Kabanata 3

Napangiti si Samson. Naintindihan niya kung ano ang balak ni Thomas.

“Nga pala, Boss, nakatanggap lang ako ng abiso mula sa nakakataas.

"Sinabi niya na ang tatlong distrito ng Shaol, Desert Cele at Oceania Hail ay magsasama upang mabuo ang distrito ng Southland, at ikaw ang magiging punong opisyal na mamamahala dito.

"Boss, ito ay isang kapaki-pakinabang na sinecure!"

Tumingin si Thomas sa labas ng bintana at sinabi, "Hindi na ako interesado dito. Tayo na. "

“Ha? Saan tayo pupunta?"

Pinag-isipan ito sandali ni Thomas, at sinabi, "Dahil nandito na tayo, magbiyahe tayo sa aking bayan."

Pagkalipas ng kalahating oras, huminto ang kotse.

Pagkaalis ni Samson, naglakad si Thomas sa isang kilalang distrito, hanggang sa isang medyo makalumang multi-story villa.

Kumatok siya ng maraming beses.

"Sinong nandyan?"

Isang babaeng nasa edad na ang nagbukas ng pinto. Siya ang biyenan ni Thomas, si Felicia Musk. Natigilan siya ng ilang segundo matapos siyang salubungin ng paningin ni Thomas. Pagkatapos, masayang sinabi niya, "O, Thomas, kailan ka bumalik?"

"Hindi pa ganun katagalan."

"Halikayo’t pumasok at umupo."

Dahil namatay ang nakababatang kapatid ni Thomas, ang kanyang biyenan ang nag-iisa niyang malapit na pamilya.

Inimbitahan ni Felicia si Thomas sa bahay, pinaupo siya, at binigyan ng inumin. Siya ay masaya’t maligalig.

Sa sandaling iyon, ang biyenang lalaki ni Thomas, si Johnson Hill ay pumasok at tinanong, "Sino ang narito?"

"Si Thomas ito. Bumalik siya. "

"Ha?"

Tumingin si Jonhson kay Thomas ng may inis. Mabigat siyang naglakad papunta sa mesa at umupo.

"Thomas, may dignidad ka pa ring umuwi, ha?"

Ang kanyang mga salita ay agad na pina-tense ang kapaligiran sa bahay, at naging awkward rin ito..

“Matandang lalaki, bumalik lang si Thomas. Paano mo nasabi sa kanya iyon? "

“Mawala ka. Wala kang posisyon na magsalita. Tawagan si Emma sa baba ngayon. "

"Sigh ... Sige."

Pinandilatan ni Johnson si Thomas at sinabing, "Narinig ko ang tungkol sa iyong nakababatang kapatid. Ang Shalom Technology ay hindi na nauugnay sa pamilya Mayo, di ba?"

"Tama."

"Sumali ka sa militar sa loob ng limang taon at ngayon, bumalik ka. Nakuhanan mo ba ang iyong sarili ng anumang opisyal na posisyon? "

Nagkibit balikat si Thomas at sumagot, "Halos hindi naman ako ikinonsidera bilang isa sa mga opisyal."

"Ibig sabihin wala kang nakuha mula doon, di ba? Dahil sa iyong katalinuhan at kasanayan, hindi ako nagulat na wala kang nakuha mula rito.

"Kaya, anong uri ng trabaho ang plano mong makuha sa iyong pagbabalik?"

Umiling si Thomas at sinabi, "Sa ngayon, wala pa akong plano."

"Heh!" Sinabi ni Johnson na may galit, "Nawala mo ang iyong kumpanya, at nabigo na makamit ang anumang tagumpay sa iyong pagsabak sa militar. Ngayon, wala ka pang balak maghanap ng tamang trabaho. Ano ang pinagkaiba mo at ng natalo?! "

Maya maya, may narinig silang tunog ng naglalakad na nakatakong.

Bumaba ang isang ginang.

Nakasuot siya ng isang simpleng T-shirt na nakayakap sa kanyang katawan na naglabas ng kanyang perpektong mga hubog. Ang kanyang pares na mahaba, payat at patas na mga binti ay nakalantad sa ilalim ng isang pares ng maikling maong.

Siya ay may isang hugis-itlog na mukha, matangos na ilong at mahabang itim na buhok na tumakip sa kanyang mga balikat, na parang talon na bumubuhos sa kanyang mga balikat.

Siya ay kasing ganda ng isang larawan, sa punto kung saan ang kanyang kagandahan ay mas marikit pa kaysa sa isang bulaklak.

"Ama, Inay, tumawag ka ba?"

"Oo. Halika at umupo dito. Si Thomas ay nasa bahay na. "

Natulala si Emma ng ilang segundo. Nang tignan niya ang lalaking halos hindi niya makilala, naging kumplikado siya.

Sa kabila ng pagpapakasal sa kanya, walang pang isang buwan pagkatapo ng sermonya ay na sumali si Thomas sa militar sa kanlurang baybayin. Wala si Thomas sa loob ng limang taon, kung kaya nama’y, si Emma ay pawang naging isang biyuda sa loob ng limang taon.

Kagaya nila, nagulat din siya biglang pagbabalik ni Thomas.

Sinabi ni Johnson, "Thomas, tulad ng nakikita mo, ang aking anak na babae ay napakaganda kung ito ay ang kanyang hitsura o pigura. Siya ay higit na natitirang kaysa sa mga modelo na ipinapakita sa telebisyon. Maraming mga kalalakihan na dumating upang magtanong para sa kanyang mga panukala, ngunit kinailangan niyang maging balo dahil sa iyo! "

"Ama, bakit mo kailangang ilabas ito ?!"

