Chapter 22.1

Sa isang iglap, ang mainit na hininga ni Lucas ay tumama sa kanyang ilong, labi at pati na rin sa kanyang buong mukha. Namula siya ng husto habang hawak-hawak ang niya gamit ang isa niyang kamay ang ribbon. Hindi ito gumalaw ng mga oras na iyon at ang tibok ng kanyang puso ay naging abnormal na tila ba may tumatakbong kabayo dahil sa bilis ng tahip ng dibdib niya.

“Tu-tumayo ka ng maayos.” namumula ang mukhang sabi niya rito.

“Are you sure?” marahang tanong nito sa kaniya.

Hindi pa rin ito gumagalaw at ang mga labi nito ay malapit pa rin sa ilong niya. Napalunok siya. Ni hindi man lang ito gumalaw sa kinatatayuan nito.

“Yeah.” maikling sagot niya at pilit na pinagtatakpan ang pamumula ng mukha niya.

“Okay.” maikling sagot rin naman nito at pagkatapos ay mabilis na tumayo ito ulit ng tuwid.

Namumula pa rin ang kanyang mukha dahil sa labis na kahihiyang nararamdaman niya. Nitong mga nakaraang araw at buwan ay madalas din naman silang magkasama ni Lucas pero hindi niya napapansin na mas