Chapter 22

TINANGHALI ako ng gising kinabukasan. Mabuti na lang at nauna sa paggising si André, nakabili agad siya ng breakfast.

Kumain ako ng breakfast pagkatapos kong maligo at magbihis. Hinatid na rin ako ni André sa Coleman building. Bumaling ako sa kanya para magpaalam at doon ko pa lamang napagtanto na natulog siya sa aking condo. He comforted me when I needed it. He felt my loneliness...

Pinilig ko ang ulo ko. I should stop overthinking. I know what we are and I don't need to put other ideas into it.

Tumunog ang cellphone ko sa kalagitnaan ng trabaho. Si mommy ang tumatawag kaya sinagot ko kaagad ito. Halos uhaw ako sa opinyon niya sa nangyari kagabi.

"Hello?" sagot ko.

"Gwen, I'm sorry for what happened last night. Sorry rin kay Katelyn.'

Pumikit ako ng mariin. Kahit ito ay malaking bagay na para sa akin. I'm glad that my mom apologized.

"Okay lang PO. I just hope you realize that I care about you two."

"Thanks, Gwen. I'm really sorry, darling. Let's talk again soon. Inaayos namin ang mg