LUMIPAS ang mga araw naging lubusan na nga ang kaligayahan ni Jenny sa piling ni Jason. At katulad na nga ng inasahan na niya simula pa lamang nang maging nobyo na niya ang binata, ang nangyari sa kanila ay naulit na nang naulit, sa hindi na niya halos mabilang na beses. Hanggang sa kung tutuusin nga para na silang mag-asawa, kulang nalang sa kanila kasal.
Madalas mangyari iyon sa bahay nina Jason. Dahil nga wala naman itong kasama doon at isa pa doon sila madalas mag-stay.
Ang totoo ang lahat ng nangyayari sa kaniya ay purely unintentional. Although sumasagi sa isipan niya na kapag nagpunta siya sa bahay ni Jason ay posibleng may mangyari na naman. Pero hindi iyon ang tipo na nagpupunta sila doon para gawin ang bagay na iyon.
Siguro talagang mapusok lang si Jason. At siya naman ay mahina, kaya mabilis siya nitong napapabigay sa kahit anong gustuhin nito. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, hindi parin nagbabago ang pagtingin niya sa binata. Mahal na mahal parin niya ito at mas lalo ngang pinagtibay ng lahat ng nangyayari sa kanila ang pagmamahal na nararamdaman nila para sa isa't-isa, at ang lahat ng iyon ay lingid sa kaalaman ng kaniyang ina.
Nasa kalagitnaan na nang first semestre nang gulantangin sila ng isang nakapanlulumong balita.
Si Daniel, may sakit, Leukemia at malala na ito.
Hindi malaman ni Jenny kung sa papaanong paraan niya pagagaanin ang sitwasyon na iyon para sa matalik na kaibigan niyang si Ara. Palagi itong malungkot at mag-isa, ibang-iba sa masayahin at palaging nakangiti na babaeng nakilala niya.
Alam niyang mahirap ang sitwasyon na kinalalagyan nito at nauunawaan niya iyon. Hindi lang talaga niya maiwasan ang hindi mag-alala ng husto rito lalo at parang kapatid narin ang turing niya kay Ara.
Eksaktong anim na buwan mula nang ma-diagnose ang tungkol sa sakit ni Daniel ay binawian ito ng buhay. Nang mga panahon iyon ay pareho nilang alam ni Jason na naikasal na ito ng lihim kay Ara.
"Parang ang sakit ng pinagdadaanan niya, kahit hindi siya nagsasalita nararamdaman ko ang sakit. Kunsabagay ako rin naman nasasaktan kasi kaibigan nating pareho si Daniel," iyon ang mga salitang namutawi sa mga labi niya habang mula sa kinatatayuan nilang roof deck ay inaabot lang nila ni Jason ng tanaw si Ara.
Katulad ng dati, nakaupo ito sa dating lugar kung saan ito tumatambay kasama ang asawa nito. Pero sa pagkakataong ito, ibang Ara na ang nakikita nila. Nawalan ng dahilan para ngumiti, nawalan ng dahilan para magpatuloy.
"Nami-miss ko narin si Daniel," ang narinig niyang isinagot sa halip sa kaniya ni Jason na sinundan pa nito ng isang mabigat na buntong hininga.
Tiningnan lang ni Jenny ang kaniyang nobyo at pagkatapos ay malungkot rin na nagbuntong hininga. "Sa nakikita kong nangyayari ngayon kay Ara pakiramdam ko kapag ikaw ang nawala sa akin mawawala rin sa direksyon ang buhay ko," totoo iyon sa loob niya.
Dahil sa sinabi niyang iyon ay noon naman siya tiningnan ni Jason saka nginitian. "Huwag ka kasing mag-iisip ng ganoon," ang tanging winika nito saka siyang inakbayan at hinalikan sa noo.
Hindi nalang umimik si Jenny sa winikang iyon ng kaniyang nobyo pagkatapos. Dahil ang totoo habang pinanonood niya si Ara ay nakakaramdam naman talaga siya ng takot. Na paano kung siya ang nasa sitwasyon nito? Kayanin kaya niya?
