The Boss's Sexy Secretary

Mataba at losyang. Ganiyan siya ilarawan ng mga kaibigan at kamag-anak niya. Palagi kasing abala si Natty sa gawaing bahay kung kaya’t hindi na niya nakakayang alagaan ang sarili niya. She wants her husband to live a comfortable and happy life, hence giving all her time to do those things that could make him happy. But it's still not enough for her husband. Umiiyak si Natty habang mahigpit niyang hawak-hawak ang wedding picture nila ng asawa niya. Kitang-kita sa litrato kung gaano sila kasayang dalawa noon’g araw na iyon. They know that they will have a very good life as husband and wife because they live a comfortable life and they both love each other very much maliwanag ang nakikita ni Natty na magiging kinabukasan nila ni Reese ngunit bakit biglang naging ganito ang lahat? Bakit parang bumaliktad ang mundo nila at pinagtaksilan siya ng asawa? Mas lumakas ang pag-iyak ni Natty. Ang mataba at medyo maitim niyang mukha ay punong-puno na ng mga luha. Sumisikip na rin ang kaniyang

Matapos akong kaladkarin ng mga tauhan ni Reese papasok sa sasakyan nila ay piniringan nila ako sa mata. Upang hindi makagawa ng ingay ay tinakpan din nila ang bibig ko bago tinali ang akin’g mga kamay na parang isang hayop. Takot na takot ako. Wala akong ideya kung bakit ginagawa ni Reese sa akin ang bagay na ito. Wala naman akong kasalanan sa kanila! I was mad when I saw him with his mistress so as a revenge I poured salt all over their bodies! Sapat ba iyon upang gawin niya sa akin ito?! Sapat ba iyon para saktan niya ako ng ganito?! “R-Reese!” Pilit kong sinisigaw ang pangalan niya sa pag-asang maririnig niya ako at titigilan na niya ito pero halos maubos na yata ang boses ko ay wala pa rin siyang ginagawa. Nanatili pa rin akong nakagapos. Takot na takot para sa batang nasa akin’g sinapupunan. Hindi bale ng mamatay ako sa mga pinaggagawa niya, handa akong tanggapin na siya ang tatapos sa akin kasi wala naman ng saysay ang buhay ko kung iiwanan niya ako pero ang idamay niya

Up until now ay tinatanong ko pa rin sa sarili ko kung ano ang mali o kung ano ang dapat kong gawin para mailigtas ang sarili ko mula sa ginawang problema ni Reese.Sobrang bigat at sobrang sakit. Araw-araw tuwing gigising ako ay pakiramdam ko meroon'g nakadagan na bato sa dibdib ko dahil sa lahat ng problemang binato niya sa akin.Hindi lang ang pamilya ko ang nangungulit sa amin ngayon. Even the reporters ay nakatambay na sa labas ng bahay namin at inaabangan ako para kuhanan ng statement tungkol sa nangyari hiwalayan.Dahil sa kanila ay hindi na ako makapag pa check-up o makalabas ng bahay man lang."Nat anak naka kain ka na ba?" Marahang tanong ni mama pagkapasok niya rito sa kwarto. Dala niya ang isang baso ng gatas.Hindi nakakalimutan ni mama na dalhan ako niyan dahil nag-aalala siya para sa magiging apo niya. Ginagawa niya ang makakaya niya upang maging healthy kaming dalawa ni baby."Opo tapos na po." Nakangiti kong sagot.Lumapit si mama sa akin atsaka ako nito hinalikan sa n

"What did I told you before?! Natty hindi mo na kailangan na hintayin ako pwede ka naman'g dumiretso sa office ko!" Sermon sa akin ni papa pagkalapit na pagkalapit niya sa akin dito sa lounge.Sumipsip muna ako ng juice sa basong hawak-hawak ko bago ako tumayo at tipid ang ngiting sinalubong siya para makapag mano."Nahiya kasi akong umakyat..." Paliwanag ko kay papa ng makapagmano ako at makahalik sa pisngi niya. Imbes na matuon sa akin ang tingin nito ay napunta iyon sa hawak-hawak kong sandwich.Sa sobrang excited kong makausap siya ay hindi ko namalayan na nadala ko na pala itong sandwich na binigay nun'g babae sa front desk. Nahihiya kong tinago ang tinapay sa akin'g likoran."Pa narinig ko mula sa mga empleyado mo na meroon kayong bagong projects tapos may hinihintay kang business partner?!" Masaya kong tanong kay papa.Narinig ko lang kasi kanina, habang naghi

Malalim akong napahugot ng hangin habang hawak-hawak ko ang cellphone ko. Paulit-ulit kong dina-dial ang number ni papa pero hindi ito sumasagot. Panigurado kasing nag-aalala na ito sa akin ngayon, imbes na bumalik sa office ay heto at nasa hospital ako. Nagbabantay sa isang tao na hindi ko naman kilala. Ni hindi ko nga alam kung ano'ng pangalan niya kaya nun'g tinatanong ako ng nurse kanina ay wala akong maisagot. Pagkatapos mag ring ng cellphone ko sa ika-tatlong beses ay binaba ko na lamang ito atsaka ako lumapit sa hanggang ngayon ay walang malay na lalaki. He was walking in the street, alone. Sobrang init at tirik na tirik ang daan ngunit na pag-tripan ng taong ito na maglakad-lakad. Nasa Protagonist phase yata ito, akala niya ay bida siya. Oo naglalakad din akong mag-isa sa gilid ng kalsada pero hindi ko naman plano na lakarin ang buong siyudad ng ganito kainit ang panahon! Napanguso ako sa inis. Nang makalapit ako sa lalaki at muli kong matitigan ang mukha niya ay doon na