Chapter 31

As if on cue, Beckett’s mind went back to that day, especially when Alfred re-enacted exactly what the killer did that night. Naghuhubad ito ng pang-itaas na damit habang pinaglalaruan ang tinidor sa kanang kamay nito.

Napatigil si Beckett sa paggalaw kasabay ng panginginig ng katawan niya. Ganoon na naman ang nangyayari. Tila napupuno ng dugo ang buong lugar gawa ng kan’yang imahinasiyon. Napigil na rin niya ang paghinga, at hindi niya namalayang nabitawan na niya si Vivianne.

Gladly, Vivianne was sober enough to balance herself, but she was confused about why Beckett suddenly stopped walking when it was he who was eager to take her out of the house in the first place.

“Beckett?” pagtawag ni Vivianne sa nobyo sa isang mahinang boses, pero hindi ito sumagot. Nanatili lang itong nakatitig kay Alfred kaya naman ay dumako rin ang kan’yang paningin sa ama.

Kumunot ang noo niya nang makitang tanggal na ang pang-itaas nito, at nakaharap na sa kanilang dalawa. There, she saw the tattoo again