KINAGABIHAN, hindi alam ni Charity kung bakit bigla siyang nilagnat, nanlalamig din siya at hindi talaga maganda ang pakiramdam niya. Baka dahil siguro sa pagligo niya sa dagat kaninang hapon habang malakas at malamig ang simoy ng hangin. Pero dati naman na niyang ginagawa iyon. Namaluktot siya sa gitna ng kaniyang kama at ibinalot ng kumot ang sarili, nais niyang maiyak sa helplessness na nararamdaman ng gabing iyon. Dati naman niyang nararamdaman ang magkasakit at walang ibang nag-aalaga sa kaniya maliban sa sarili niya, at okay lang iyon sa kaniya. Pero iba kasi ngayon, may bata sa sinapupunan niya kaya mas nakakaramdam siya ng takot hindi para sa sarili niya kung hindi para sa anak niya. Wala naman siyang mahingan ng tulong since silang tatlo lang nina Kier at Miss Salve ang nasa isla. Ayaw niyang magsabi sa matandang babae at baka isipin nitong nag-iinarte siya, napakasungit kaya nun sa kaniya, hindi ba? Magtiis ka! Pinasok mo 'yan at dapat mong panindigan. Ka

ISANG oras mula nang i-lock ni Cameron ang pintuan sa kaniyang silid, naramdaman ni Charity na tila may bumukas nun. Marahan siyang tumayo mula sa pagkakahiga at hinintay kung sino ang papasok. Mugto ang kaniyang mga mata dahil sa kakaiyak. Iniluwa ng pintuan si Servant Kim, kasama si Miss Salve na may dalang tubig at iba't ibang pagkain pa. "Miss Charity, kumusta ang pakiramdam mo?" Banayad na tanong ni Servant Kim sa kaniya. Bakas sa mukha ng matandang lalaki ang awa patungkol sa kaniya. Hindi napigilan ni Charity na muling maiyak. Agad na inilapag ni Miss Salve ang mga dalang pagkain sa bedside table at dinaluhan siya. "Huwag kang masyadong mag-iiyak, hija. Makakasama sa'yo at sa bata," nag-aalalang pag-alo nito sa kaniya. "Ayoko dito, Miss Salve. Para naman akong preso rito," aniya sa pagitan ng mga hikbi. Binalingan ni Miss Salve si Servant Kim. "Wala ba tayong magagawa, Servant Kim?" Marahang umiling si Servant Kim. "Ta

"SOBRANG dami naman po ng mga ito?" Nalululang turan ni Charity nang makita ang napakadaming damit ng kaniyang ipinagbubuntis, branded lahat iyon alam niya at talagang napakadami! Dala ni Servant Kim ang mga ito at ibinigay sa kaniya nang umaga paggising niya. "Inutusan akong bumili ng mga 'yan ni Sir Cameron. Nagpatulong ako sa kakilala kong maalam sa mga gamit pambata." Nakangiting saad naman ni Servant Kim na nakatayo sa paanan ng kama. Tahimik na pinagmasdan ni Charity ang mga damit na nakalapag sa kaniyang kama na halos mapuno na. Nakaramdam siya ng saya dahil mararanasan ng anak niya na magkaroon ng maraming magagandang damit na hindi niya naranasan noon. "Baka gusto mong maglakad-lakad ngayon sa tabing dagat, Miss Charity?" Gulat na napatingin si Charity sa matanda na nakangiti. "Lalabas? Hindi ba magagalit si Cameron the monster?" Natawa si Servant Kim at napailing. "Hindi, Miss Charity. Sa katunayan ay siya ang nagsabi niyan sa akin ngayong

MABILIS lumipas ang mga araw at buwan, kagaya ngayon, walong buwan na ang ipinagbubuntis ni Charity. Naroon pa rin siya sa silid na iyon at paminsan-minsan lumalabas upang maglakad-lakad. Mula nang mangyari ang pagtatalo sa pagitan nila ni Cameron noon ay hindi na muli niyang nakita ang lalaki. Hindi niya alam kung iniiwasan siya nito o sadyang nasusuklam na si Cameron sa pagmumukha niya. Marahan niyang hinaplos ang malaking tiyan, nasa balkonahe siya ng kaniyang silid nang umagang iyon at nagpapahangin. Habang palapit nang palapit ang araw ng panganganak niya ay mas nalulungkot siya, dahil isa lang ang ibig sabihin nun, mapapalayo na siya sa kaniyang anak. Hindi niya alam na ganito kahirap pala ang pinasok niyang sitwasyon, kung sanang maibabalik niya ang oras ay hindi na sana nagpasilaw sa pera. Biglang namalisbis ang mga luha sa kaniyang mga mata, halos araw-araw yata ay umiiyak siya kahit pa pinagbawalan na siya ni Dra. Lesley sa bagay na iyon dahil hindi maka

"WE need to transfer her in the hospital, Cameron. Mas mamomonitor siya roon at isa pa, malaki ang baby at baka hindi niya kayang inormal and magka emergency CS. It's safe for them kung nasa hospital sila para sa mga posibilidad na puwedeng mangyari, " paliwanag ni Lesley kay Cameron.Dinig ni Charity ang pinag-uusapan ng dalawa dahil naroon lamang siya sa sofa, at kunwari ay busy sa kaniyang cellphone. Kabwanan na niya at araw na lang ang hinihintay at isisilang na niya ang kaniyang anak. Habang palapit nang palapit, imbes na maging masaya siya ay doble ang lungkot na nararamdaman niya. Tinapunan siya ng tingin ni Cameron kita niya iyon sa kaniyang peri vision."Don't worry, sa aming hospital siya dadalhin, magagaling ang mga nurses and doctor doon, if you want your child to be safe, then hear me," dagdag pa ni Dra. Lesley upang makumbinsing pumayag si Cameron."Fine," tipid nitong sagot. "Good then. For now, mauuna na ako sa manila para maihanda na ang lahat at okay na pag dumati