WARNING: Mature Content | R-18
Chapter 25Shane Chrystelle's POVNaalimpungatan ako nang biglang tumunog ang message tone ng phone ko. Nakapikit na kinapa at kinuha ko ito sa ibabaw ng mesa. Pero bahagya ko ring binuksan ang isa kong mata para tingnan kung sino ang nag-text.Ralph:Hey! Kamusta na kayo riyan? Kwentuhan mo ko pag-uwi n'yo, hah X)A smile formed on my lips. Kahit kailan talaga ay napakatsismoso ng lalaking 'to.Pero agad ring nawala ang ngiti ko nang may bigla kong maalala. Napabalikwas ako ng bangon at muling tumuon ang tingin ko sa hawak na phone para tingnan kung anong oras na.It's 10:30 am already. Malapit na rin pala ang lunch time. Ang tanghali ko talagang magising kahit kailan.Nakatulugan ko na pala ang paghihintay kay Lance rito sa sofa. Speaking of Lance, nakauwi na kaya siya? Pero gigisingin naman niya siguro ako kung sakali.Tumayo na ko at nag-inat. MaglalakadWARNING: Mature Content | R-18Chapter 26Bitbit ang isang libro ay naupo ako sa nadaanan kong bench at tumingala. Makulimlim ang langit na tila ba nakikiramay sa kalungkutang nararamdaman ko ngayon. Kabaliktaran ng nag-uumapaw na sayang naramdaman ko ilang araw na ang nakararaan.Hinayaan ko lang ang nakaladlad kong buhok na tangay-tangayin nang biglang humangin nang malakas. Umaasa na kahit papaano ay magagawa rin nitong tangayin ang lahat ng hindi magandang nangyayari ngayon.Pinikit ko ang aking mga mata at dinama ang katahimikan sa lugar na 'to. How I wish that he's here with me.God! I really miss him.Ilang segundo pa ang lumipas ay namalayan ko na lang ang unti-unting pagtulo ng mga luha ko.But my eyes flew open when I suddenly felt someone wiped my tears.''Wala ka pa rin bang balita kay Lance hanggang ngayon?'' Ralph asked and sat beside me.''How did you know that I'm here?'' I asked ba
Chapter 27"Ito na ba lahat? Basic lang 'to!'' mayabang na sabi ni Lance habang isa-isang tinitingnan ang mga notes kong nakakalat sa ibabaw ng mesa.Kumuha ko ng isang unan sa sofa bago hinagis sa mukha niya. ''Ang yabang! Ikaw na magaling at matalino.''Tumawa lang nang malakas ang loko.Napanguso na lang ako nang basahin niya ang mga 'yon at ipinaliwanag sa 'kin. Samantalang ako na present sa klase nitong mga nakaraang araw at taimtim namang nakinig ay hindi man lang maintindihan ang iba sa mga 'to.Kasalukuyan kaming nandito sa sala. I was sitting on the single couch while he's on the floor. Ipinakita ko kasi sa kanya 'yong kopya ko ng mga lessons namin no'ng mga araw na absent siya para naman mapag-aralan na niya. Nag-effort pa kong sulatin ang lahat ng 'yon kahit may pagkatamad ako magsulat para sa kanya.Siya mismo ang nagsabi na wag na raw kaming pumasok ngayon. I didn't think twice and agree with him. Dito na lang d
Chapter 28Shane Chrystelle's POVIlang minuto na kong nagbabasa ng notes ko pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakakaalis sa isang page. May kung ano kasing gumugulo sa isip ko kaya hindi ko magawang intindihin ang binabasa ko.Exams week na kasi. Kaya naman ay naisipan kong pumasok ng maaga ngayon para sana makapag-aral. Pagkatapos naman ng linggong 'to ay sembreak na. Kaya kahit papaano ay mapapahinga na ang utak ko no'n.Normal na araw lang naman para sa 'kin ang nagdaan na mga sembreak. Halos puro kain at tulog lang naman ang ginawa ko no'n. Ang tanging bagay na kahit papaano ay nagbigay kulay sa buhay ko no'n ay ang pakikinig ng musika.Pero iba na ngayon. Dahil bigla na lang akong nakaramdam ng excitement. Gustong-gusto ko na ngang matapos ang linggong 'to, eh. Makakasama ko na kasi si Lance ng mas mahaba pang oras at pansamantalang wala na kong ibang iintindihin pa.''Shane!''Napaangat ako ng tingin n
Chapter 29Sembreak came so fast. Parang kailan lang ng may dumating na problema sa pamilya namin.But everything is now okay and settled. Nagulat na lang ako isang araw nang bigla kong sinalubong ng nakangiting mukha ni Mama na tila ba walang nangyari.Halos maiyak ako no'n sa sobrang saya dahil ilang araw ko ring hindi nakita sa kanya ang matamis niyang ngiti.Kagagaling ko lang sa school no'n at katatapos lang ng pinakahuling exam namin. Napagdesisyunan kong pumunta sa kumpanya kung saan dating nagtatrabaho si Mama para umapela.Tinanggal ko ang lahat ng hiya na mayroon ako sa katawan. Lalo pa at nasisiguro ko ang posibilidad na mayroong anomalya na nangyari.But I was surprised when I saw that Mama's there too. Nakangiting nakikipag-usap siya sa tatlong medyo may edad ng lalaki na sa palagay ko ay pawang mga matataas ang posisyon.Then she finally turned around and saw me. Agad siyang tumakbo palapit sa 'kin at
