Kabanata 14
Akala ko dati, madaling magbasa ng emosyon ng ibang tao. Malalaman mo agad ang tao kapag galit ‘pag hindi ito namamansin, o kaya’y medyo agresibo ang pagtrato niya sa ‘yo. Malalaman mo kapag malungkot ‘yung tao, kapag hindi tama ang ngiti nito. Malalaman mo kapag masaya ang tao sa paraaan ng pananalita nito.
Actually, madali naman talaga, lalo na kapag ang sarili mong naramdaman na ang usapan.
But what I felt right now was beyond unfathomable.
“Nay, dalawang kwek-kwek, tatlong isaw, tapos dalawang buko juice, nga po.”
Nakita kong may maliit na ngiting sinusupil ang tindera. “Jowa mo ba, ‘nak?”
Both Eileer and I got tongue tied about what she said. Unti-unti akong umiling habang si Eileer ay malakas na natawa.
“Naku, nay, hindi po. Close friend lang, ka-banda ko po.&rd
Trigger Warning: This story contains toxic escapisms, suicide, self-harm and heavy drama. Read at your own risk.My plants died. I stopped watering them.“Time of death, 7:31 PM.”Wails from the relatives rang the whole ED. One of them even shook me hard that I almost stumbled and drop myself, mabuti na lang at napigilan ni Tripp. I gripped on Tripp’s arms.“May anak siyang dalawa… Doc, baka naman pwede pa,” pakiusap ng nanay ng pasyente. Diretso ko itong tinignan samata at umiling. She cried more, kneeling down in front of the bed. My gripped on Tripp’s arms tightened more.I felt bad because I didn’t get to save another life again, but I felt more bad when I cannot feel their agony.“Break ka muna, hmm? Ako na mag-aasikaso dito. I’ll ask Inigo to su
"Hoy, tangina! Bilisan mo riyan at baka mahabol na tayo ng SSG! Makakaharap na naman natin 'yung balahurang manyak na iyon!"Napabilis ang takbo ko sa sinabi ni Osher. Puta, oo nga pala. Malapit ko na kalimutan na ang balahurang manyak pala ang OIC ngayon! Pinagtutulak ko ang mga estudyante na inosenteng naglalakad sa harapan namin. Ba't ba kasi tanghaling tapat ang napili ng SSG na habulin kami? Pwede naman hapon? Mas mabilis kaya kami hulihinsa hapon! Lasing na kami no'n!"Tangina mo rin Harlett, para kang bakla tumakbo! Pag ikaw nahuli, patay ka sa mama mo, bobo!" sigaw ko nang malampasan ko si Harlett. He laughed evilly and sped his run up. Pinagtitinginan kami ng estudyante na para bang kinokondena na kami sa isipan nila. Bahala sila, nakalibing naman ang pake ko sa ibang tao.And just like the other times, we successfully escaped. Madali lang naman talunin ang bakod ng eskwelahan, eh. I don't know why we spenttoo much for this school, and not h
I blew the last grey smoke from my cigarette and stomped it after it was burnt out."We still have 5 months. Don't stress over it," I said as Osher ranted about the things that needs to getdone for our recital.5 months ahead kami nagre-ready for recital, and we're really pressured since we still have regular class, and we're already on our last year of club. Expected na kaming year ang pinaka-bongga pagdating sa recital. It's our last jam on stage, after all."Sino ba hindi mas-stress, eh andaming pinapagawa ni Sir sa 'tin? Di porket huli na natin ito, ibabagsak niya lahat ng kailangan nating tugtugin? We didn't even played so much for the past years! That shit frustating..."Hindi ko sinagot si Osher at nagpatuloy lang sa pagtingin sa syudad na nasa harapan namin. The rays of the sun were directly pointed to us, pero hindi naman masakit sa mata o sa balat.I glanced at the other car, in front of Harlett's black ford raptor. They called us,
As expected, the first step I took inside the classroom, Harlett went to me and hugged me tightly."I'm sorry, Pryce. I'm sorry... It's just that, nadala lang ako sa emosyon. Ayoko na makita ka ulit ng may pasa. I've done enough horrible things to you—""Harlett, wala kang ginagawang masama. I understand what you're trying to say or do, but please... do understand why. Why I wanted to do it still, and why I'll going to do it, anyway," I said as I hugged him back. Hindi naman awkward dahil maaga palang, wala pang ganoong tao sa campus. And we're friends. There's nothing wrong with friends hugging each other."At isa pa, hindi mo kasalanan ang nangyari sa 'kin. Kusa rin naman akong pumunta roon. If I wasn't there, baka ikaw pa 'yong masaksak, o iyong kuya na rumesponde. Ayoko naman makita kang nakahimlay sa hospital bed ngayon. It's better that way. Lampa ka pa naman, 'di ka makakalabas ng hospital ng ganoon kabilis."Sinamaan ako ng tingin ni H
