Chapter 92.2

Kung tapos na ang kani-kanilang mga gawain ay pwede na rin namang umalis ang mga ito. Pero nang araw na iyon ay naiwan sa kanilang bahay ang pinaka-matanda nilang kasambahay. Nang umupo nga siya sa mesa at nag-umpisang magsandok ng kanyang makakain ay doon naman ito naglapag ng isa pang ulam na kaluluto lamang nito ng mga oras na iyon.

“Hija, kailangan mong kumain ng kumain. Tingnan mo ang katawan mo ang laki na ng ibinagsak. Payat ka na dati pero mukhang pumayat ka pa lalo.” sabi nito sa kaniya. Hindi na lamang siyang sumagot rito at bahagya na lamang itong nginitian.

“Ibinilin kasi sa akin ni sir na dapat ay marami dawa ng kainin mo tuwing kakain ka at isa pa ay dapat palagi daw may sabaw ang ilulutong pagkain mo para kahit papano ay makabawi-bawi ka man lang.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.

Nilingon niya ito. “Talaga bang ibinilin po ako ni Lucas sa inyo?” tanong niya rito.

Paulit-ulit namang tumango ang matanda sa kaniya. “Oo, sabi nga niya ay dadagdagan niya raw ang sahod ko ba