Chapter 30Kinapa ko si Lance sa tabi ko. Ngunit mabilis na napamulat ako ng mga mata dahil bakante na ang espasyo ro'n. Napabalikwas ako ng bangon bago inilibot ang tingin sa paligid.Pero walang kahit anong senyales na nandito pa siya. ''Shane, gumising ka na riyan. Tanghali na!''Napalingon ako sa pinto nang dahil sa lakas at sunod-sunod na pagkatok ni Mama ro'n.Nalipat naman ang atensyon ko sa wall clock. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang alas-dose na pala ng tanghali! Kaya pala nagwawala na si Mama sa labas.Sabagay, madaling araw na rin kasi kami nakatulog kanina. Pinagod na naman kasi ako ng lalaking 'yon. Bukod ro'n ay nagkuwentuhan pa kami ng kung ano-anu.Tila pumapak nga siya ng asukal kagabi dahil puro matatamis na salita ang binitiwan niya. Pagkatapos ay kinantahan niya pa ko hanggang sa tuluyan na nga kong nakatulog.''Shane! Hindi ka pa ba talaga babangon diyan?''Nabalik naman
Chapter 31Nandito ako ngayon sa bahay nina Dylan. Kung hindi nga siguro ako inalalayan ni Dylan, malamang ay hindi ko na kinaya ang maglakad pa nang maayos dahil sa pagkatulala at sobrang panginginig ng buong katawan ko kanina. Nahihiya nga ko sa kanya dahil kung tutuusin ay siya nga 'tong may sakit. Kaya katulad ng nauna kong plano kanina ay sasamahan at aalagaan ko siya.Kasalukuyan akong nasa kusina at nagluluto ng lugaw para sa kanya. I may not be good in cooking, but I think I can manage this one. This is the least thing that I can do for him right now.Pero kahit anong gawin ko ay pakiramdam ko lutang pa rin ako. Ang daming tanong na naglalaro sa isip ko ngayon na tanging si Lance lang ang makakapagbigay ng sagot.But I don't really know if I am ready to know the answers.My heart is still aching. My eyes can't stop from crying. My mind keeps on thinking a lot of things.Malalim akong napabuntong hininga. Kailangan ko
Chapter 32"Oh my God! What the hell is happening here?''Napamulat ako ng mata nang bigla kong makarinig ng malakas na sigaw. Napaangat ako ng tingin at kinusot-kusot ko pa ang mga mata ko para mas maging malinaw ang imahe na bumungad sa harap ko ngayon.Pero tuluyang nawala ang antok ko at nanlaki na lang ang mga mata ko nang makita na si Dylan pala 'to. Nakatulugan ko na pala ang pag-iyak at napatabi sa kanya.But the worst thing was my head is resting on his chest while he's shirtless! What the hell? Sa pagkakatanda ko ay may suot pa naman siyang damit kanina, ah!Agad akong napabalikwas ng bangon at gano'n din naman ang ginawa niya. Natataranta kong napalingon kay Ate Shirley na nakatulala ngayon.''Ate, it's not what you think—''Kusa kong napatigil sa pagsasalita nang makita ko si Lance na nakasandal lang sa hamba ng pinto, habang nakahalukipkip. Walang emosyon ang kanyang mukha. Hindi siya nakatingin sa 'kin
Chapter 33My phone keeps on ringing in my pocket. But I didn't bother to check who it is. I just keep on running. Without any idea on where should I go.Ngunit natigilan at napayakap na lang ako sa sarili ko nang biglang humangin ng malakas. Kaya naman ay rinig na rinig ko ang malakas na pagpagaspas ng mga dahon.Pero mayamaya lang ay muli ng binalot ng katahimikan ang paligid. Tila ba nakikisimpatya 'to sa pagkawala ng isang mahalagang tao sa buhay ko.Napatingala ko. Sobrang dilim ng kalangitan at halos kakaunti lang ang mga bituin. Kasing dilim ng pag-asa na mayroon ako ngayon.Malalim akong napabuntong hininga. Sa kabila ng lahat ng nangyari ay naniniwala ko, na sa pinagsama-samang bilang ng mga bituin ay mabubuo ang malaking liwanag ng pag-asa. It can defeat the darkness and gives hope.Halos tatlong oras na rin ang lumipas magmula ng tumigil ako sa parke na malapit sa school. Kanina pa ko nag-iisip ng mga posibleng da