"Hindi mo ba hahabulin 'yon?"Nabalik ang huwisyo ko sa tanong ni Suarez. I squatted and got my bag on the ground."Hindi. Hindi ko naman 'yon jowa o kaano-ano, bakit ko hahabulin? Besides, I doubt it's for me. Baka may iba pa ritong lasing kagaya ko na kakilala niya," wika ko bago naunang maglakad kay Suarez."Pryce!" tawag niya na hindi ko ikinalingon."Mag... Mag-iingat ka nalang!" pahabol niya saka ko binilisan ang lakad ko.I am done for today. I don't wanna deal with him. Bahala na siya umuwi mag-isa, bahala na rin ako kung uuwi akong mag-isa.Dahil sa bilis kong maglakad, hindi ako naabutan ni Suarez. Sa kabilang kanto pa ako nakasakay ng tricycle dahil sa haba ng nilakad ko, makalayo lang sa kan'ya.It's still raining when I went to this house. Mas malakas pa ito kumpara kanina. I wonder if Suarez went home already. Or that stupid Ezequiel.I let an exasperated sigh. Bakit ko ba iniisip if nakauwi na sila? Pake ko
Ang pagtataka ko simula nang malaman ko ang “unplanned”gala nila ay nagpatuloy nang ibaba kami ni Harlett pareho ni Suarez at Eileer sa isang lugar. What the hell do he think is he doing?!"Harlett!" malakas kong sigaw.I swear, I heard him laugh! So loud! Silang dalawa ni Osher!I felt betrayed!"Ilalakad ka namin ni—""No, I can walk by myself," putol ko at tinalikuran na sila.I went inside our street and walked faster than the usual. Isa lang naman ang dahilan kung bakit dito kami ibinaba ni Harlett; taga rito lang sila. Pero bakit hindi ko nabalitaan na may bagong salta rito?"Pryce!"Naabutan ako ni Suarez ng lakad. He tied with me while Eileerwas behind us. Pasimple akong lumingon sa likuran, at nakitang nakatitig pala siya sa 'kin. Iniwas ko agad ang tingin ko."Kapitbahay lang pala tayo. Akalain mo ‘yun?" he said dumblyat nilagay ang kamay sa bulsa ng kan'yang uniform.
Tatlong araw akong 'di pinapasok ni Prynce dahil doon. Halos isang araw din kami nag-away dahil doon. I was saying I am fine and I can go to school the day after it, but he's, yes, persistent. Wala akong nagawa kundi ang sundin siya. He could really get annoying once he can't get what he wants."Pryce? Okay ka na?"Pagkapasok ko palang ng classroom ay para na akong artista. Dinagsa ako nina Dandy. Pinagtitinginan pa nga kami ng iba naming kaklase. I put my backpack on the side of my table and sat comfortably."I'm fine. Hindi lang ako pinapasok ni Prynce," I answered and sat. Hindi nila ako tinantanan hanggang hindi ko sinasabi kung anong nangyari sa 'kin at bakit bigla akong nawala ng tatlong araw, and I told them the truth. I kept on fainting.Half day lang ang klase ngayon dahil malapit na ang foundation day ng school at CL days. Pinapapractice kami ng kung ano man ang pinapapractice, pero ang alam ko'y balak na naman tumakas ng kaibiganko, gaya
If his real name was Ezequiel Alcazar, then why did he introduced himself as EileerMontesclaros to us?Tahimik kaming dalawa ni Keos habang binabaybay ang maingay na daan ng Davao. This city was peaceful, and really, goddamn clean. Wala ata akong nakitang basura sa daan nila. Kung meron man, maliliit lang na dahon."Ezequiel... I mean, Eileer... how long has he been to your school?" basag ni Keos sa katahimikan. Maybe he's uncomfortable with silence. Halata kasing dada ring siyang tao. Kagaya nalang ni Suarez."A month or so... I didn't track.""Pa'no pala kayo nagkilala? Classmates?""Yeah. And club mate. He's a member of glee club.""Oh, wow. I didn't know EJstill wanted music after what happen.""Why, what happen?" I asked. Bigla nalang nito nakuha ang interes kong kanina lang ay umalis."Hindi mo alam? Doesn't he open up to you? Mukha kasi kayong close. He's really worried when he called me and asked