SA ISANG private jet kami sumakay patungong Cebu. Hindi ko alam na ganito palang airplane ang sasakyan namin. Lima lamang kaming nandoon, dalawa ay kaibigan di umano ni Avon. Ang isa naman ay isang matandang babae.Nang pumasok kami dito kanina ay ikinagulat ko ang pagmamano ni André sa matanda. Ang chinita nitong mga mata ay napapalibutan ng mga kulubot."Kamusta ka na, André? Kamusta si Armando?" tanong nito."He's okay, Manang.""Hindi ba siya sasama sa kasal?" tanong ng matanda sabay sulyap sa akin."Hindi. Abala siya sa negosyo."Umiling ang matanda. "Si Armando talaga,., Alam kong pareho kayong may iniiwasan. Mabuti at pupunta ka," anito.Hindi umimik si André. Simula noon ay hindi na rin siya umimik kahit sa akin. Inabala ko na lang ang sarili ko sa tanawin sa babae. Wala masyadong ulap kaya kitang kita ang mga isla at mga dagat."According to Google Maps, malayo pa ang Moalboal sa Cebu City. Are we going to ride a bus or car?" tanong ko habang tinitingnan ang niscreen cap na G
UMUPO ako sa sun lounger at tiningnan ang bata sa tabi ni Elisia, iyong asawa ni Lance. Maputi ang bata, halatang mana sa ina. Ang pisngi nito ay pulang-pula. Hanggang balikat ang kulot-kulot nitong buhok."Hi!" bati ni Elisia nang napansin ako."Hello! Ang cute naman ng baby mo! Anong pangalan?""Ross!" Ginalaw ni Elisiaa ang kamay ni Ross. "Say 'hi' to tita? Kaibigan ka ni Damon?" Bumaling siya sa akin."Uhmmm." Umiling ako. "I'm Gwen..."Tinanggap ni Elisia ang nakalahad kong kamay. Nanliit ang mga mata niya. Para bang narinig niya na ang pangalan ko o nakilala niya na ako kung saan. I saw here noong exhibit but I never really had a formal conversation with her."Kung ganoon ay kaibigan ka ni Avon?" tanong niya.Umiling din ako. "I'm with Lance's cousin. Si André Roble Coleman..." sabi ko, unsure if I should say that."Oh!" Tumango siya at ngumisi. "He's here?"Ngumisi ulit ako at tumingin sa batang may mapupulang labi. Manang mana ito kay Lance, ang namana nito kay Elisia ay ang p
PAPALUBOG na ang araw nang bumalik kami sa kwarto ni Andé para magbihis. He seriously can't get his hands off me the whole time we're at the beach. Nagboating kami, nag snorkeling at kung anu-ano pang activities.André's bombarded with calls from his office kaya hinayaan ko na lang siyang magtrabaho habang nasa kwarto. Naligo ako at nagpalit. Ganoon din siya.Just in time for dinner, lumabas kami sa aming kwato. Ang lahat ng mga panauhin ay nasa restaurant ng resort. Sa iba'tibang table ay alam mong magkakilala ang halos lahat ng tao roon.Kahit ako man ay may iilang kakilala sa mga panauhin. Ngumingiti lang ako tuwing may nakikita.Hinila ako ni André sa table kung nasaan si Lance at Elisia. Kitang kita ko ang ngitian ni Lance at Elisia nang mahagilap kami sa kakapalan ng mga tao."Vince!" narinig kong tawag ng isang bisita sa likod namin.Mas Ialong umingay ang mga tao dahil sa pagdating ng ikakasal. Magka holding hands si Avon at Vince sa pagbati sa mga taong naroon. Hindi sila mak
"MAHIRAP na maging anak sa labas, mas mahirap pa na hindi ka gusto ng kumupkop sa'yo. That's why I admire the girls who can handle the situation well. lyong mga anak sa labas na understanding, mabait, at mapagbigay..." Ngumiti si Vince sa akin.Huminga ako ng malalim. I am loved by my grandmama. I am so loved by her that I did not resent my parents. Pero magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko naisip na bakit hindi na lang ako pinalaglag ni mommy noon? I know I would never do that! If I ever get pregnant by accident and with the most unlikeable person, I will still love the child so much. Pero bakit sila, hindi nagawa? Ngunit sa huli, lagi kong iniisip na hindi nagawa ng mga magulang ko pero nagawa ng Iola ko. That's enough for me. I will not ask for anything. I am fine with it."Right, Gwen?" ani Lance.Tumango ako at ngumiti sa kanya. Nanatili ang mga mata ko kay Vince hanggang sa tumikhim si André at tinawag ako."Gwen!'Nilingon ko kaagad siya. His eyes were dark, almost
