Hindi alam ni Rome kung itutuloy ang pagpasok sa gate ng MIC o tatalikod at lumayas na lang sa kanila. Kanina pa parang tinataga ang dibdib niya sa sobrang kaba habang pina-practice ang mga sasabihin sa mama at papa niya tungkol sa gradong hindi naipasa at kung papaano sasabihin sa mga ito na hindi siya pasok sa sampung graduating students na tatanggap ng parangal.             Tatlong araw na ang lumipas matapos niyang matanggap ang result ng make-up exam niya sa Physics— at sa kasamaang palad, ay mababa pa rin ang naging score niya. The good news was— there will be no red mark on her card. Dahil hindi na seventy-two ang magiging grade niya sa Physics, kung hindi seventy-six. Nagiging pula lang ang marka sa card kapag below seventy-five ang grado— that, at least, was the best thing.      &n

             MAKALIPAS pa ang ilang taon at nanatili pa rin ang galit sa puso ni Rome para kay Cayson Montemayor. Ni minsan ay hindi iyon nawala.              Pinilit ng dalagang kalimutan pero sa maraming pagkakataon ay bumabalik pa rin sa alaala nito ang mga nangyari sa dalawang beses na nagkita sila na siyang naging dahilan kung bakit itinuring siyang ‘espesyal’ ng pamilya.             Naging mahigpit ang mga ito sa kaniya, bantay-sarado siya na tila kriminal. Sa tuwing nasa paligid siya ay alerto ang mga mata sa kaniya ng buong pamilya, watching her every move, her every step. Kapag nagsasalita siya’y nakabantay din ang mga ito— na tila may sekreto siyang ibubunyag tungkol sa gobyerno.  

             SA kabila ng nalaman na niya ang history ng kanilang pamilya ay patuloy pa rin si Rome sa lihim na pakikipagkita kay Baron. Isang linggo lang makaraan ang komprontasyong iyon ay muli siyang nakipag-kita sa kasintahan.             "Nag-uumpisa na akong mapikon sa mga magulang mo, Rome. Ang tingin nila sa mga sarili ay Diyos!" reklamo ni Baron nang magkita sila nito sa isang restaurant sa Pasay.             Dinala niya ang mga kamay sa ibabaw ng mesa at ginagap ang mga kamay ng kasintahan. Nakikita niya sa anyo ni Baron ang labis na pagkainis.             Actually... simula pa kanina nang magkita sila'y tila sira na ang mood nito. Napikon ito dahil limang minuto siyang late. Ipinaliwanag niyang traffic

            Four weeks prior…             UMANGAT ang kilay ni Rome nang sa pagpasok niya sa gate ng compound nila ay abutan si Dudz na naka-upo sa garden set na nasa harap ng bahay ng mga ito. Nakatingala ito sa puno ng kaimito na naroon sa garden; ang mga paa ay nakataas sa ibabaw ng mesang gawa sa bakal habang ang mga braso ay nakataas sa ulo.       S

              “WHAT made you say that, Mr. Montemayor?” Sinubukan niyang maging pormal. After all, pareho na silang may isip ng lalaki. Ayaw niyang umasta katulad noong mga ipinakita niya rito.       Ngumisi si Cayson na lalo lang niyang ikina-pikon. "Because look at you." And again, he stared at her body with malice. "You look like a guy."       “Irrespective of how I look, you shouldn’t have gazed at my body as if I am some kind of a dirty woman, Mr. Montemayor."       Lumapad ang pagkakangisi ni Cayson saka ibinalik ang tingin kay Dudz. “Fierce.”       Napakamot si Dudz. “Ganyan talaga ‘yan, pare. Alam mo naman ang mga teachers…”