Chapter 37 Almari

“Alam niya, “ I lied again.

“Sa labas lang ako at magpapahangin.” Sabi ko at tinalikuran ko na siya.

Meron kasing bench sa harapan, may mini garden.

“Ma’am! Sasabihin ko ito kay sir!” Sigaw niya at hindi ko na siya pinansin. Napaka over acting naman nila.

“Subukan mo at kakalbuhin kita!” Hindi ko natiis na pagmaldihan siya.

“Ma’am! Bawal daw po lumabas! Malilintikan na naman po kami kay sir. Maawa ka naman madam.”

Aba’t! Talagang sinundan niya ako hanggang dito.

“Umalis ka nga diyan! Ikuha mo na lang ako ng makakain baka sakaling matuwa ako sa’yo.” Pagpapalayas ko sa kanya.

Nag-aalinlangan pa siya kung susundin niya ang utos ko or babantayan niya ako. “Hindi ako tatakas at wala akong cellphone!” Pinanlakihan ko siya ng mata. Makuha ka sa tingin.

“Sandali lang po ako” Paalam niya.

I look at the moon. Walang stars ngayon.

I love you from the ground to the moon and back.

Bumuntong hininga.

Naririnig ko ang ingay ng dalawa at naisipan ko na magtago. Pagtaguan ko nga sila. Humagikgik ako