AYAW kong bumangon. lyon ang unang naisip ko nang nagising ako. Hindi ko pa nadidilat ang aking mga mata ay ramdam ko na ang sakit sa aking katawan. I'm sore all over. André took me over and over again last night. Nalalanghap ko ang bango ng kanyang balat. Pinaghalo itong perfume at mint. Nakapalapupot ang kanyang braso sa akin at ang pisngi ko ay nasa kanyang dibdib. Can we just stay like this forever? Ang call time ay ala-una ng hapon para sa mga may part. Si André ay isa sa mga groom's men. I know he should be awake by now but I'm too tired to wake him up. Unti-unti akong dumilat at nag-angat ng tingin sa kanya. Sa kaonting galaw ko ay naramdaman ko rin ang pag galaw niya. Hinalikan niya ang noo ko at mas Ialong hinigpitan ang yakap sa akin. "André..." tawag ko. "Hmmm.. " He's awake! Kinalas ko ang mabigat niyang braso na nakapalupot sa akin. Nahirapan pa ako sa pag-angat nito at sa paglagay nito sa kanyang tagiliran. Bumangon ako. Kinusot ko ang nanlalabong mga mata. Sinuklay
THE WEDDING was pretty amazing. Napakagandang tanawin ang binigay ng papalubog na araw at kalmadong dagat. It was magical! I'm so happy for Vince and Avon. Nakakapag-init ng puso na makitang may mga pangarap pala talagang nagkakatotoo. Something in that day made me want to paint again. Gusto kong ipinta ang alon ng dagat, ang kahel na mga langit, at ang sayang naramdaman ko para sa kay Brandon at Avon.Sa shore ang kainan. Bumaba kami sa cliff, para maupo sa mga nakahandang bilugang mesa para sa mga guests. May maliit na programme na naganap. Nagkaroon ng tsansang magsalita si Madame Diana Montero sa harap para sabihin kung gaano siya kasaya sa nangyayari sa dalawa.Avon's Mom and Dad also made their speeches. Napaiyak pa nga si Mr. Guillermo , isang sikat na abogado. Hindi siya makapaniwalang kinasal na nga ang kanyang anak.After the speeches was the usual rituals of a wedding. Nagsimula na ring ilagay sa aming mga mesa ang mga pagkain. Nasa tabi ko si André. Sa harap namin ay si El
NANUYO ang Ialamunan ko."Gwen? Are you there? Are you busy?" tanong ni mommy.Humugot ako ng malalim na hininga."You're busy? I can call later if you want."Tumikhim ako at pumikit ng mariin. Inisip kong kung ano iyong painting ko, akin parin naman iyon. Whoever will steal the concept or the name of it, hindi parin niya nakokopya ang pakiramdam ko noong ginawa ko iyon. That's the thing about artists, you can't really completely call yourself original. "Can I see the painting?"Narinig ko ang pagkakagulat ni mommy sa tanong ko. "Uh... It's not yet done but, of course, darling! We'll let you see it!"Binaba kaagad ni mommy ang tawag. Pinasadahan ko ang aking buhok ng aking mga daliri.Ang kagustuhan kong magpinta ulit ay mas Ialong lumakas. I want to paint again. I want to give my feelings a chance again... to be heard by the canvas, or the paints, or the colors."Are you done?" Isang malamig na tinig ang narinig ko sa likod.Napatalon ako sa gulat. Nilingon ko kaagad ang pamilyar na
HINDI ko alam kung ano ang mga ginawa ni André. Pinaupo niya lamang ako sa sofa doon sa opisina ni Lance at may inutusan siyang mga bodyguards. Nakapangalumbaba lamang si Rage habang pinagmamasdan kaming dalawa. Palipat lipat ang kanyang tingin sa akin at kay André."So you'll just wait till that Prieto goes home?" ani Vince sabay hilig sa kanyang swivel chair.Umiling si André."Nasa baba parin si Clyde?" tanong ko, isang oras na ang lumipas simula nang umalis ako sa opisina."We'll go now," ani André sabay lahad ng kamay sa akin.Tinanggap ko ang kamay niya. Hindi ko maiwasang magalala. I know I shouldn't be worried though. Wala nang karapatan si Clyde sa akin. Ang tanging ikinatatakot ko lamang ay ang malaman ni dad,"Paano si Clyde?" tanong ko. "Baka makita niya tayo?"Tumagilid ang ulo ni André. "Hindi. Ang bodyguards na ang bahala."True enough, nang nakapasok na kami sa sasakyan ni André ay hindi ko nakita si Clyde kahit saan. Halos wala nga kaming taong nakasalamuha. Sa ibang