SANDRO“Anong sinabi mo sa kaniya, tita?” tanong ko nang makauwi si Sua. Hinatid siya ni tito Conti.“Anong sinabi niya sayo?”“Wala siyang sinabi kagabi. Tumabi lang siya sa akin at umiyak. Tinakot mo ba siya?”I won’t forgive anyone kung pipilitin nila kami ni Sua na maghiwalay. I would rather let myself to fall in abyss than let go of her.“I just told her the truth. That her parents will despise you, na pipilitin nilang maghiwalay kayo.”“TITA!” Hindi ko napigilan na magtaas ng boses.“SANDRO! ALAM MO KUNG BAKIT KO ITO GINAGAWA!”“Do you think I give a damn, tita? Wala akong pakialam kung ayaw sa akin ng magulang niya. Hindi ako natatakot as long as Sua will hold onto me.”Nanlaki ang mata niya. Nabigla sa sinabi ko.“Naririnig mo ba ang sarili mo Sandro? Wala kang pakialam? Siguro ikaw, oo. Pero Sua, naisip mo ba siya?”Doon ako natigilan sa sinabi ni tita. Gusto kong magmura.“Do you think hindi siya mahihirapan? Do you think madali sa kaniya ito? Do you think kaya niyang talikur
SUAPara siyang nakahinga ng maluwag sa sinabi ko. Bakit? Iniisip ba niya na ayaw ko na? E kung ang dali lang sanang talikuran nito lahat, hindi ako mamo-mroblema ng ganito.“You scared the hell out of me,” reklamo niya sabay hawak sa kamay ko. Natatawa kong binawi ang kamay ko sa kaniya at ngumiti pero siya ay sumimangot.“May isa pa akong ice cream dito, gusto mo?”Umiling siya. “Gusto ko lang lambingin mo ‘ko.” Sabi niya sabay kuha ulit ng kamay ko.Natatawa kong sinapak ng mahina ang braso niya.“Tinakot mo na nga ako tapos may gana ka pang pagtawanan ako.” Aniya.“Talaga? Natakot ka?” tanong ko at agad na ipinulupot ang kamay ko sa kamay niya habang naglalakad kami pabalik ng condo. “Oo. I think may Suaphobia na nga ako e.”Ano raw? Haha. Anong klaseng phobia yun?“What? So are you saying, takot ka sa akin?”Napakamot siya sa ulo niya. “You know what, never mind. Nakikita ko ng matatalo ako sa argument na ito.”Natawa na naman ako. “Ano ba kasi ang pick up line mo? Parinig,” s
Uwi ko na ngayon. Magkatext kami ni Sandro habang papunta ako ng airport. I was actually expecting na masasamahan niya ako sa airport pero sabi niya ay hindi raw siya makakaabot kasi may deadline siyang hinahabol.Medyo nalungkot ako pero naiintindihan ko naman siya. Nakarating na ako sa airport at agad ring nakasakay sa plane so nilagay ko na ang phone ko sa bag.Nasa bintana ako banda nakaupo. Ni hindi ko na nga tinignan kung sino ang tumabi sa akin. Nakahood naman siya so hindi ko na inabala tignan ang mukha niya.Nang makarating na kami ng airport sa amin, I just did my own thing. I get my stuff at bumaba na. Excited rin ako makita ang pamilya ko dahil ilang buwan ko rin silang hindi nakikita.“Ateeee!” Malayo pa lang ako, nakita ko na si Blue, mama, at papa. Lumapad ang ngiti sa labi ko, at nagmamadali akong tumakbo palapit sa kanila.“I miss you Azul!” Sigaw ko at niyakap siya.“Ate, I miss you! You’re so malaki na!” Sabi niya kaya natawa kami sa kaniya.“Anong you’re so malak
Natatawa niyang hinawakan ang braso niyang pinalo ko. Pero hindi pa rin ako nakontento dahil napalo ko pa siya.“Kainis kainis kainis! Bakit hindi mo ‘ko sinabihan na katabi lang pala kita?”Miss na miss ko pa naman siya at nalungkot ako kanina na hindi niya ako nahatid. Tapos ang totoe e katabi ko lang pala siya.Tumitig siya sa mga mata ko. “If it’s not that risky, I could have kissed you now.”Natigilan ako at nanlaki ang mata sa sinabi niya.“What?”Napakamot siya sa ulo niya. “Can’t help it. I can’t resist you. You’re cute and adorable.”Mahina akong natawa. Damn. This is plain stupid. How can he make me kilig kahit naiinis na ako?I missed him, and now na nakita ko siya sa harapan ko, hindi ko naman siya mayakap o mahawakan man lang.“Winawala mo ‘ko,” nakanguso kong sabi. “Bakit hindi mo pinalaam sa akin na naroon ka?”“Nakalimutan ko e,” sabi niya sabay kamot sa ulo niya.Nagulat ako. “Anong nakalimutan?” natatawang tanong ko. “Are you serious?”“Yes. You looked pretty earlier
