Kabanata 3

Anastasia POV

Nakailang sabon ako ng katawan bago ko naisipang lumabas na, inabot ko ang tuwalya. Oo, nga pala wala akong kinuhang damit, sana tulog pa si Kuyang Lasing. Dahan dahan na akong lumabas, mahigpit kong hawak sa tuwalyang nakatapis sakin. Pag tingin ko sa kinarororoan Ng lalaki ay nagtama ang mata naming dalawa. Halos hindi ako makahakbang sa tinging ipinipukol niya sakin. Yung mga mata niyang taimtim na nakatitig sakin, lalong nagwala ang puso ko ng bigla siyang tumayo at lumapit sakin.

"Pag hindi ka pa nagbihis ay baka hindi ka makalakad". Pagbabanta niya na sakin, natakot ako kahit hindi ko alam ano ibig niyang sabihin.

Naglakad siya papuntang banyo kaya nag mamadali na akong magbihis. Mukha namang hindi na ako makaka trabaho kaya nag pambahay na lang ako. Pag tapos ko mag bihis ay inasikaso ko ang pagluluto. Para bago man lang siya umalis ay makapag agahan muna siya.

Sebastian POV

Paglabas niya ng banyo ay nagtama ang aming mata, tinitigan ko ng malagkit, pasalamat ka ngayon at ligtas ka. Nilapitan ko sya at mukhang na estatwa na siya sa kinatatayuan.

"Pag hindi ka pa nagbihis ay baka hindi ka makalakad". Banta ko sakanya at alam kong natakot siya sakin. Kaya hinayon ko ang banyo. Pagpasok ko, naamoy ko ginamit niyang sabon, nagmumura utak ko at lalong nagwala ang alaga ko. Sh*t mukhang kailangan ko mag Mariang palad dahil kung hindi baka may malumpo ngayong araw. Hinubad ko lahat ng aking saplot at isinabit sa gilid ng pader. Nagsimula na akong mag taas baba, aaahhh ang bango mo at sinariwa ko ang bawat sulok ng katawan niya, binilisan ko ang pag baba at taas, nakikita ko ang ulo ng t*t* ko na may gusto ng umalpas, kaya mas lalo akong ginanahan, pigil ko rin ang umungol at baka bigla pa siyang pumasok malilintikan talaga siya sakin. Aaaahhh hingal ko ng ako ay makaraos, ngayon lang nangyari to na may isang babaeng nagpa tayo agad ng sandata ko. Para akong timang na pangiti-ngiti habang naliligo. Pagkatapos ay nagbihis na ko at lumabas naabutan ko siyang naghahain ng pagkain sa lamesa. Aba mukhang maswerte mapapangasawa ng babaeng eto.

"Kumain ka po muna Kuya bago ka po umuwi. Pasensya na po eto lang kinaya ko, pinag timpla po ulit kita ng kape, heto po kumain ka na po". Saad Ng babae kaya lumapit na ako sakanya at naupo sa lamesa.

"Bakit hindi ka pa kumain"? Tanong ko sakanya.

"Busog pa po ako Kuya, sige po kain ka lang". Sabi nia sakin.

"Kakain ka o Ikaw ang kakainin ko". Sabi ko at tinitigan ko siya, nakita ko na para siyang naguguluhan kong ano ba ibig kong sabihin. Pero umupo din siya sa tapat ko at nagsimula na din siyang mag sandok ng pagkain. Mukhang maganda ang araw ko nito. Pero dapat masilayan ko ang ngiti niya bago ako umalis.

"Do you live here"? How old are you? Asking her to make eye contact. I like to see hazel brown eyes.

"Yung kapitbahay ko po nakatira dito at seventeen pa lang po ako". Sabi niya, tssssk pilosopo. Tiningnan ko siya ng masama na ikinabago ng mukha niya at bigla na lamang humagalpak ng tawa.

"Hahahahaha Kuya, hindi ka na po mabiro, hahahahaha". Palatak niyang tawa, her laughter makes everything in slow motion. I haven't heard a laughter like this. I saw a face captured with a smile it was like watching a fireworks show. She's giving me a moment of true meaning in life. I'd just watched her until she stopped laughing and her face looked serious. I can see in her eyes the pain of living alone. Of course, I'm sure she's alone in here, the way her house is too tiny. Don't worry my future wife, everything is gonna be okay. I smiled when I mentioned the future wife. I'm sure she's mine.