*****
LINGGO nang yayain siya ni Jason para magsimba. Katulad ng dati sinundo siya nito at ipinagpaalam sa nanay niya. Namalengke sila ng rekado para sa Beef Caldereta na kanilang lulutuin at iyon ang masaya nilang pinagsaluhan sa bahay ng binata.
Sanay na sa ganoon si Jenny at ganoon na ang kanilang routine. Hindi naman kasi niya kailangan ang mga engrande at mamahalin na date at treat sa mamahaling mga kainan. Ang gusto lang kasi niya ay kasama niya ang binata. Iyon lang at masaya na siya.
"Sleep, I love you," ang binatang iniunan pa siya sa braso nito saka siya kinabig palapit rito at mahigpit na niyakap.
"Jason, paano kapag nabuntis mo ako? Anong gagawin mo?" ngayon lang pumasok sa isip ni Jenny ang tungkol doon kaya niya naisipan itanong iyon sa binata.
Noon tila naglalambing na hinawakan ng binata ang kaniyang baba saka itinaas ang kaniyang mukha. "Pakakasalan kita tapos magsasama na tayo, dito na tayo titira. Ano sa tingin mo?"ang nakangiting nitong tanong sa kaniya.
Malapad at matamis ang ngiting pumunit sa mga labi ni Jenny dahil sa tanong na iyon ng binata saka pagkatapos ay magkakasunod na tumango. "Mahal na mahal kita, at wala akong ibang gusto kundi ang makasama ka sa habang buhay," pagsasabi niya ng totoo.
Sanay na si Jenny sa ganoon. Kahit kung minsan naiisip niya na para bang siya ang mas higit na nagmamahal kay Jason at siya ang mas mukhang patay na patay rito, walang kaso iyon sa kaniya. Masaya na siyang nararamdaman niya ang pag-ibig nito para sa kaniya. Siguro hindi lang talaga showy ang nobyo niya habang siya naman ay masyadong expressive sa kung ano ang tunay niyang damdamin para rito.
"Matulog ka na, mamaya kapag nagising ka at wala ako sa tabi mo malamang lumabas lang ako para ibili ka ng meryenda," ang binatang hinalikan siya sa mga labi.
Nang bumitiw si Jason sa pagkakahalik sa kaniya ay noon naman tuluyan at mariing ipinikit ng dalaga ang kaniyang mga mata para magpatangay na sa nararamdaman niyang antok.
*****
NAGISING siya kinahapunan na wala si Jason sa tabi niya. Napangiti doon si Jenny at pagkatapos ay bumangon at sinimulang isuot ang mga damit niyang katulad ng nakagawian na ay isinampay ng binata sa sandalan ng silya sa may study table nito.
Nang makapagbihis ay agad na inagaw ang pansin niya ng mga librong nakapatong sa ibabaw ng mesa. Kahit hindi na niya buklatin ang mga iyon alam niyang puro numero ang makikita niya sa bawat pahina kung sakali.
Hindi naman siya mahina sa Math pero alam niya at sigurado siya na walang sinabi ang dunong niya sa pagko-compute kung ikukumpara siya sa kaniyang nobyo.
Napangiti doon si Jenny saka parang wala lang na naupo sa silya at kinuha ang isa sa marahil apat na libro. Binuklat niya iyon at hindi nga siya nangkamali. Pero dahil ito ang mundo ng lalaking pinakamamahal niya, kahit wala siyang maintindihan sa mga nakasulat doon ay okay lang.
Nasa ganoong ayos siya nang mapuna ang isang tila bond paper na nakaipit sa sumunod na libro na nakapailalim sa hawak niya ngayon.
Sa hindi maipaliwanag na kadahilanan ay biglang kumabog ang dibdib niya kasabay ng tila ba maliit na boses na nag-u-udyok sa kaniyang kuhanin ang papel at basahin. Kaya ganoon nga ang ginawa niya.
