Nakangiting sinalubong ni Giovanni si Lucca. Umaga noon at sinabihan siya ni David gabi pa lamang na darating na nga si Lucca at kailangan niya umanong maghanda dahil isasama siyang muli sa casino. Tingin niya ay iyon na ang simula ng sinasabi sa kaniyang sasanayin na siya sa casino."Welcome back, boss," ang salubong ni Giovanni.Tinapik lang naman ni Lucca sa balikat si Giovanni bago ito nagtuloy sa silid nila ni Daria. Napasunod naman ng tingin si Giovanni at nakita niya ang paghalik at pagyakap ni Lucca sa babae nang bumukas ang pinto sa silid ng mga ito."Ayos ka na ba?"Kaagad na napalingon si Giovanni sa pagpasok naman ni David sa mansiyon kasama si Carlo.Tumango si Giovanni habang nakatitig kay Carlo. Bakas pa ang mantsa ng pagkakabugbog ni Lucca rito."Maghanda-handa ka na at mukhang malapit ka ng tuluyang pagkatiwalaan ni Lucca," wika ni David.Napakunot-noo si Giovanni."Come on, don't tell me... Ang alam mo ay pinagkakatiwalaan ka na nga talaga ni kuya?" taas naman ang ki
Titig na titig sa salamin ang isang babaeng nasa mahigit bente ang edad. Kulay asul ang wig na suot nito at makapal ang make-up nito sa mukha."Hope, may nag-aalok na isa," biglang bukas ng pinto sa kuwarto kung nasaan ang babae.Napalingon ang tinawag na Hope sa matandang babae."Gusto ko munang makita ang itsura niya," mahinang sagot ni Hope.Bahagya namang napairap ang matanda. "Ilang lalaki na ang inayawan mo ang mga itsura. Halos lahat naman guwapo," anito."Gusto ko lang ma-enjoy at matiyak na komportable ako sa una ko," mahina pa ring sagot ni Hope."Sumunod ka na sa akin at para natatapos na," sagot na lamang ng matanda at nagpatiuna na nga itong naglakad.Mabilis naman na ngang sumunod si Hope. Habang naglalakad ay hinahatak niya pababa ang laylayan ng suot niyang kulay itim at hapit na hapit sa kaniyang palda. Hanggang tuhod iyon na tinernuhan niya ng kulay itim din na sleeveless na labas pusod. Kulay itim din ang suot nitong bota o boots. May suot siyang half mask kaya naman
Malalakas at madiin ang bawat suntok na tumatama sa punching bag na nasa harapan ni Giovanni Lucchese. Mayroon siyang matikas na pangangatawan dala na rin ng pagiging babad niya sa gym. May kakapalan din ng buhok nitong akala mo ay hindi nasusuklay. Makakapal din ng kaniyang mga kilay na bumagay sa kulay brown nitong mga mata, at matangos na ilong. Manipis lang ang pinkish nitong mga labi na bumagay sa bagong ahit niyang bigote. Kanina pa siya roon at hindi niya alintana ang oras. He's just enjoying the moment dahil mayamaya lang ay aalis na siya kasama ang kaniyang grupo. Babalik na siya sa lugar kung saan nagsimula ang lahat... Where all the pain began..."Boss..."Napahinto siya sa pagsuntok nang marinig ang boses ni Luigi. He removed his gloves then turned his head on him."Is there a problem?" tanong niya kay Luigi."It's about Paolo," sagot naman ni Luigi sa kaniya at basa kaagad niya sa mga mata ng lalaki na mayroon ngang problema.Naglakad siya para mas makalapit pa kay Luigi.
