Chapter 2 Oscar

<Mia>

"Bakit ang sungit mo?" tanong ko kay, Ethan. Nandito kami sa terrace at nakatingin sa mga bituwin at buwan. Ang ganda talaga ng buwan. Hindi ako magsasawang titigan ito araw-araw. Nandito pa rin kami sa mansion, bukas na kami uuwi at dito kami matutulog. Kaya nga may dala kaming mga damit kanina.

Hindi siya sumagot kaya tumingin ako sa kanya at seryoso lang niyang pinagmamasdan ang buwan. "Hoy!" Niyugyog ko siya. Ang lalim naman ng iniisip. Tinignan niya ako nang wala man lang expression ang mukha niya.

Bumuntong hininga siya.

“Ang lalim naman niyan" reklamo ko.

"What?" naka poker face pa rin siya.

Napatingin ako ulit sa mga mata. ‘yung mga mata parang may something na hindi ko ma-explain at ma-point out. Parang palaging may gustong sabihin ang mga iyon. Kapag tumingin ka sa mga mata niya para kang malulunod. Basta, ganu’n ang nararamdaman ko at para din nag sha-shining ang mga ‘yon.

“What is you are chinking?” tanong ko. Mali pa yata grammar ko.

Kumurap siya. “You mean, what I am thinking?” Paninigurado niya. Tumango ako bilang sagot. Ang mahalaga naintindihan niya ang gusto kong sabihin.

Muli siyang tumingin sa buwan. “I’m thinking about our future.” Seryosong lang ang mukha niya.

“Ay! May joke ako” Pag-iiba ko sa topic dahil ayaw kong malaman ang iniisip niya sa future naming, ayaw ko din pag-usapan ang bagay na ‘yan. We’re doing great about this marriage but, I don’t see it that it will work. Isa pa, wala naman kasiguraduhan sa mundong ito. Maraming mga plano na hindi aayon ang tadhana kaya ang ending, masakit. I don’t see myself being with him for the rest of my lives, pero mahirap din magsabi ng patapos.

“Knock knock” simula ko. Wala pa man natatawa na ako sa sariling joke.

“Come in?” hindi siguradong sagot niya. “Nagpapatawa ka ba?” bulalas ko. Seryoso ulit siyang tumingin sa’kin. “Do I look that I am joking?” hindi nga siya mukhang nagbibiro, sabagay kailan ka pa ba siya joke? Walang sense of humour itong lalaking ito.

Hindi ko napigilan na matawa sa sinabi niya, mukhang hindi niya talaga ang isasagot tapos ang seryoso pa ng mukha.

“Okay…” Umayos ako ng upo. “Kulot open” Naghintay ako sa sagot na. “Kulot open who” pero wala akong natanggap. Ang boring naman ng lalaking ito. Ano kaya ang alam nito sa mundo na alam ko.

“Pambasag trip” bulong ko. Wala pa man pakiramdam ko basag na ang joke ko. I suppress my laughter. “Kulot open, kulot open” Tinaas ko pa ang kamay ko at inoopen at sinara ko ang palm ko. Tumawa ako sa sariling joke ngunit, ganoon pa rin ang posisyon at expression niya.

Hindi man lang siya natawa. Ang dami kayang natatawa sa mga corny na joke ko.

“Hoy! Tumawa ka naman!” Hinampas ko siya sa braso.

“Tsk!” inirapan ko siya. Suplado talaga.

“Ganyan ka naman kausap” ngumuso ako.

“Did you see that?” nakatingin siya sa kawalan.

“Huh?!” napakapit ako sa braso niya, baka may multo siyang Nakita.

“Did you see the airplane pass by the moon?” Bumitaw ako sa pagkakahawak sa braso niya.

Ah, airplane pala, akala ko multo na. Pero bakit kasi nakatingin siya sa kawalan o, pinagloloko lang ako ng lalaking ito.

 Muli akong tumingin sa kalangitan at wala naman akong Nakita.

“Wala naman.” Ang linaw naman ng mata niya kung ganoon.

“Chanx…” Nathan called his twin by his third name in a serious deep tone.

Nakakatakot naman ito, bigla-bigla na lang sumusulpot.

Tinignan ko siya from head to toe. He is wearing a plain white shirt and black coat, pants and black shoes, and his expensive silver wristwatch. Sunod na tinignan ko ang buhok niya, It’s color black.

“Let’s talk.”

Clean cut, huh. Wait, I look at Ethan hair style. Wew, pati sa pananamit at ayos ng buhok ay parehas din sila ng style.

“Urgent.”

Pabalik-balik lang ang tingiin ko sa kanilang dalawa. Magkamukha kasi talaga at mahirap i-figured kung ano ang naiiba sa kanila. About sa attitude, personality, and personal preference, hindi ko sure, kasi hindi ko naman nakaka-usap at nakakasama itong si, Nathan. Except, they are both serious and that’s allo. ‘yong lang napansin ko.

“Market”

Bumaling sa’kin si, Ethan. “It’s fine? We will just talk?”

Ethan, is wearing plain white t-shirt too.

“Hey!” Napakurap ako ng pitikin niya ako sa noo.

