NAGISING si Sofia sa sinag ng araw na tumatama sa mukha niya. Iniangat niya ang kamay para hindi tamaan ang mga mata sa liwanag na dulot niyon.
Ikinurap-kurap niya ang mga mata. Inilibot niya ang paningin sa loob ng kuwarto. Nagsalubong ang mga kilay niya nang mapansing wala siya sa sariling silid.Napamulagat siya. Ang naaalala niya'y nakatulog siya kagabi, at hinalikan siya ni Dwight! Pesteng Dwight 'yon! Tsinansingan pa siya.She roamed her eyes around. Her brows furrowed. Mukhang pamilyar ang silid na kinaroroonan niya. Hindi lang niya matandaan kung saan niya iyon nakita. Ang itim at puting pintura sa dingding, maging ang mga kagamitan sa loob ng kuwarto ay napakapamilyar sa kaniya.Akmang babangon na sana siya nang mapamulagat uli. Bakit iba na ang suot niya ngayon? Sa pagkakatanda niya'y nakatulog siyang hindi nakapagbibihis. Sino ang pakialamerong taong nagbihis sa kaniya?Pinakiramdaman niya ang sarili. Wala naman siyang kakaiban"I'VE been trying hard to reach you. I made as much effort as I could. But why do you keep on pushing me away, Sofia?" puno ng pait na pahayag ni Brix sa kaniya.Natigilan si Sofia. She could hear the pain on his voice. Napatitig siya rito. Nakita niya ang sakit na nakarehistro sa mga mata nito.Bakit ito masasaktan sa pag-iwas niya rito gayong si Lovely naman ang mahal nito?"B-Brix—" she wasn't able to continue what she was about to say nang bigla siya nitong talikuran.Saglit itong huminto nang nasa may pintuan na ito ng walk-in closet. "Magbihis ka. Ihahatid na kita. Nasa kama ang damit mo," malamig ang boses na anito, saka pabalibag na isinara ang pinto.Napakagat-labi siya. Gusto niya itong habulin, yakapin, at sabihing naghihintay lang naman siya ng paliwanag buhat dito. Nasasaktan siya sa isiping may iba itong kasamang babae. Iyon lang naman ang rason kung bakit siya nagkakagan'on.Inis na pinahid niya ang luhang pumatak.
"I LOVE you, Sofia..."Natigagal si Sofia sa narinig na sinambit ni Brix. Hindi ba siya nagkakamali ng pandinig? Did she really hear those three magic words from him? Wasn't she just dreaming or hallucinating, perhaps?Hindi siya sigurado sa narinig dito. Mahina kasi ang tinig nito nang sabihin nito iyon."I love you, Sophie..." ulit nito.Now it was clearer. Nasa tuktok na kasi ng tainga niya ang bibig ng binata. He was giving her tiny kisses on her earlobe. Tila kinikiliti siya roon."Aren't you gonna respond, Sophie?" may pait sa boses na tanong nito.Napabaling siya rito. Gusto niyang magsaya. Gusto niyang maglulundag sa tuwa. Mahal pa rin pala siya ng binata kahit sobra isang taon siyang nawala. Pero saglit din siyang natigilan. Baka nadadala lang ito sa nangyari sa kanila. Baka nadadala lang ito sa init ng katawan na magpahanggang-ngayo'y tumutupok pa rin sa kanila. Ramdam pa rin kasi niya ang kahandaan nitong tumutusok sa hita niya. Nakadagan kasi ang isa nitong binti sa kaniya.
"ATE, do you want to know who your real father is?" masuyong tanong ni Sofia kay Euna. Marahan niyang hinahaplos ang buhok nito.Pagkatapos sa Tagaytay ay agad silang lumuwas pa-Maynila ni Brix. Kailangan na nilang ipaalam kay Euna ang totoo.Kasalukuyan silang nasa veranda ng mansyon. Nakaupo siya sa patio chair. Nasa tabi niya si Euna. Bahagya itong nakakandong sa kaniya. Kaharap nila si Brix na animo'y kinakabahan. Tila hindi ito mapakali sa kinauupuan.Hindi nagsalita si Euna. Waring nag-iisip ito ng sasabihin. Tumingin ito sa kaniya."Go ahead, Ate. Tell me," pangungumbinsi niya. Ngumiti siya rito."I want to, mommy!" biglang bulalas nito. Nangislap ang mga mata nito, pero bahagya ring natigilan nang mapadaku ang paningin kay Brix. "But daddy Brix is already enough. He had given me the best things in life. Not the material things. But his time, his care and his love. I am so blessed to have him in my life...so daddy Brix is my daddy.
MATAGUMPAY na naidaos ang kasalang Sofia at Brix sa Hacienda de Santiago. It was a garden wedding. There were lots of beautiful and blossoming flowers all over.Sa wakas, sa ikatlong pagkakataon ay natuloy na ang pinapangarap na kasal ni Sofia sa lalaking mahal niya. Kinakabahan pa man din siyang baka may kung ano na namang mangyari. Sa tuwing ikakasal kasi siya'y palaging may nangyayaring hindi maganda.But destiny had its own maneuvering. The only imperative is to follow it. To accept it. No matter where it leads.Their wedding was indeed perfect. Naroon ang dalawa nilang anak. Karga ni Yaya Sela ang baby junior nila ni Brix. Si Euna naman ay tumayong flower girl nila. Their Euna was just so pretty on her flower girl attire. Habang ang daddy naman niya ang naghatid sa kaniya patungong altar. Her father was teary-eyed while giving her hand to Brix.Naroon din ang pamilya ng asawa. Ang ama at ina nito, pati si Zarina. Halos hindi humuma si Zarina sa kadadaldal na tinatawanan lang niya.