Kinabukasan, around 9 a.m. pa lang, nagpapalitan na kami ni Sandro ng text messages sa isa’t-isa.Umalis si mama at Blue dahil pumunta sila kina tito Shawn. Ako naman ay naiwan. Akala ko ako lang isa sa bahay, nagulat ako ng makitang umuwi si papa.Agad akong tumayo para salubungin siya.“Is this mine, papa?” tanong ko sa peach mango pie na dala niya.“Yeah. Your mama told me na ikaw lang mag-isa dito.”Ngumuso ako. They are treating me like a ten year old.“Ayos lang naman na ako mag-isa dito papa.”“Yeah. I can see that. You were smiling habang kaharap sa phone mo. Who are you texting? Your crush?” natigilan ako at napaangat ng tingin sa kaniya. Sinabi ba ni mama?“Sinabi ni mama, papa?”“Yeah. She teased me na may sekreto kayo tungkol sa crush mo na hindi pwedeng sabihin sa akin.”Hindi ko alam kung guni-guni ko lang pero nakita ko ang bahagyang pag-irap ni papa. Is he sulking?“Papa, crush lang naman yun and besides, you think magbo-boyfriend ako kung ayaw mo pa?”Tumingin siya sa
“Sandro, nandito ka?” tanong niya na para bang hindi niya nakita ang pasimpleng paglagay ko sa kamay ko kay Sandro.“Ah yeah.” Tipid na sagot ni Sandro sa kaniya. Alam kong maya maya ako dinudungaw ni Sandro.“Teka, saan ka nag-aaral ngayon? Ang tagal nating hindi nagkita ah.”Talaga bang iignorahin niya ang presensya ko dito?I know she used to like Sandro. Ikinalat pa nga niya noon sa campus na sila raw ni Sandro kahit na hindi naman.But now, alam kong may boyfriend siya. Or wala na sila no’ng boyfriend niya?Naramdaman ko ang kamay ni Sandro na nilagay niya sa bewang ko. Doon pa lang napatingin sa akin si Ave.“S-Sua,” gulat na aniya habang ang mata ay nasa kamay ko ng nakapulupot kay Sandro at sa kamay ni Sandro na nasa bewang ko.Pilit akong ngumiti. So you noticed me now.“Hi Ave,” ang sabi ko. “Sa Gaiman nag-aaral si Sandro.”Ako ang sumagot. I don’t know what’s lurking into her mind but I know for sure that I hate the way she looks at him.“Kayo ba?” tanong niya. “Pwede ba ka
Pag-uwi namin ng bahay, naroon na si ate Lucinne.“Nandito na po sila tito,” saad niya. Pinandilatan niya ako ng mata. Hindi ko alam kung anong sinabi niya kay papa. Wala naman siyang sinabi sa akin.“Are you hungry? Nagpaluto ako.” Sabi ni papa sa akin matapos kong bumeso sa kaniya. Umiling ako.“Busog pa po ako pa,” sabi ko. “Sa room lang po ako,”Hindi ko na siya hinintay na makasagot. Umalis na ako at pumasok ng kwarto ko.That Ave, talagang pinost niya ang picture tapos tinanggal ako.I get my phone at tinignan ang social media account niya. Hindi alam ni Sandro ito dahil wala namang social media. Hindi ko alam bakit hindi siya gumagawa.Nag scroll ako sa comment section at binasa lahat ng sinasabi ng mga tao doon.Lahat talaga pro sa trip niya.Hindi ko na namalayan ang sarili ko na nagtipa ng salita para magcomment.“Why did you crop me out? Anyway, thank you for appreciating my amore.”Kaka-comment ko pa lang no’n, marami na agad ang nagreact sa comment ko. Marami pang nagrepl
Hindi ko na alam kung ilang mata na ang nagagawi sa kinaroronan namin ni Sandro. Wala naman kaming ginawang kakaiba. Nakaupo lang talaga kami.Nakikipagtawanan si Sandro sa mga kakilala niya habang ako naman ay nakikinig sa usapan nila. Wala namang nagtangkang magtanong kung anong meron sa amin.Pero dahil nakakainom na si Sandro, minsan ang kamay niya ay nagagawi sa hita ko, o di kaya sa bewang o sa balikat.At kapag ginagawa niya yun, napapasunod ng tingin ang lahat sa kamay niya.Binigyan ako ni ate Lucille ng isang baso ng alak. Sumunod ang mata ni Sandro sa basong hawak ko. Rinig ng lahat ang pagtikhim niya.“One glass only?” he asked.Ramdam ko na naman ang mainit na titig ng karamihan. Napapikit ako at marahang tumango. By the way, nasa isang resort house kami at kami lang ang narito."I don't want you drunk," lasing na buong niya. “Yeah. One glass only.” Mariing sabi ko.Alam kong nagkatinginan ang lahat. Hindi ko alam kung awkward ba sila sa amin ni Sandro. Hindi naman kami c