Gillian's POV "Jollibee!" natawa ako nang tumalon talon si Zaji nang sabihin ko na pupunta kami sa jollibee. May sahod na ako kaya gusto ko silang dalhin sa jollibee. "Papa, ayaw mo talagang sumama?" tanong ko kay papa na prenteng naka-upo at nanonood. "Hindi na anak, uwian niyo na lang ako," sambit nito. Napailing ako, laban kasi ng paboritong basketball team niya, kaya ayaw niyang sumama "Pupunta na kayo? Asan si Yunard?" tanong niya kaya napasulyap ako sa relo ko. Bago pa ako makasagot ay nakita ko na si Yunard na papasok. "Ang gwapo naman ni Kuya Yunard," hagikgik ni Nika sabay sulyap sa akin. Napairap ako. "Parang hindi nagwapuhan sa akin ang ate mo, binobola mo ata ako Nika," nanliit ang mata ni Yunard habang sinasabi iyon kay Nika. "Haist! Ewan ko sa inyong dalawa. Halika na at baka matraffic tayo," sambit ko at inabot ang sling bag ko sa upuan. "Bakit iuuwi mo pa? Pwede namang isama na natin silang mag grocery," sambit ni Yunard habang hinihintay namin ang order. "Bak

Napapikit ako nang bigla niyang ibinagsak ang mga papeles na hawak niya. "What are you thinking, Secretary Gillian?! Mr. Hernaez is one of the most important person in the company!" Hinilot niya ang magkabilang noo at tumayo. "S-Sabi mo po kasi na huwag muna ako tumanggap ng ibang nagpapa-schedule," hindi ko maiwasang mautal habang sinasabi iyon. "Sana sinabi mo muna sa akin! Nakakahiya kay Mr. Hernaez! 'Yan na nga lang ang trabaho mo, hindi mo man lang magawa ng tama!" Pinilit kong huwag ma-iyak dahil sa sigaw niya. Pagkarating ko ay mainit na ang ulo niya. Kanina nga may nagsabi sa akin habang papasok na may sinesante siya. Tumahimik siya at ilang segundong hindi nagsalita kaya napa-angat ang tingin ko. Bigla niyang iniwas ang tingin niya nang magtama ang tingin namin. "Leave," sambit nito at bumalik sa pagkakaupo niya. Huminga ako nang malalim bago tumalikod. Pagkalabas ko ay natanaw ko ka-agad ang kapatid ni Zeyo. Hindi ko maiwasang mamangha sa ganda niya. Ang ganda niyang

Hindi ako makapagsalita, naalala ko 'yung sinabi niya noon. 'Yung gusto niya daw bumili ng motor. Akala ko nagbibiro lang siya, hindi ako makapaniwalang bumili nga siya kahit may kotse naman siya.   Napatitig ako sa kamay ko nang hawakan niya iyon. Hinila niya ako papalapit sa bagong bili niyang motor. Isang tingin pa lang ay agaw pansin na, isang tingin pa lang ay alam mong mahal na. Malayong malayo sa motor na ginagamit ni Yunard.    Wala ako sa sariling sumakay doon. Imbes na sa bewang ay sa likod ng motor ako humawak, sinulyapan niya ako dahil doon.   "Come on, Baby. Noong nakita kitang nakasakay sa motor niya nakayakap ka naman sa bewang niya ah! Hindi naman ako mahabo," nakasimangot na sambit niya.    "Si--"   "Yayakap k

Nakatagilid na siya, habang ang mukha ko lang ang nakatagilid. Naramdaman ko ang hawak niya sa bewang ko, pinadausdos niya iyon hanggang sa likod ko. Nahigit ko ang paghinga ko nang hilahin niya ako papalapit sa kanya. Mabilis ko siyang tinulak dahil sa gulat sa ginawa niya. Mabilis akomg bumaba sa harap ng kotse at napakagat sa labi ko. "Sir, sumusubra ka na ata. Oo at hinayaan kitang halikan ako ng ilang beses, pero ibang usapan na ngayon na alam ko at ramdam ko na may namamagitan sa inyo ni Ma'am Nheya, kaya please lang, Sir. Ayokong maging dahilan ng pagkasira ng relasyon niyo," sambit ko nang hindi tumitigin sa kanya. Nagulat nanaman ako nang hinila niya ang kamay ko at isinandal sa kotse. Dahil sa kabang nararamdaman ko ay hindi ko napansin na bumaba na rin siya "Yes. Aaminin ko na tama ka. Nheya and I had something, but I want to stop it. She's not my girlfriend, at hindi ako nag gigirlfriend, Secretary Gillian," sa sinabi niya ay tinulak ko ulit siya, pero kaunting distansi

Naka pagpalit na kami, tulog na rin siya, habang ako ay gising pa. Nakaupo ako sa gilid ng kama habang hinihilamos ang kamay sa mukha. Tapos na, nabigay ko na ang sarili ko. Naipaubaya ko na sa kanya ang buong sarili ko. Hindi ako makapaniwala sa nangyare. Pilit kong hinahanap ang paghihinayang at pagsisisi sa sarili ko, sa puso at utak ko, pero naiinis ako sa sarili ko kasi kahit kaunti wala akong maramdaman na pagsisisi. Ngayong natapos ko nang ibigay ang sarili ko, pumasok sa isip ko si Papa, ang galit nitong mukha nang sabihin kong hindi ko nobyo ang lalakeng nakita niyang nanghalik sa akin. Sigurado ako na kapag nalaman niyang naibigay ko na lahat sa taong hindi ko nobyo ang sarili ay mas lalo siyang magagalit sa akin. Sigurado rin ako na kapag nalaman niya ito ay sisisihin niya ang sarili dahil sa pagkukulang, at iyon ang pinaka ayoko sa lahat, ang sisihin niya ang mismong sarili, kasi alam kong wala siyang kasalanan. Muli akong napayuko nang maalalang hindi ko sinabing hin