SAMBAKOL ang mukhang umupo sa swing na naroon ang batang si Sofia. Nagpunta siya sa likod-bahay nila dahil sa inis na nararamdaman.Napapadyak siya ng mga paa habang hawak ang malaking barbie doll na ibinigay ng kaniyang ama.Nakakainis kasi si Jeremy. Kanina pa siya nagpapa-cute dito sa labas ng bahay nila. Hindi man lang siya pinapansin. Bagkus ay sa isang batang babae nakapokus ang atensyon nito. Eh, mukha ngang mas matanda 'yon sa kanila.Walong taon kasi siya. Si Jeremy naman ay sampung taong gulang. At ang gurang na babaeng iyon ay mukhang dose anyos na.Mula nang tumuntong siya ng pitong taon ay crush na niya si Jeremy. Ewan ba niya, basta masaya siya kapag nasa malapit lang ito. Jeremy was too caring. He was so sweet. Mabait ito sa kaniya at maalaga, kaya marahil nagustuhan ito ng batang puso niya."Gotcha!" bulalas ng isang batang lalaki sa kaniya. Kasabay niyon ay ang pagwasiwas ng mumunting palad nito sa harapan ng mukha niya. Sumayaw-sayaw pa ang mokong na animo'y may upbea
"AND where do you think you're going, slut?!"Bahagyang napatigil si Syrellie sa paghakbang. Kahit na hindi niya masyadong maaninag ang mukha nito dahil sa may kadiliman ang kinaroroonan nila ay alam niya kung sino iyon.Imbis na patulan ang lalaki ay ipinagpatuloy niya ang paglalakad. Ngunit hindi pa man siya nakakadalawang hakbang ay pabigla siya nitong hinaklit sa braso."Don't you ever turn your back on me kapag kinakausap pa kita!" mahina ngunit madiin nitong saad."Kung ayaw mong talikuran ka ng kausap mo, matuto kang rumespeto! Don't call me names dahil may pangalan ako!" bulyaw niya sa mukha nito. Kahit kinakabahan ay nagtapang-tapangan siya. Ayaw niyang magpalupig dito. Ayaw niyang makita nito ang kahinaan niya.He smirked. "Why? Are you not used to those effin' names, gold..digger..slut?!"Awtomatikong dumapo sa pisngi nito ang palad niya. Masyado na nitong niyuyurakan ang pagkatao niya. Hindi siya nito lubusang kilala!"What did you just do?!" Naningkit ang mga mata nito."S
DEREDERETSONG naglakad si Dwight sa kinaroroonang Ninoy Aquino International Airport. Kararating lang niya galing sa one month business trip sa bansang Italy kung saan nagtayo siya ng panibagong branch ng kompanya niya roon. Mahigit kumulang dalawang taon pa lang mula nang maipatayo niya ang kompanya sa bansa ng mga Italyano, pero masasabi niyang isa na iyon sa mga lumalagong negosyo niya.Elliegance Timeless Grace Beauty Essentials was one of his businesses under DMSolivan Group of Companies. It catered one of the bests and soaring international brands of beauty products for men and women locally and abroad. At masasabi niyang mabilis ang paglago ng business niyang iyon dahil bukod sa kilala siya sa larangan ng negosyo ay talaga namang maganda rin ang epekto ng mga produktong ibinibenta nila. Their brands received positive feedbacks on wide variety of consumers worldwide.Dwight peered at his Breitling watch. "Freak!" Nagsalubong ang mga kilay niya nang mapagtantong mahigit kumulang k
"BABIES, Mama will just go to the restroom. Just wait for me here, okay?" Syrellie said to her twins."Mama, can we go with you?" tanong ni Kenjie. Nag-puppy eyes pa ito. Alam niyang nagpapa-cute ito para pumayag siya.She stared at Kenjie. Ayaw niya sanang isama ang mga ito sa restroom dahil hindi naman siya magtatagal doon. She just wanted to pee. Kanina pa siya naiihi. Hindi naman siya makapag-CR agad dahil marami pa siyang inasikaso buhat nang makalapag ang eroplanong sinasakyan nila galing Paris, France.Bumuntong-hininga siya. "Alright. But promise me, you, two, will behave, okay?" Pinaglipat-lipat niya ang titig sa dalawa niyang anak."Yes po, Mama!" magkapanabay na tugon ng kambal.Hinawakan niya ang palapulsuhan ng mga ito. Tumayo siya. "Yaya, dito lang ho muna kayo," aniya nang mapansing akmang susunod si Yaya Melly sa kanila. Ito ang tumayong yaya ng kambal mula nang maipanganak niya ang mga ito. "Pakibantayan ho muna ang mga g