"Kung ano man po Kuyang Lasing ang problema mo eh huwag mo po daanin sa pag iinom wala pong magandang maidudulot yan sayo, okay po ba"? Saad nia habang kumakain.

Tiningnan ko sya at tumango lamang ako at nagpatuloy na sa pagkain.

"By the way thank you for helping me out and bringing me here. I need to go now, I'm Sebastian, and yours? I asked.

"I'm Tasia po". Simple niang sagot.

"Okay, Tasia thanks again, but I need to go now, will you lead the way, please"? I said

"Yes naman po Kuya Sebastian". Sabi nia at tumayo na siya at nagligpit na ng pinagkainan namin.

I'm watching every move she makes, I don't know but I'm not okay, my heart aches when saying goodbye. What if I asked her to come with me? Hmm but sure she's not gonna come.

"So how much do I owe you"? I asked again

"Po? Ay naku Kuya Sebastian wala pong bayad ang pagtulong". Sabi ni Tasia.

"Please don't call me Kuya, okay". I said

"Eh mas matanda ka po sakin eh". Sabi nia na kumakamot sa ulo.

"Just call me Sebastian or Sebby, okay, I don't like being called Kuya, I'm just 35 years old ". I said

"Trenta e singko kana po! Eh talaga pong Kuya dapat itawag ko sayo, sabi po kasi igalang ang matatanda, so it means Kuya po kita". Sabi ni Tasia na natatawa pa.

"Tasia, Call me Sebastian, or kakainin kita, you choose". Sabi ko na natatawa at bigla nga siyang tumahimik. Takot pala siyang makain ko. Tsssk

"Ihahatid na po kita sa labasan kung nasaan yung auto mo,". Sabi nia at naglakad na paglabas Ng pinto habang ako ay pinagmasdan ko muna ang loob ng bahay bago sumunod sakanya. Hindi ba siya natatakot dito, isang sipa lang ng pinto eh sira agad. Tahimik lang akong sumunod sakanya, para siyang artista dito sa lugar nia, dami station umpukan, usap muna bago lakad. Ang Ganda niya talagang pagmasdan, habang naglalakad or nagsasalita walang side na pangit. Sa hindi kalayuan natanaw ko ang ang sasakyan ko.

"Paalam po Kuya, mag iingat po kayo at huwag na pong maglalasing, okay po Kuya"?. Sabi niya na nakangiti sakin.

"Yeah, sure, keep safe also". I said

"Opo Kuya, salamat din po". Sabi niya

"I told you don't call me Kuya or else I will eat you, right"! I said again with a warning tone.

"Eh kasi Kuya mas matanda ka po eh". Sabi nia

Hinawakan ko sya sa kamay at "halika sa loob ng sasakyan at kakainin kita". Sabi ko at kita ko na nahintakutan siya.

"Ah eh, Ku-ya ano Ku-yaaa". Sabi niya na natataranta ng makaalpas sa pagkakahawak ko.

"Kuya again, tsk I will eat you now". I said with a serious face.

"No, Kuyaa, I mean Sebastian". Sabi nia na napapaiyak na.

"Tsk, don't say that again next time, or else you'll know what will happen to you, okay baby girl". I said in a soft voice

"Opo, Sebastian ingat". Sabi niya at nakangiti siya sakin. Ikaw ba naman eh ligtas ngayong araw. Haist next time wala kang kawala.

"Okay, see you soon". Sabi ko at pumasok na ko sa kotse at ini-start ko na nga. At nag wave sya sa labas pero bago ako umalis kinuha ko ang wallet ko.

"Here take it". Sabi ko na inabot ang ten thousand pesos.

"Naku Kuya, salamat na lang po, pero hindi ko po yan tatanggihan". Sabi nia at kinuha yung pera at binilang niya yun.

"Sobra naman to Kuya, eto po Tatlong libo lang po kailangan ko at gipit po ako, pambayad lang po sa upa ng bahay ko. Pasensya na po babayaran na lang po kita". Sabi nia habang inaabot yung sobra.

"Okay, if that's what you want but you called me Kuya so pag nagkita tayo ulit ay ihanda mo sarili mo at kakainin kita, I'm going, bye baby girl. Sabi ko sa seryosong mukha at nakita ko biglang nanlaki mata nia. Habang papalayo hanggang sa mawala na siya sa paningin ko ay nakangiti parin ako. Kahit masakit ang ulo ko ay para akong timang na hindi mawala ang saya sa aking mukha.