Chapter 14 Real

“Lorena kabit!” Sigaw ko, “kapag sinabi ko ang pangalan, sabihin niyo kabit!” I chant.

Nasa gitna ako ng sala habang may hawak akong rechargeable mic na kulay rosas.

“Lorena!”

“P*****a ka!”

Humagikgik ako nang biglang siyang magmura at masama ang tingin niya sa akin. Hay naku.

Naniniwala na talaga ako na matagal mamamatay ang mga kabit.

“Kung nandito ka para husgahan ako, aba’y umalis ka na.” Sikmat niya at pinagpatuloy ang pag-aayos sa nails niyang pangit. Ang kamay niya ang daming kulugo.

“I was checking on you.”

Iniwan kasi namin siya sa daan ni Ethan ng dis-oras ng gabi. May himala, buhay pa siya.

“Talaga ba? Hindi ko kailangan iyan. Umalis ka na dito sa bahay ko. bigla -bigla ka na lang pumapasok, hindi ka naman welcome.” Bitter na sabi niya.

Lumapit ako sa kanya para tignan ang ginagawa niya and I cringe. Puro siya lagay ng nail polish sa nails niya, hindi naman niya bagay. Bagay sa kanya ay maging kabit.

“Pasalamat ka nga kinakamusta kita!”

Huminto siya sa ginagawa niya at