Siguro exam paper lang iyon.
Pero iba ang naramdaman niya nang buklatin niya ang papel at tumambad sa kanya ang isang pamilyar at napakagandang sulat-kamay na animo'y computerized dahil sa pagka-perpekto niyon.
Nanlamig ang buong katawan ni Jenny at kahit tutol sa loob niya ay sinimulan niyang basahin ang sulat na ginawa ni Jason para sa matalik na kaibigan niyang si Ara.
*****
Dearest Ara,
Hindi ko alam kung tama ba itong nararamdaman ko para sa iyo pero sa tingin ko gusto na kita. Unang beses pa lang kita nakita hindi ko maitatanggi na nagustuhan na kita. Para sa akin isa ka sa pinakamagagandang mukha na nasilayan ko. At hindi naging mahirap para sa akin ang tuluyang mahulog sa iyo dahil sa likas na kabutihan at pagiging busilak ng kalooban mo.
Kung sakali, sana mabigyan mo ako ng pagkakataon para maipadama ko sa iyo kung gaano kalinis ang hangarin ko. Payagan mo sana akong ligawan ka. Sana magkaroon ng chance na makita mo rin ako hindi bilang kaibigan kundi bilang isang lalaki na may malinis at tunay na hangarin at pagtingin sa iyo. Hihintayin ko ang sagot mo.
Always,
Jason
*****
KUNG ilang beses siyang huminga para pagluwagin ang naninikip niyang dibdib ay hindi na masabi ni Jenny.
Kanina habang binabasa niya ang sulat ay hindi niya napigilan ang mapaiyak dahil sa labis at hindi makaturungang sakit na kaniyang nararamdaman. Nag-ulap ng husto ang kaniyang mga mata kaya hindi na niya napansin na napatakan pala ng kaniyang mga luha ang sulat kaya kumalat ang ilang bahagi ng tinta na natuluan at nabasa.
"Ang daming babae Jason, bakit ang best friend ko pa?" puno ng hinanakit niyang sambit saka mabilis na lumipad ang paningin niya sa itaas na bahagi ng papel.
Gusto sana niyang malaman kung kailan iyon isinulat ni Jason pero nabigo siya. Hindi naka-indicate doon ang petsa na hinahanap niya.
Kung tutuusin hindi narin naman mahalaga kung kailan, kasi kahit ano pa ang malaman niya hindi narin magbabago ang nararamdaman niya, nasaktan na siya. At noon nga naisip ni Jenny na wala nang dahilan pa para mag-stay doon. Kaya naman sa mabibilis na kilos ay minabuti niyang umalis na at umuwi, bago pa man siya abutan ni Jason.
Sa ngayon ayaw muna niya itong makita. At kahit kailan hindi na niya ito gugustuhing makita pa.
AGAD na nagsalubong ang mga kilay ni Jason nang nasa gate pa lamang siya ay nakita niyang bukas ang malaking pinto sa harapan ng kanilang bahay. Hindi rin niya alam kung saan nanggaling ang matinding takot at malakas na kabog sa kaniyang dibdib na bigla niyang naramdaman. Kanina bago siya lumabas para bumili ng meryenda ay tiniyak niyang nakakandado iyon. Nasa kaniya pa nga ang susi. Ayaw niyang isipin na pinasok ng kung sinong masaman loob ang bahay nila habang nasa kwarto at natutulog ang kaniyang nobyo. Noon malalaki ang mga hakbang niyang binagtas ang batuhang pathway matapos niyang wala sa loob na inihagis pasara ang gate na lumikha naman ng malakas na ingay. "Jenny? Jen?" nasa entrada pa lamang siya ng kabahayan ay iyon na ang magkakasunod at naging malakas na pagtawag niya sa pangalan ng nobya. Nang walang sumagot ay patakbo niyang tinungo ang silid kung saan niya ito iniwan na natutulog