Nagpatuloy si Johnson, "Lumaki ako kasama ang iyong ama mula pagkabata. Matandang kaibigan ko siya. Itinayo niya ang Shalom Technology gamit ang kanyang sariling mga kamay, at nakakuha ito ng reputasyon. Kahit na ang negosyo ng pamilya Hill ay lumalaki. Nilayon kong palakasin ang aming ugnayan sa pamamagitan ng pagpapakasal sa iyo ng aking anak na babae.

"Ngayon, ang iyong ama ay nawala, ang iyong nakababatang kapatid ay nagpakamatay, ang Shalom Technology ay nahulog sa mga kamay ng isang estranghero, at wala kang nakamit o nagawa kahit pagkatapos ng limang taon mo sa militar. Wala kang pera o kapangyarihan, sa palagay mo karapat-dapat ka pa rin sa aking anak na babae?! "

Lahat ng nasa loob ng bahay ay nasa katahimikan.

Huminga sila ng malalim ngunit walang nagsalita.

Matapos ang isang maikling pag-hinto, nagpatuloy si Johnson, "Hindi ako naging pragmatic. Ngunit, malupit ang buhay na ito. Noong una ginusto kong hiwalayan mo si Emma sa oras na umuwi ka. Gayunpaman, napagpasyahan kong bigyan ka ng isa pang pagkakataon alang-alang sa dekada kong pakikipagkaibigan sa iyong ama.

"Kalahating taon. Bibigyan kita ng kalahating taon.

"Kung makakamit mo ang ilang tagumpay sa loob ng kalahating taon, hindi ko hinihiling na yumaman ka, ngunit dapat man lang makakuha ka ng posisyon sa opisina, saka ko lang papayagan kang maging son-in-law.

“Kung hindi, i-impake mo ang iyong mga gamit at lumabas ka ng bahay!

"Totoo itong mga sinasabi ko."

Nag-aalala sina Emma at Felicia. Parehong ang ina at anak na babae ay walang gaanong matinding pagkamuhi kay Thomas. Gayunpaman, kagagaling lamang ni Thomas sa bahay, at ang malupit na salita ni Johnson ay tunay na nagpapahirap kay Thomas.

Tumayo si Johnson at sinabi, “Nakatanggap lang ako ng isang abiso. Kailangan kong bumalik sa departamento para sa isang pagpupulong. Aalis muna ako. "

Tinanong ni Felicia, "Ngunit, ang piging ng pamilya ay malapit nang magsimula. Hindi ka ba sasama sa amin? "

Umiling si Johnson at sinabi, "Hindi, hindi ako. Nakatanggap lamang ako ng balita tungkol sa pagdating ng isang bagong opisyal na mangangasiwa sa pagsasama ng tatlong distrito sa Shaol, Desert Cele at Oceania Hail. Kailangan kong magmadaling bumalik sa departamento para sa isang pagpupulong upang talakayin kung paano tatanggapin ang bagong opisyal.

"Hindi ko kayang bayaran ang anumang pagkakamali sa kasong ito. Nauugnay ito sa hinaharap ng pamilya Hill. Higit pa, malapit itong nauugnay sa akin kung makakamit ko ang mas mataas na ranggo sa lungsod na ito.

"Kahit pa ang iba pang mga kagawaran rin ay nakatuon sa kasong ito. Samakatuwid, hindi ko dapat hayaang mauna ang iba sa akin.

"Maaari mong ipaliwanag sa matandang lalaki sa aking ngalan. Siyanga pala, Thomas, dahil nasa bahay ka na, maaari kang sumali sa piging ng pamilya kasama si Emma upang mabuksan mo ang iyong mga mata. "

Nagsuot ng damit si Johnson at iniwan ang bahay nang nagmamadali para sa isang talakayan sa kung paano tatanggapin ang bagong opisyal.

Sa bahay, inalo ni Felicia si Thomas, "Tom, huwag kang malungkot. Hangga't nagsusumikap ka, hindi ka na pupuna ni John. "

"Okay, Ina."

Pagkatapos nito, sumakay si Thomas sa sasakyan ni Emma at tumungo sa I-Heart Hotel.

Ngayon ang taunang pagdiriwang ng pamilya para sa pamilyang Hill. Ang lahat ng mga kagalang-galang na miyembro ng pamilya ay dadalo sa piging.

Habang papunta, tumingin ng pailid si Thomas sa labas ng bintana nang walang imik.

Bagaman kapwa sila ay mag-asawa, hindi naman sila pamilyar sa isa't isa.

Napagkamalan ni Emma na galit pa rin si Thomas. Mahinang sinabi niya, "Hindi mo kailangang magalit dito. Sanay ka na sa ugali ng aking ama. Kahit na, totoo ang sinabi niya. Kung magpapatuloy ka ng ganito, sa palagay moba ito’y naangkop?

"Hindi ka na bata, at wala kang nakamit kahit hanggang ngayon. Hindi mo maaasahan na pakainin ka namin habang buhay, di ba? Lalaki ka pa ba? "

Nanatiling walang pakealam si Thomas. Wala man lang kahit kaunting pagbabago sa kanyang ekspresyon.

Nagsimulang magalit ng kaunti si Emma. Bumuntong hininga siya, "Wala kang pag-asa."

Nang malapit na nilang maabot ang I-Heart Hotel, pinaalalahanan siya ni Emma, ​​“Mamaya kapag pumasok ka, dapat hindi ka masyadong magsalita. Kung may nagsabi ng hindi kanais-nais tungkol sa iyo, ngumiti ka na lamang at kalimutan ito. Huwag masyadong calculative, okay? "