Deal with the Mafia Lord

AND now, what am I doing here, huh? Iyon ang naitanong ng binatilyong si Cameron sa kaniyang isipan. His eyes then scanned the dark and dirty place. Nasa harapan niya ngayon ang dalawang lalaki na mukhang papatay, anumang sandali. Pero ganoon pa man, wala siyang maramdamang takot, sa totoo nga ay mas may nabubuhay na excitement sa kaloob-looban niya. "Oy, bata. Huwag mo ng balakin na makialam dito, umuwi ka na!" Nakangisi at tila tinatakot siya upang umalis na lamang sa madilim na bahagi ng eskinitang iyon. Cameron grimaced. As if naman ay matatakot siya rito, matagal nang limot ng kaniyang sistema ang salitang 'takot'. He wasn't born for that. "Gusto rin yatang makisali sa gagawin natin sa babaeng 'to." Sabay hagalpak ng isang lalaki matapos sabihin ang mga katagang iyon. Lumipad ang tingin ni Cameron sa isang dalagita na tahimik na humihikbi, habang nakatalpak sa maruming sahig. Oh yes, ito pala ang dahilan kung bakit naroon siya. Na

MALALAKAS na lagabog sa pintuan ng kaniyang apartment ang gumising kay Charity kinabukasan. Madalian siyang bumangon at tila agad na nagising ang kaniyang diwa. Hindi kaya ang landlady niya ang may gawa ng ingay na iyon? Grabe naman, alas sais pa lamang ng umaga. Mabilis na nagtungo si Charity sa pintuan at marahang binuksan iyon. Hindi ang landlady niya ang nabungaran, kung hindi ang kaniyang tiyahin na hindi maipinta ang mukha. Kasama nito ang anak na babae na ganoon rin ang pagmumukha. "Oy, Charity! Aba e anong petsa na ngayon?! Nakakalimutan mo na yata ang dapat na sustentong ibibigay mo sa amin?!" Angil nito sa kaniya. Palihim na naikuyon ni Charity ang mga kamao, upang pigilan ang emosyon nang mga sandaling iyon. Pilit niyang pinakalma ang sarili at inisip na lamang na malaki ang utang na loob niya sa babaeng kaharap. Ito lang naman kasi ang kumupkop sa kaniya magmula pagkabata, simula mamatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Pagkupko

PUPUNGAS-PUNGAS na bumangon si Charity kinabukasan. Nagpalinga-linga pa siya sa paligid at iniisip kung bakit naroon siya sa ganoong silid. Nasapo niya ang noo nang maalalang nakipagkasundo pala siya kay Cameron Silvestre. Bigla niyang nahawakan ang labi nang pumasok sa isip niya ang nangyaring halik sa pagitan nila ng binata, hindi naman nagtagal iyon, pero bakit tila ramdam pa rin niya hangang ngayon? "That's it. We sealed the deal. You will bear my child, Charity." Tsaka lumayo si Cameron sa dalaga na tila natulala dahil sa simpleng halik na iyon. Iyon ang naalala niyang sinabi pa sa kaniya ng binata. Hindi akalain ni Charity na aabot siya sa ganitong sitwasyon para sa kagustuhan niyang makatakas sa hirap ng buhay na mayroon siya. Isang marahang katok mula sa labas ng kaniyang silid ang narinig ng dalaga at kasunod nun ay ang tinig ni Servant Kim. "Miss Charity, please prepare we will leave after thirty minutes." Tsaka nawala na ang tin

PATULOY ang pagsulong ni Cameron patungo sa dalaga, habang patuloy naman ang pag-atras ni Charity, hangang sa tumama ang likod niya sa may sink at alam niyang wala na siyang aatrasan pa. Hindi niya ipinahalata sa lalaki na bahagyang nangangatog ang kaniyang mga tuhod. "C'mon, Charity. Let's satisfy ourselves," mapanudyong saad ni Cameron sa kaniya na ngayon ay nasa harapan na niya na halos mahalikan na niya ang matipunong dibdib nito. Ngayon niya kita kung gaano siya kaliit sa tabi nito. She slowly felt her stomach tighten strangely. Kakaiba ang binibigay na pakiramdam ni Cameron sa kaniya nang mga sandaling iyon. His eyes caressed her face. "You're really innocent, Charity." He loves it everytime Charity looks at him innocently. Gosh! She loves how Cameron say her name. "You can't hide the fact that you're attractive to me, too," he whispered. Cameron was right. Noong una ay pera lang talaga ang habol niya, but a

GABI na nang magising si Charity dahil siguro sa pagod sa pag-angkin sa kaniya ng binata, not just once, twice but many times. Tila sabik na sabik ito. Wala na si Cameron sa tabi at pinakinggan ang banyo kung may tao roon, pero wala. Nanakit ang buong katawan niya na tila binugbog siya, pero mas ramdam niya kirot sa pagitan ng kaniyang mga hita. Marahan siyang bumangon habang nakatapis sa kaniya ang blanket dahil wala pa siyang saplot sa katawan nang mga sandaling iyon. Napatingin siya sa eleganteng wall clock at nagulat siya nang makitang alas otso y medya na. Kita niya ang bahid ng dugo sa puting bed sheet tanda na naipagkaloob na nga talaga niya ang pagkababae kay Cameron. Wala siyang makapang pagsisisi, sa totoo niyan ay tila ang saya ng puso niya dahil kay Cameron niya iyon naipagkaloob. Wala ang mga saplot niya at alam niyang naiwan iyon sa tabing dagat, kaya dala-dala niya ang mabigat na blanket habang palabas ng silid ni Cameron at patungo sa sarili niyang