PRESENT DAY..."I-I'M sorry," ang tanging nasambit ni Jenny saka maingat na binawi ang sarili niyang braso mula kay Jason."Papayag ka ba na kausapin ako ngayon?" ang mahinahon na tanong sa kaniya ng binata ilang sandali pagkatapos.Tumango siya. "Pero over dinner dapat at hindi dito sa kwarto mo," aniyang inayos ang sarili saka na lumabas ng kwarto.Pareho silang tahimik ng binata habang kumakain. Naiilang si Jenny pero ayaw niyang ipahalata. Natapos ang hapunan at hindi sila nakapag-usap. Iyon ang dahilan na nakita niya kaya siya niyaya ni Jason na mag-stay muna sa terrace at doon magpahangin. Hindi naman siya tumanggi."Jen?" ang binata nang manatili siyang tahimik at nakatanaw lang sa madilim na kalangitan."Yes?" aniyang hindi tiningnan ang binata."Wala na si Ara," anito.Sa sinabing iyon ni Jason ay mabilis siyang napalingon sa katabi."Anong ibig mong sabihin na wala na si
"MATUTULOG na ako, salamat sa pag-i-insist ng usapan, mas okay na ang pakiramdam ko ngayon," nang ihatid siya ni Jason sa kaniyang cabin ay iyon ang sinabi niya sa binata. Tumango si Jason habang nakangiti. "Ibig sabihin ba nito okay na tayo? Hindi ka na galit sa akin?" tanong ng binata sa kanya. Noon nakangiting tumango si Jenny. "Matagal na iyon, sampung taon na, siguro kaya hinayaan ng Diyos na magkita ulit tayo kasi gusto Niya na magkaroon tayo ng maayos na closure katulad ng ginawa natin kanina. Hindi naman kasi tayo magiging totoong masaya kung hindi natin aalisin sa mga puso natin ang galit at kahit anong negative vibes, hindi ba?" "Tama ka. Salamat din at pinatawad mo ako, bukas gusto mo bang sumabay sa akin sa almusal?" si Jason sa karaniwan na nitong mabait na tono. "Naku hindi na muna siguro. Plano ko kasing maglakad-lakad muna bukas ng umaga," tanggi niya. "Ganoon ba? E di samahan nalang kita? Samahan kitang maglakad ka
"ABA, maaga ah," si Jenny iyon nang puntahan niya ang dalaga sa cabin nito na tamang nakita niyang palabas narin. "Syempre ba, ayoko yatang maiwan sa first date natin," sagot niyang inakbayan ang dalaga pero mabilis nitong tinabig ang braso niya. Tumawa lang ng mahina doon si Jason saka sa humahangang sinuyod ng tingin si Jenny mula ulo hanggang paa. As usual dahil malamig sa Baguio at naka hoodie jacket ito na kulay pula, hapit na pantalong maong at rubber shoes. "Oh, bakit ganyan kang makatingin?" halata man sa boses at tono ng pananalita ng dalaga ang matinding pagkailang dahil sa ginagawa niyang lantarang oberbasyon rito ay hindi parin siya nagpapigil. "Wala, ang ganda mo parin kasi, at sexy pa," ginawa niyang mapanukso at makahulugan ang huling adjective na ginamit niya kaya na sa tingin naman niya ay nakuha ng dalaga ang ibig sabihin kaya mabilis itong pinamulahan ng mukha. "Tumigil ka nga, ang aga-aga mo kung mang-asar,
SUMAPIT ang araw ng kaarawan ng ina ni Jason. At katulad ng naipangako niya ay siya na ang nag-ayos ng lahat ng kailangang ayusin para sa isang espesyal na hapunan na kung tutuusin ay apat lang silang magsasalu-salo. "Hindi ka ba pumapasok sa trabaho? Bakit parang ilang araw ka nang nandito sa Baguio?" naitanong niya kay Jason. Nasa supermarket sila noon para mamili ng mga kakailanganin sa lulutuin niyang mga putahe. Habang si Aling Malou nalang ang inutusan ni Mama Loida na mamalengke para sa mga iba pang mas mainam na bilhin doon. "Nagsabi naman ako sa kaibigan ko, baka natatandaan mo si Paul?" tanong ni Jason habang itinutulak ang cart. Sandaling tumahimik si Jenny saka inalala ang sinabing pangalan ni Jason pagkatapos ay tinitigan lang niya ito saka magkakasunod na umiling. "Bukod kay Daniel may iba ka pa bang naging kaibigan?" naitanong niya. Nakita niyang tila ba nag-alangan si Jason na sagutin ang tanong niyang iyon kaya maagap na