Inilibot ni Giovanni ang paningin sa paligid pagkababa niya ng kotse."I'll take it from here, Mr. De Luca," baling niya kay Mr. De Luca."Ah..." Mr. De Luca chuckled nervously, as if he's about to said something that might disappoint or change the mood of Giovanni."Don't worry, Mr. De Luca, nakadeposito na ang pera sa account mo. Pinasobrahan ko na rin," nakangiti niyang nilingon si Mr. De Luca."Oh, oh, yes, of course," Mr. De Luca laughs. "Thank you! Thank you!""Luigi, gusto kong malibot ang buong mansiyon. I want to familiarize every corner of this house," pagkuwa'y baling naman niya kay Luigi."Hindi ko man lang pala nakuha ang buong pangalan mo, Mr. Conti. How rude of me," nakatawa pa ring saad ni Mr. De Luca."I prefer people calling me mister. But since you asked for it," muli, nilingon ni Giovanni si Mr. De Luca, "Let me introduce myself properly, I'm Romeo Conti, the Rosso's masked mafia boss," nakangiti niyang pagpapakilala."Oh..." tanging nasambit na lamang ni Mr. De Lu
Isang soft music ang pumapailanlang nang lumabas sa banyo ang isang babaeng walang kahit anong saplot sa katawan. Bilugan ang katawan at kitang-kita ang kurba sa balakang nito. Napakaputi at kinis din nito lalo na ang mga malulusog nitong dibdib."You're already wet, baby..." tila naman tutulo na ang laway ng lalaking nagsalita habang titig na titig sa babaeng kalalabas lang sa banyo."What about you?" may landi namang tanong ng babae habang unti-unting lumalapit sa lalaki. "Are you ready to get wet?" at kumindat pa ito."Always ready, my baby!" mabilis namang sagot ng lalaki at mapusok na nitong hinalikan ang mga labi ng babae. Hindi nito alintana ang basang katawan ng babae na bumabasa rin sa kasuotan niya. Ang kaniyang mga kamay ay unti-unting umangat upang haplusin sana ang dibdib ng babae ngunit nahinto sa ere ang kaniyang mga kamay dahil sa sunod-sunod na katok sa pinto."Sh*t!" angil ng lalaki.Napangisi naman ng nakakaloko ang babae at itinulak nito ang lalaki palayo sa kaniya
Tatlong putok ang sunod-sunod na tumama sa katawan ng driver nina Lucca. Dinig na dinig ang malakas na tili ni Daria na nasa loob pa rin ng kotse kasama sina Lucca at David."We need to get out of here!" malakas na sabi ni Lucca bago dinukot ang baril sa tagiliran nito.Maging si David ay dinukot na rin ang baril at nauna ito sa paglabas."Stay here. Huwag kang lalabas hangga't hindi ko sinasabi," mariing utos ni Lucca kay Daria."L-Lucca huwag mo 'kong i-iwan," garalgal ang boses na sagot naman ni Daria. Bakas sa mukha nito ang takot at basa na rin ang magkabilaang pisngi nito."I'm just here. Nothing will happen to you, I promise," Lucca cupped her face, assuring her that she'll be safe.Muli silang nakarinig ng putok at naisip ni Lucca si David na nauna ng lumabas sa kotse. Dahil doon ay mabilis na rin itong bumaba, alam niyang hindi siya maaaring manatili sa loob ng kotse nang hindi lumalaban. Hindi niya maaaring pabayaan si Daria nang ganoon na lamang.Naiwang nanginginig pa rin
Nakangiting sumisimsim ng alak si Giovanni habang nakaupo sa kaniyang swivel chair. Nasa harapan niyang nakaupo rin sina Luigi at Arturo na kapwa rin may ngiti sa mga labi."You had them ambushed, but you're not that lucky because someone actually helped them," basag ni Arturo sa tanging mga ngiting pumupuno sa silid na iyon."Patience, Consigliere... Kung sino man ang tumulong sa kanila, he do knows what he's doing," kalmadong sagot ni Giovanni."Baka nga magamit pa natin ang taong iyon na tumulong kay Lucca," saad naman ni Luigi."I hate to admit it... But, Lucca is really a lucky guy. Nakatakda ng mamatay pero nakaligtas pa. Pero may isang bagay lang akong hindi maintindihan sa pag-ambush mo sa kanila," may buntonghiningang wika ni Arturo."And what is it?" tanong ni Giovanni bago sumimsim sa kaniyang baso. Katulad ng dati, kapag kaharap si Arturo ay suot niya ang kaniyang maskara kaya hindi kita ng lalaki ang kaniyang tunay na emosyon habang nagsasalita."Bakit kailangan mong ipag
Tahimik lang na nakaupo si Giovanni sa sedan na kinalululanan habang patingin-tingin naman sa kaniya sa salamin ang nagmamaneho niyon."Stop looking at him. Huwag mong takutin," natatawa namang wika ng katabi ng driver."Don't worry, I fear nothing. Kung ipapa-salvage niyo man ako ngayon, walang problema," seryoso namang sagot ni Giovanni.Nagkatinginan at sabay na nagkatawanan ang driver at katabi nito."Mukhang magugustuhan ka ni boss," komento ng driver."Malayo pa ba tayo?" Pagkuwa'y tanong na lamang ni Giovanni."Actually, we're already here," sagot naman ng katabi ng driver.Nagtatakang napatingin sa labas si Giovanni. Sarado ang mga bintana ng sasakyan dahil naka-aircon sila. Tinted din iyon kaya medyo may dilim ang nakikita niya sa labas. Nang sabihin ng lalaking malapit na sila ay nagtaka lamang siya dahil wala pa siyang nakikitang kahit anong bahay sa paligid. Open field iyon at kung susuriin niya ay parang malayo-layo pa ang kailangang lakbayin ng sasakyan bago makarating s