Napakaganda ng tanawing bumungad sa kaniya mula sa roof top ng building na iyon. Isang lamesa na puno ng dekorasyon ang naroon with matching red carpet sa gitna. Nagniningning din ang mga ilaw sa paligid. Iyon ang dinner date set up na inihanda ni Zach para sa kaniya sa gabing iyon.The place was so perfect para sa magsing-irong. Tahimik at silang dalawa ang naroroon. Tanaw niya ang mga building at abalang kalsada sa ibaba at mga ilaw na animo’y christmas light.Nilingon niya si Zach nang nakangiti. “Nice place,” bulong niya bago yumakap dito.Hinaplos nito ang mahaba niyang buhok. “I’ll do everything to make you happy.”Maya-maya, isang malamyos na musika ang pumailanlang sa paligid. Hinawakan siya ng binata at dinala sa gitna. They danced with the music and feel the peaceful place. She even closed her eyes at sumunod sa indak nito. She felt comfortable in his arms— felt like home. Kaya nahiling niya sa sarili na sana ganoon na lang lagi. Walang labanan, walang putok ng baril. Sila l

Bumalik o pinabalik, nasa kampo na ulit ngayon si Anne at hindi niya alam kung bakit. Pakiramdam tuloy niya, mas sumikip ang kaniyang mundo dahil sa babae. Nasa hanay ito ni Captain Garcia na nakilala niya noong isang araw. Kaya kung may binabalak man ang babae gaya ng sinabi nito sa kaniya, hindi naman siya mangingiming ipagtanggol ang sarili. Hindi siya naging sundalo para maging isang mahinang nilalang. Isa pa, alam niyang hindi siya pababayaan ng kaniyang mga kaibigan at ni Zach.And speaking of kaibigan, hindi niya mahagilap kung nasaan si Leigh. Palagi itong busy sa trabaho at sa mga assignments na ibinibigay rito ni Zach, kaya naisipan niyang puntahan ito sa kaniyang bahay. Tutal, Linggo naman.“Leigh, busy ka ba?” tanong niya nang sagutin nito ang telepono. Tinawagan niya muna ito para sigurado.“Hindi naman. Nasa bahay lang ako, bakit?”“Unwind tayo. Gusto kong magpalamig,” yaya niya.“Sige, saan?”“Diyan na lang sa bahay mo. Baka nakapaligid mga kalaban natin. Mas safe diyan

“Anong nangyari sa iniutos ko sa inyo!” nanggigigil na tanong ni Brandon sa mga tauhang kaharap, habang hawak-hawak ang isang baril. “Boss, kasado na po! Sila Bigman ang dudukot sa babae,” anang kaharap niya. “Mabuti kung ganoon! Ang tauhan ni Silva? Nasaan?” Muli ay pasigaw niyang tanong. “Nasa bodega na, boss! Maayos na nakagapos para hindi makawala.”Tumawa nang malakas si Brandon. Para itong nasaniban ng demonyo sa mga sandaling iyon. “Magpakasarap ka na ngayon, Silva! Hindi mo nararamdaman, unti-unti ng nauubos ang mga tauhan mo!” At tinungga niya ang basong may lamang alak sa harapan. “Two down, next mo ang isa pang babae na kasama nila. Kailangan ko ng malinis gumawa at hindi mahahalata ng lahat!” Dumagundong ang boses niya sa kinaroroonan. “May party ngayon, ayon kay Anne. Doon ninyo dukutin at iharap sa akin ang kapatid ni Lira.” Tumalikod siya at nagsimulang umakyat sa taas nang muling mapatigil.“Bueno! May mga parating na shipment, ilusot ninyo iyon sa mga parak! Bahala

Chapter 47Sinanay niya ang sarili sa dilim at kinapa si Leigh sa tabi. “Leigh, kailangan nating makaalis dito,” bulong niya. “Trust the process, Katie. Pero kung kailangan nating lumaban at pumatay, gagawin natin,” matapang na ingos nito sa kaniya. Nakalabas na si Captain Garcia. Mabilis siyang tumayo at sumunod sa naka-lock na pinto. Kinapa niya ang switch ng ilaw pero walang kuryente na dumaloy roon. Kahit madilim, umikot siya sa gilid ng kwartong iyon hanggang may nakapa siyang isang bagay sa ibabaw ng lamesa. Isang maliit na flashlight iyon. “Katie, huwag mong bubuksan iyan!” Mabilis iyong kinuha ni Leigh na nakasunod pala sa kaniya. “Kailangan natin iyan para mahanap ang ibang daan palabas,” bulong niya. “Mamaya ko na ipaliliwanag!” Binuksan nito ang drawer at may kinuha ito sa loob. Tila alam ni Leigh ang nasa loob nito. “Katie, magtiwala ka! Yes, galit ako sa kanila pero kailangan kung lumaban ng patas.”Mas lalo siyang nalito. Hanggang may putok ng baril silang narini

Mabilis na dumaan ang isang linggo at nakalakad na siya. Ang mga natamo niyang sugat ay naghilom na.Naroon pa rin siya sa pad ng binata at hindi pa rin siya pinag-r-report sa kampo. Kakatapos lang niyang magluto at maligo. Naka-short na cotton siya na hanggan kalahati ng hita niya. Tenernuhan niya iyon ng manipis na sando.Tumingin siya sa orasan. Alas-kwatro pa lang ng hapon. Naisipan niyang buksan ang TV. Napanood niya ang mga cliff ng video ng nangyari sa kanila. Hanggang sa mga oras na iyon ay trending pa rin iyon.Narinig niyang tumunog ang kaniyang cell phone. Si Tanya iyon, kaya mabilis na sinagot.“Tanya, hello!” asayang wika niya.“Ate!”Ramdam niya ang pagkabalisa sa boses nito.“Tanya, bakit?”“Gusto kang kausapin ng inay,” marahang sagot nito.Hindi pa siya nakasagot nang nagsalita na ang tiya niya.“Katie. . . kumusta ka na? Napanood namin ang balita. Aba! Ngayon lang namin napansin na ikaw at ang bodyguard mo ang nasa telebisyon. Anong nangyari at bakit sugatan ka?” su