Chapter 57
Lance's POV"Will you be fine here? God! Have you even seen yourself in a mirror? You looked like a mess, man!"Hindi ko pinansin at tinapunan man lang ng tingin si Xander. Mahigpit na hinawakan ko lang ang kamay ni Shane at dinala 'to sa pisngi ko."Wifey, gumising ka na, please. Huwag mo naman akong pag-alalahanin ng ganito."Halos dalawang oras din siyang nasa loob ng operating room kanina. And God knows how scared I am while waiting outside, hoping that everything will end out fine.Agad namang dumating ang mga magulang namin nang malaman nila ang nangyari. Kasalukuyan silang kumakain ngayon dahil halos wala pa rin silang kain nang dahil sa sobrang pag-aalala.I heard Xander sighed. "Don't worry. Ako na ang bahalang maglakad sa kaso ng mag-amang 'yon. I have a friend and he's a good lawyer. He can surely help us."Agad na nagtagis ang bagang ko nang dahil sa narinig. "Make sure that they willEpilogueSix years later...Lance's POVMataman kong tinititigan ang babaeng nakahiga sa tabi ko ngayon at nakaharap sa direksyon ko. I smiled at the sight of her beautiful face and just by looking at her, it never fails to make my heart beat faster than the normal.I lifted my hand and softly caressed her cheek. Sa loob ng anim na taon ay iba pa rin ang epekto niya sa 'kin. Sa tuwing tinitingnan ko siya, pakiramdam ko ay 'yon pa lang ang unang beses na nakita ko siya.Hindi ko naman napigilan ang matawa nang bigla na lang siyang humilik. Mukhang ang himbing-himbing pa rin ng tulog niya. Sabagay, paano ba namang hindi mahihimbing, eh, halos madaling araw na rin kaming nakatulog kanina.I grinned from the memory of what happened last night.I was about to move closer to her and pressed my lips on her lips when suddenly, the door in our room opened.Agad akong napaayos ng upo. I put my index finger on my lips
PrologueUmihip nang malakas ang hangin, dahilan para liparin ang ilang hibla ng aking buhok. Hindi ko na ito pinagkaabalahan pang ayusin dahil paniguradong magugulo lang naman ito uli.Tahimik akong nakaupo at nagbabasa sa damuhan ng school field ng may bigla akong narinig na nagsalita."Hi, Shane!"Mula sa librong aking binabasa ay umangat ang aking tingin. Kumunot ang noo ko nang makita ang isang sophomore high school student na nakatayo sa harap ko. Alanganin itong ngumiti, sabay lahad ng kanyang kanang palad na bahagya pang nanginginig. "A-Ako nga pala si L-Lester."Tinaasan ko siya ng kilay. "Hindi ko naman tinatanong ang pangalan mo."
Chapter1Shane Chrystelle's POVSaglit akong tumigil sa paglalakad upang punasan ang namumuong pawis sa noo ko. Kanina pa kasi ako paikot-ikot dito sa loob ng school at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakikita kung nasaan ba 'yong classroom ko para sa huling taon ko rito.Our school is quite big. No, scratch that. It's actually big. It was consisted of fifteen sections per year level. Idagdag mo pa ang ibang facilities. How was that, right?A typical public school. I know.Pareho kaming nag-aaral dito ng nag-iisa kong kapatid at tanging si Mama lamang ang kumakayod para sa' min. Gustuhin man niya kamin
Chapter 2"Kamusta naman ang first day of school?" nakangiting tanong ni Mama pagkatapos naming maghapunan."Exciting!" As usual, Clark answered so lively."Boring," tugon ko naman sabay inom ng tubig. "Ako na po ang maghuhugas." Pagbo-boluntaryo ko bago sinimulang samsamin ang mga pinagkainan namin at dumiretso patungong lababo."Ikaw talagang bata ka! Paano na lang kapag nagkolehiyo ka na? Aba! Hindi na puwede 'yong ganyan na papetiks-petiks ka lang, Shane." Rinig kong sermon ni Mama habang nakasunod sa 'kin.Pinigilan ko ang sarili na umirap. "I know, Ma. Don't worry too much. Sinisiguro ko po sa inyo na makakapagtapos ako hanggang kolehiyo.
