Nakasimangot na mukha ni Fred ang nakita ko paglingon ko. Mapakla akong natawa. Hindi na ako nagulat. Mula kasi no'ng nagkita kami uli, ganyan na ang mukha niya. Napangisi ako at nakamot pa ang ulo. "Ano ba ang mayro'n ngayon at para kayong kabuti na bigla na lang sumusulpot sa likod ko? Pwede n'yo naman akong harapin muna bago magsalita. Hindi 'yong nang gugulat kayo," irita kong sabi. Napahilamos pa ako ng mukha na walang tubig. Pero imbes na tumugon si Fred, sa kamay kong hawak ni Opaw siya tumitig. Saka naman niya sinalubong ang titig ni Opaw. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila. Ang sarap nilang pag-uuntugin. Parang magkahinang kasi ang mga tingin nila sa isa't-isa, hindi maputol. "Ano ba kayo, hoy? Ang lagkit ng tinginan n'yo. Baka ma inlove kayo sa isa't-isa, sige kayo..." bungisngis ko. Nalunod na yata ang utak ko sa beer na malapit ko na sanang maubos, pero sinulot naman ni Aling Taning. Lahat na lang kasi ng nakikita ko ngayon ay nakakatawa at nakakagalit din. Saba

Para akong na paralisa sa ibabaw ni Fred. Hindi ko alam kung paano tatayo. Nanlamig ang buong katawan ko at naalala na naman ang nangyari sa amin noon.Mabuti na lang, nakapikit pa rin siya hanggang ngayon at hindi niya nakita ang reaction ko. "Ma, Uncle Fred, what are you doing?" Paos na boses ng Anak ko ang gumising sa paralisado kong sistema, pero hindi ko naman magawang sagutin ang tanong niya. Nanigas pati dila ko. Napamulat na rin si Fred, pero hindi rin magawang sagutin ang tanong ni Widmark. Nakanganga lang siya habang nakatitig sa akin. "Ma, anong ginagawa mo kay Uncle Fred?" Sumabay ang pagbukas ng pinto sa tanong ni Widmark. Sabay din kaming lahat na napatingin doon. Si Tonyo ang pumasok. Sandali pa siyang napako sa kinatatayuan niya at tinuro lang kami. "Ginagawa ninyong dalawa? Hindi na kayo na hiya sa harap pa talaga ni Widmark?" nagugulantang niyang tanong. Pagulong akong umalis sa ibabaw ni Fred at kaagad na tumayo. Bahala na kung nagmukha akong tanga sa ginawa

Hindi nakahuma si Opaw nang bigla na lamang sumugod si Fred at tinulak siya. Mabuti na lang at hindi siya natumba. Maski na ako ay hindi rin nakapagsalita nang bigla na lang niya akong hinatak palayo kay Opaw."Fred, ginagawa mo? Bitiwan mo nga si–"" 'Wag kang makialam," gigil niyang sabi habang duro si Opaw na akma sanang susunod sa amin. Hawak ko na rin ang kamay niya na mahigpit na nakahawak sa braso ko. Kahit huminto pa ako sa paghakbang at nagmatigas, pilit niya pa rin akong hinahatak palabas. Halos pakaladkad na nga ang ginawa niya. "Fred, ano ba? Bitiwan mo nga ako, nasasaktan ako," pabulong kong sikmat, kasabay ang paglibot ng paningin sa paligid. Gusto ko man siyang sigawan. Gusto ko mang ilabas ang galit ko sa ginagawa niya sa akin ngayon, hindi pwede dahil maraming tao sa paligid. Ayokong gumawa ng gulo o gumawa ng eksena at pareho pa kaming ma eskandalo. "Fred— " "Tumahimik ka!" madiin niyang sabi.Sandali akong natigilan. Hindi lang kasi simpling inis ang nakikita ko

Sandali akong natigilan sa narinig mula kay Mommy; hindi kaagad ako nakapagsalita. Hindi ko inaasahan na ganito ang sasabihin nila; na ganito ang magiging desisyon nila. "Kasal?" natanong ko kalaunan.Seryosong titig lang ang sagot ni mommy sa tanong ko.Napahawak ako sa batok ko. Ang in-expect ko na gagawin nila ay pagagalitan din si Gwin, pero hindi iyon ang nangyari. Tinanggap pa nila kaagad, bilang daughter-in-law law nila. Napaka-unfair para sa akin. Hindi man lang nakatikim ng sermon ang babaing 'to, gaya ko. Tingin ko nga ay natutuwa pa ang mga magulang ko na sinugod ako nitong si Gwin ng sampal at hampas. Hindi nga kasi sila nag-react at hindi man lang nila inawat si Gwin. Pero nang makita ko ang reaksyon ni Gwin, nakaramdam naman ako ng tuwa. Nanlaki kasi ang luhaan niyang mga mata at napanganga pa. Kung nagulantang man ako sa narinig, mas lalo na siya. Nakakatawa nga ang hitsura niya. Kung kanina ay para siyang pusang gala na nagwawala at sinugod ako, ngayon ay para na s

"Gusto mong maging tayo, Fred?" kunot-noo niyang tanong. Seryoso at walang kurap na tumitig sa akin. Tumango ako. Paulit-ulit at ngumiti pa. Pero nawala ang ngiti ko nang magsimulang yumugyog ang balikat niya. Takip na rin ang palad niya sa bibig at napapapikit pa. Hanggang sa kumawala na nga ang pinipigilang tawa. Nakakagago naman 'to si Gwin. Seryoso nga ako. Akala yata nagbibiro ako, kaya tumawa ng todo. Napasimangot ako at nagbaba ng tingin. Sekreto pa akong napabuga ng hangin."Gwin, seryoso ako," halos pabulong kong sabi. "Seryoso ka? As-in?" nakakagago niyang tanong. Hindi pa rin matigil ang tawa niya, pero pinahid naman ang naluluha niyang mga mata at nakapa pa ang tiyan. Kakasakit ng damdamin 'to si Gwin. Hindi niya alam kung anong kaba ang naramdaman ko habang sinasabi ang salitang 'yon. Tapos, tinawanan niya lang."Tingin mo ba nagbibiro ako? Gusto ko nga na maging maayos tayo, Gwin. Gusto kong sumaya ang anak natin. Kaya kahit ang hirap mong kausapin dahil lagi kang g