano ba bulag ka ba?" sigaw ni Stanley matapos siyang mabunggo ng isang dalagita. Napakarami nitong buhat at sa tingin niya ay masmabigat pa sa sariling timbang nito ang mga daladalahan nito."Sorry na hindi ko kasi kita ang daan, hindi mo ba nakikita na ang dami kong dala tapos sa daan kapa na ka harang." sagot naman ni Serenity na bakas sa mukha ng inis at pagod."Sa liit mo naman kasing iyan hindi ka dapat nagbubuhat ng masmabigat pa saiyo. Akin na nga ang iba at tutulungan na kita." inagaw ni Stanley ang ibang daladala ng dalagita wala naman itong angal ng kinuha niya iyon dahil narin siguro sa nabibigatan na nga ito."Tutulong nalang dami pang sermon." bulong pa nito habang iniaabot ang ibang kahon kay Stanley."Saan ba ang dala ng mga ito?" tanong nito na kunot ang noo."Diyan lang sa apartment ni Tita Gina, duon sa padalwa sa harap." sagot ni Serenity at nanguna na sa paglalakad. Malapit lamang ang apartment kaya naman saglit lamang silang naglakad. Agad na ibinaba ni St
Pakagat na ang dilim ng makabalik ang mag iina sa bagong apartment na inuupahan nila. "Mama, maupo ka muna magsasaing lang po ako." at iniabot ni Serenity ang upuan sa ina. "Kayong dalawa naman ay magsiligo na dahil amoy suka na kayo hala na pasok sa banyo." utos niya sa dalawang nakababatang kapatid.Satuwing may makakakita kay Serenity ay walang mag akala na siya ay mag lalabindalawang taong gulang palamang dahil isa siyang batang responsable, hindi na niya kinakailangan pang utusan dahil alam na alam na niya ang dapat gawin sa araw araw. Mahirap man ang naging buhay nila ay hindi niya nagawang magalit sa ina dahil alam niyang nuong maliliit pa sila ay mag isa itong nagtaguyod sa kanilang tatlo. Isa nga lamang ang pinagtalunan nila nito at yun ay nagng magpasya itong sumama sa step father nila. Mabait naman ito nuong una at naibibigay ang pangangailangan nila. Ngunit sa pagdaan ng panahon ay tumatamad ito nagiging mainitin ang ulo palagi nalamang silang sinisigawan lalo na ng nagd
Nang makarating sa gate ay binalingan ni Serenity ang binata. "Dito na ako salamat sa pagbili ng ulam at salamat sa paghatid." wika niya sa mababang tinig at nakayuko. "A--anong hatid? Hoi! Para sabihin ko saiyo tagarito ako ano? Hwag mong sabihing tagarito karin?" takang tanong pa ni Stanley rito. "O---Oo diyan kami sa gitna." sagot niya at napalingon ng marinig ang malaks na sigaw ng tito niya. "Serenity! ano bat nakikipag chismisan ka pa riyan gabi na at gutom na gutom na ako hindi ka pa nakakapag luto!" sigaw nitong halata ang galit sa mukha. Hindi na nilingon ni Serenity ang binatang kausap bagkus ay npaika ika siyang tumakbo patungo sa loob ng bahay upang magluto. Nakaramdam naman ng awa si Stanley, para sa kanya ay masyado pang bata si Serenity bakit kailangang ito pa ang maghanda ng hapunan. Pailing iling siyang pumasok sa bahay nila. "Napaano naman iyang tuhod mong bata ka?" tanong ng ina ni Serenity. "Nadapa lang ito mama, huwag kapong mag alala at ayos lang ako hindi
Malalaki ang hakbang na sumunod agad si Serenity sa binatang may dala ng mga labahin niya."Bakit mo ba ako laging sinisermunan tapos sa huli tutulong kadin naman." mataray na tanong niya rito."Alam mo bata naaawa lang ako saiyo kaya kita tinulungan kita mo pilay ka pa.""Hindi bata ang pangalan ko at hindi na ako bata ha malaki na ako!." "Stanley" at inilahad nito ang kamay matapos ibaba ang batya sa lapag.Tinitigan naman ito ni Serenity parang nagtatanong ang kanyang mga mata at madali naman iyong naintindihan ng kaharap."Stanley ang pangalan ko, ikaw anong pangalan mo?" "Serenity, siguro ikaw yung kuya nung cute na lalaki teka ano nga bang pangalan noon" tila nag iisip na napatingin sa itaas na wika ni Serenity."Kapatid na bunso yun si Simon, cute na iyon para saiyo? Eh ano pa ako gwapo?" natatawang tanong niyansa dalagita na tila naman masusuka ang itsura habang nakatingin sa kanya."Alam mo kuya, umuwi ka na at ng maumpisahan ko na iyang labahin hindi ka pa ata nag aalmusal
"Sige lang magsalita ka at huwag mong isipin na narito ako." dagdag pa ni Stanley.Nahihiya man si Serenity pero mayroong bahagi sa dibdib niya ang nakaramdam ng tuwa dahil sa kauna unahang pagkakataon may isang taong handang makinig sa kanyang hinanaing. Muli siyang tumingala sa langit at hinayaan ang mga luhang dumaloy sa pisngi niya."Nahihirapan na kasi ako, pero ayokong ipakita kay mama at sa mga kapatid ko. Ayaw kong makita nila na mahina ako dahil alam kong sa akin lamang sila umaasa. Hindi ko rin maintindihan kung bakit sa edad kong ito ay kailangan kong pagdaanan ang hirap ng buhay. Bakit yung ibang kasing edad ko ay malayang nakapag lalaro at nakapag aaral ng walang hirap samantalang ako eto nalilito kung bakit ganito ang sitwasyon ng buhay namin." patuloy siyang nagsalita habang si Stanley ay nakikinig lamang sa tabihan niya. "Alam mo bang ilang beses ko ng hiniling na sana mamatay nalang ako, nang saganuong paraan ay hindi ko na maranasan ang hirap na pinag dadaanan namin.