"NAKU ngayon pa lang sasabihin ko na ang totoo, maswerte ang lalaking mapapangasawa mo dahil napakasarap mong magluto!" si Aling Malou iyon nang magkakaharap na silang kumakain ng hapunan. Sa sinabing iyon ng ginang ay nagulat na lamang siya nang bigla ay magkakasunod na umubo si Jason. Hindi nagtagal ay inabot nito ang baso ng tubig saka uminom. Bahagya pa siyang nagulat nang biglang mag-angat ng tingin ang binata saka nito sinalubong ang mga titig niya nang may amusement sa mga mata. "Talagang maswerte," si Mama Loida iyon na sinagot ang sinabi ni Aling Malou. Nahihiyang ngumiti lang si Jenny at pagkatapos ay ipinagpatuloy ang tahimik na pagkain. Kanina sa kusina habang nagluluto siya ay mas pinili niyang huwag nang masyadong kibuin si Jason. Naiinis kasi siya sa inasal nito kanina tungkol sa planong pag-imbita ni Mama Loida kay Leo sa birthday nito. Dati na kasing naging ganito sa Jason sa kaniya noong nasa kole
KUNG kailan siya tinitigilang halikan ni Jason para magkaroon ng pagkakataong huminga, hindi alam ni Jenny. Dahil ang totoo pinakawalan lang ng binata ang mga labi niya pero hindi parin tumigil sa pananalakay ang nakakapaso nitong mga labi sa kaniya nang bumaba ang mga iyon sa leeg niya hanggang sa balikat niyang kanina pa nakabilad sa harapan nito. "Napakabango mo," anas ng binata saka walang kahirap-hirap na ibinaba ang kabilang bahagi ng roba niya na naiwang nakasabit sa kaniyang balikat. "Jason, please habang maaga pa, tumigil ka na," muli nang parang bahagyang bumalik sa tamang huwisyo at direksyon ang isipan niya ay iyon ang nanulas sa mga labi niya Jenny pero sa paanas na paraan. Narinig niya ang mahinang tawa na naglandas sa lalamunan ng binata bago nito hinawakan ang mukha niya saka iniharap rito kaya nagtagpo ang kanilang paningin. "No," anitong hinalikan siya sandali bago nagmamadali ang mga kilos na tuluyan inalis an
MAHABANG daing ang itinugon ni Jenny sa ginawang pagtrato ni Jason sa kaniyang pagkababae lalo nang magsimulang gumalaw sa mas mabilis na ritmo ang daliri nito doon. Lalong nagtumindi hindi lang ang init na nararamdaman niya kundi pati narin ang panginginig ng buong katawan niya. Isang malamig na gabi kung tutuusin lalo at nasa Summer Capital na lugar sila ng Pilipinas, ang Baguio City. Pero iba ang nangyayari sa kaniya ngayon. Pakiwari niya ay nagliliyab ang kabuuan ng silid dahil sa hindi pa man pero matinding pananalasa na ni Jason sa kaniyang pagkababae habang hindi rin nito nilulubayan ng napakapusok na halik ang kaniyang bibig. Agad siyang nanghina nang dahil sa matinding sensasyon na makailang beses na gumuhit sa katawan niya habang ramdam na ramdam niya ang bawat paghugot at pagpasok ni Jason sa loob niya ng daliri nito. "Oh, my god!" ang agad na kumawala sa bibig niya nang pakawalan ni Jason ang mga labi niya at saka siya tinitigan sa paraan na