“Huh?!” lutang na tanong ko. “I said, we will talk. I’ll be back quickly.”

Napatingin ako sa kay Nathan na nakatingin din pala sa’kin.

“U-uh, si-sige” kaagad ako nagbawi nang tingin. Hindi ko kayang tignan ang mga niya, they are too deep and mysterious unlike, kay Ethan na nag sha-shine mga mata.

“Wait for me here.” He kissed my forehead before they left. Ay, ang sweet naman.

He may be cold, serious, and silent, but he is the sweetest.

Muli akong umupo at sumandal sa wooden chair, tinignan ko ulit ang buwan, parang umalis lang si Ethan, pangit na ang tingin ko sa buwan. Bumuntong hininga ako, nakalimutan kong dalhin with us ‘yung DSLR ko, edi, sana nakuhaan ko siya kung gaano niya kaseryosong tignan ang buwan.

Bumalik ako sa kwarto naming para kunin iyon. I love taking pictures. Especially memories and scenery are so important to me; I feel I need to capture every moment and keep them.

Kadugtong na ng photography ang buhay ko. This is my oxygen, my life.

Habang pabalik ako sa pwesto naming ay busy ‘kong tinitignan ang mga nakuhanan ko na mga litrato. Mostly na kuha ko rito ay si Ethan, meron siyang nka side view at meron naman na nakikipag-usap at nakangiti na stolen shot. Hays! ‘yung kanina napaka saying nu'n.

Napahagikgik ako nang makita ang picture niya habang tulog siya. Pero, ang gwapo niya pa rin kahit tulog.

Ipapabayad ko sa kanya ang mga ito, dahil skills ko ang nagamit para makuhanan siya ng mga magandang litrato.

Light lang ang mood ko habang nagtitingin nang mga pictures nang biglang may humigit sa braso ko. Fear consumes me.

“Mia…” isang baritonong boses ang tumawag sa’kin. Kinalibutan ako sa klase ng pagtawag niya sa’kin.

Tumingala ako para makita siya. “U-uncle…” Natatakot na sabi ko. Sino ba naman ang hindi matatakot, namumula ang mga mata niya.

“Hmm…” nagsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan. “Uncle, nasasaktan ako.” Natatakot na sabi ko.

Mas hinigpitan niya ang pagkakahawak sa braso ko. “Where’s your loving husband?” Amoy ko ang alak sa hininga niya.

“Uncle, nasasaktan ako. Bitawan mo ako.” Sinubukan ko magpumiglas pero, sobrang higpit talaga ng pagkakahawak niya sa’kin.

“Talagang masasaktan ka sa’kin” mapanganib na hasik niya sa’kin.

“Right timing” bulong niya.

Sinubukan ko siyang tadyakan pero naka iwas siya kaya hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. Malakas niya akong sinuntok sa mukha kaya napa-upo ako sa sahig, biglang nanghina ang buong katawan ko sa ginawa niya. Parang doon niya ibinuhos lahat ng lakas niya.

Help!

Una, pa lang hindi na talaga maganda ang pakiramdam ko sa kanya.

Parang namanhid ang mukha ko, nanlalambot din ang mga tuhod ko.

Marahas niya akong itinayo at inihirap sa kanya, mahigpit niya akong hinawakan sa pisngi. Nanliliksik ang mga mata niya.

“You bitch!” may gigil doon. “Pumasok ka lang sa pamilya namin” mas humigpit ang pagkakahawak niya sa’kin. Napapadaing na ako sa sakit.

“Kung hindi ka nagpakasal kay, Ethan. Naka pangalan na sa’kin ang mga lupain sa Batangas!” Tulong.

Gusto kong sumigaw para humingi ng tulong pero hindi ko kaya, sobra akong nanghihina. Natatakot na rin ako sa mga oras na ito. Jsq, sana mabuhay pa ako. Hindi pa ako ready mamatay.

“Bigla ka na lang sumusulpot sa pamilya namin, huh. I never saw and know you dating, Ethan!” Ano ba piangsasabi ng lalaking ito.

Bakit? Gusto ko ba na maikasal sa kanya?! Bwisit, hindi naman, ah.

“You know, plan niyo ba ni Ethan ito, huh?!? Ano magkano ang nakuha mo sa usapan niyo?!”

Ethan Lee Chanx, nasaan ka na ba. Sabi mo sandal ka lang, bakit ang tagal mo dumating. Mamatay na ako nan ga hindi ka pa dumadating.

Please, someone, save me.

“Bullshit! Nasa’kin na dapat ang mga lupain na ‘yon!” malay ko ba sa lupain na pinagsasabi nito.

“A-a-ac-ck!” sinubukan ko magsalita.

“Pero ano?! Bwisit!” Gigil siya. “Kung hindi ka biglang sumulpot at nagpakasal kayo, hindi niya ibibigay sa inyo ni Ethan ang dalawang lupain sa Batangas!” Wala akong alam sa bagay na ‘yan at saka wala akong pake.

Gusto ko siyang sagutin pero hindi kaya nang energy ko.