Matapos bumili ng diary ng ama ni Stanley ay ibinigay ito sa kanya. "Ikaw na ang magbigay nito kailangan ko ng bumalik ng Manila dahil may kliyenteng gusto akong makausap heto rin ang allowance mo para sa buwang ito." nakangiting abot nito ng pera sa anak."Pa, bakit pang isang buwan na ito? At parang sobra ah." nagtataka habang binibilang ang perang iniabot ng ama."Alam ko kasing may tinutulungan ka at isa pa medyo malaki ang kinita ko sa buwang ito dahil narin siguro sa dalang suwerte ni Serenity sa pamilya natin hahaha." masayang wika ng kanyang ama. "Alagaan mo ang mga kapatid mo at ang mama mo lalo na ang ampun natin.""Oh no papa! Yan ang huwag mong sasabihin." iling ng iling habang tumatawang reaksyon ni Stanley."Aba! Eh bakit naman? Hindi ba at parang bunso mo ng kapatid ang bata na iyon.""Papa hindi mangyayari yun kasi palaki ko ang batang yon hahaha." at nagkatawanan ang mag ama."Luko ka talaga pati ba naman si Serenity hindi mo paliligtasin, tssk magbago ka na at hindi
Hindi naman nakaimik si Stanley lalo na ng makita niyang umiiyak na si Serenity. Agad niyang dinukot ang panyo sa kanyang bulsa at nilapitan ito pinahiran niya ang luha nito. "Sorry, nabigla lang ako. Ikaw naman kasi kanina pa ako nag aantay duon para ibigay ang regalo sayo ni papa tapos yun pa ang makikita ko." paliwanag niya rito."Ewan ko sayo Enemy, nakakasama ka ng loob. Alam ko na ngayon na wala kang tiwala sa akin." at lumakad na siya papalayo.Agad naman sumunod si Stanley at hinila siya muli sa kamay para hindi na siya makalayo. "Sasakay na tayo, huwag ka ng magalit sorry na hindi na yun mauulit promise." malungkot na sabi niya. Hindi naman umimik ang dalagita pero hindi narin siya nanguna sa paglakad sabay na nilang tinahak ang sakayan ng tricycle sa kanto. Ngunit bago pa makalayo ay may tumawag sa pangalan ni Stanley."Stanley!" sigaw ng babae at agad lumapit at nagunyapit sa braso ni Stanley. "Saan ka galing? at sino yan baby sister mo?" nakangiting tanong nito."Hindi ko
Nakangiti habang nakatingala si Serenity at unti unting dumaloy ang luha sa kanyang mga malulungkot na mata. "Alam nyo ba na masaya ako kasi parang normal na bata na ako, nakakapaglaro at kumakain sa tamang oras gayon din ang mga kapatid ko pero bakit naman ganon?" at huminga siya ng malalim bago muling nagsalita. "Masakit makita ang mama ko na umiiyak at nasasaktan, sana lahat ng sakit na nararamdaman niya ay mapawi na. Sadya bang ganon pagnagmahal? Sa sobrang pagmamahal niya kay tito palagi nalang siyang umiiyak halos mag tatlong linggo na siyang hindi umuuwi at alam ko kung bakit pero ayaw kong sabihin kay mama kasi ayaw ko siyang masaktan."* * * * FLASH BACK * * * *Binigyan ng puhunan ni Aling Gina si Aling Reny upang ang tubo ay maibili nila ng makakain sa araw araw. Sa Umaga ay sa harapan ito ng apartment nagtitinda at sa miryenda naman ay naglalako ito ng mga kakanin sa kadahilanang hindi na nga ito inuwian ng asawa at kailangan nitong mag ipon para sa panganganak nito