Chapter 3Madaling araw na ng makatulog ako kanina. Kaya naman ay tinanghali ako ng gising, dahilan para mapatalon ako sa kinahihigaan ko.Kasalanan 'to lahat ni Lance! Hindi ako pinatulog ng mga sinabi niya kahapon!Dali-dali na akong naligo at nag-ayos. Ni hindi ko na nagawang kumain ng agahan dahil mas lalo lang akong hindi aabot. Pumuntos na nga ako kahapon kay Ms. Reyes, tapos mukhang madadagdagan pa 'yon ngayon.Mabuti na lang at kahit papaano ay nakikiayon sa 'kin ang pagkakataon. Wala kasing traffic kaya sakto lang ang naging dating ko.Mabilis na lumipas ang mga oras. Akala ko pa naman ay magtutuloy-tuloy na ang pagiging okay ng araw ko. Pero muling nasira 'yon nang matapos ang P.E. subject namin.Napakurap ako mula sa panonood kay Ralph na kasalukuyang naglalaro ng basketball, nang bigla akong sikuhin ni Kim. Kunot noo ko siyang nilingon. "What?"Napangisi naman siya. "Ikaw, hah. Hindi mo man lang sinabi sa 'mi
Chapter 4Magmula ng naging usapan namin no'ng araw na sinabayan ako ni Lance sa paglalakad ay alam ko na mas nagkaroon ng malaking pagbabago sa pagitan naming dalawa.Madalas na kaming magka-usap sa text, o 'di kaya ay magka-chat. Noong una ay hindi ko siya pinapansin o di kaya ay sini-seen ko lang ang mga chats niya. Pero sadyang makulit talaga ang lahi niya.Palagi siyang may baon na kung ano-anong kuwento. Pagkatapos ay mas mahaba pa ang mga reply niya kumpara sa 'kin. Ilang beses din niya kong kinulit na ako naman ang magbahagi ng kuwento ng buhay ko.But I refused. Wala naman kasing interesante sa buhay ko.Unlike him. Who's been a honor student since grade school, an athlete, a singer, a best friend to Ralph and a popular one.Akala ko nga noong una ay tanging sa mga katulad naming seniors lang siya kilala. 'Yon pala ay hanggang sa mga freshmen student ay matunog din ang pangalan niya.But according to him, he's n
Chapter 5"Shane! Teka lang! Sabay na tayo!''Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang malakas na pagtawag sa 'kin ni Ralph. Nilingon ko siya at hinintay na makalapit sa 'kin.Hinihingal na tumigil siya sa harap ko. Pagkatapos ay inilagay niya ang dalawang kamay sa magkabilang tuhod. Mukhang kanina pa niya ko hinahabol. Bakit hindi niya kaagad ako tinawag?"Ayos ka lang ba?" tanong ko sa kanya sabay punas ng namuong pawis sa noo ko. Nakatigil kasi kami ngayon sa field kung saan ay damang-dama namin ang init ng sikat ng araw na tumatama sa 'min.May mangilan-ngilan namang estudyante ang napapadaan, pagkatapos ay nagbubulungan. Habang ang iba naman ay tila toro na umuusok ang ilong habang masamang nakatingin sa 'kin.Bakit nga naman hindi? Kasama ko lang naman ang tinagurian nilang campus prince. Habang si Lance naman ang campus heartthrob.Ipinagsawalang bahala ko na lang ang atensyon na ibinibigay sa 'min ng mga t
Chapter 6Pagkarating ko sa bahay namin ay kumain muna ko bago dumiretso ng kuwarto. Pero bago pa man ako tuluyang umakyat ay sinigurado ko muna ang pagkakasara ng pinto at mga bintana. Ako pa lang kasi mag-isa ang nandito.Marahil ay nag-overtime na naman si Mama. Habang si Clark naman ay nag-text sa 'kin na may tatapusin lang daw silang activity sa bahay ng kaklase niya.Hanggang sa makaupo ako sa ibabaw ng aking kama ay iniisip ko pa rin 'yong tungkol sa ginawang paghatid sa 'kin ni Lance.Nasa'n kaya ang nobya niya at hindi ko ata nakita buong araw kanina?Napailing ako bago nahiga. Ipipikit ko sana ang mga mata ko nang may bigla akong naalala.Mabilis akong napaupo at agad na hinagilap sa loob ng bag ko ang papel na ibinigay ni Ralph sa 'kin kanina.Marahan ko itong binuksan bago sinimulang basahin. Hindi naman mahaba ang nakasulat dito pero sapat na para matigilan ako.Shane,I just wanted you to