“Ililipat na lang sa pangalan ko pinang regalo pa sa inyo. Bwisit talaga!” Hindi ko alam na niregaluhan kami ng matandang iyon ng dalawang lupain sa Batanags noong kasal naming, at saka naman sinasabi sa’kin si, Ethan,

Ethan, ano na! Papatayin na ako ng Uncle mo!

Binitawan niya ako at muli niya akong sinuntok.

“A-A-hh-ck!” Sumuka na ako ng dugo. Pakiramdam ko manghihiram na ako ng mukha sa aso sa lakas ng suntok niya.

“Bitch!” gumapang ako para makalayo sa kanya pero sinipa niya ako. “Trying to escape, huh!” mala demonyong sabi niya.

Satan is in front of me, ganito na pala ang pakiramdam na makaharap mo si satanas at kamatayan.

Patawad sa lahat ng mga kasalanang nagawa ko.

The twin is silently walking inside the mansion. They saw Mark and Raffy playing cards in the living room.

“Raf…” Nathan called his nephew.

Lumapit ang bata sa kanya. “Tito!” nahihiya ito.

 He gave me his presentation on him; it’s a small box. “My present to you, Happy birthday.” He greeted at ginulo ang buhok nito.

“Ako, wala ba akong gift?” tanong ni, Mark. Ngunit hindi siya pinansin nito.

“Thank you po.” Nahihiyang sabi nito.

Tinanguan niya lang ito at tinuloy nila ang paglalakad nila sa loob patungon study room.

“Hoy! Bata!” Mark, called him again but, he didn’t bother. Ito ang matanda sa kanila pero napaka-isip bata.

“I fuck up!” simula niya nang makapasok na sila sa loob.

Hindi nagsalita si Ethan, at hinihintay siyang matapos mag kuwento.

“I need money” mahinang sabi nito, almost whispers.

“I can lend you.”

“No, it’s not the thing” problemadong sabi nito. “I need huge money, and don’t tell this to the old man,” he’s referring to their grandfather.

“I married a rich woman.” Panimula nito, Ethan, didn’t make any reaction. “She has one daughter, and she’s a teenager.”

“He will give you money as present if you told him that you’re married.” Ethan, suggestions. Binigyan kasi sila ito ng regalo, binigay ang malaking lupain sa Batangas at hindi lang isa, kundi dalawa, those land is such a good income.

“I feel embarrassed,” nagbuga ito ng hangin.

“Not that the case, I’ll be the father of her daughter and I’m planning to get her funds. Binabalak ko din kunin ang kayaman ng matandang babaeng iyon. She’s sick at malapit ng mamatay.

“The child custody will be on you. What's your plan for her?” Ethan asked.

“I don’t know... My conciseness is already eating me, but I need money!”

“Do what you think is right, but your intention is not good. You will have your karma,” Ethan taps his shoulder.

“If you see me with an old woman, don't laugh at me….” Nathan. “And… and a child.”

Wala naman paki si, Ethan. Hindi naman iyon big deal sa kanya.

Good luck with his karma.

“Let’s go. My wife is waiting me.” Masungit na sabi nito.

“Does your wife love you? I don’t see love in your marriage.” Sabi ni Nathan habang palabas na sila ng study room.

“And why suddenly settling down, dude? It’s weird.”    

                 

“Do you love her?” tanong pa ni, Nathan.

“Jsq. Ser! Ser! Ma’am! Tulong! … “nakita nila ang katulong na humihingi ng tulong at hindi alam ang gagawin. “Jsq po!... Si Ma’am Mia…Tulong… Welp” nagpintg ang tenga ni Ethan, nang marinig ang pangalan nang asawa niya.

Nilapitan niya si Inday, and fear and anger consume him when he sees his wife, almost lifeless lying in the grass.

Kinuyom niya ang kanyang kamao.

Tinulak niya ang isang taong nakaharang at hindi niya alam kung sino iyo. Mabilis na binuhat niya ang asawa.

“Call our family doctor!” Utos niya sa ibang katulong na nandito na rin.

“Hala ka Ser! Will. Patay ka kay Ser Ethan ku!” Dinig na sabi ni Inday.

“Hoy! anong nangyayari?” Mark came in the scene.

“Patay na yata si, Ma’am Mia. Jsq po”

“Huh, patay na?! buhay pa lang siya kanina.”

Nagtatagis ang bagang ni Ethan habang buhat niya ang asawa na duguan at wala ng malay. Nagdidilim ang paningin niya sa galit. Hindi na niya marinig at maintindihan ang nangyayari sa kanyang paligid dahil kinakain na siya ng galit niya.

Iniwan niya lang sandal ito at ganito na ang nadatnan niya sa babae. Mahigpit niyang kinuyom ang kanyang kamao. Matalas ang tingin niya.

Halos hindi na niya makilala ang asawa dahil puno na ng dugo ang mukha nito at maraming pasa sa katawan. Kabadong-kabado siya sa kalagayan nito sa mga oras na ito. Hindi na siya nakakapag-isip ng maayos. 

Masyadong maraming pumapasok sa isip niya.

He will deal with Satan later.

He will beat him to death.