HINDI niya alam kung anong isasagot.
Nagpatuloy pa rin ang binata. “Fuck, I may not know you completely but I’m willing to take care of you.”
“You’ll take care of me even if….” She trailed off, thinking carefully to what she will going to say.
“I don’t even know myself anymore…. I don’t even love myself. And yet you’re saying these things to me?” she scoffed.
“Wala kang mapapala saakin, sinasayang mo lang oras mo saakin.” Sa katunayan ay nagulat siya sa sarili, naituwid niya ng ayos ang gusto niyang sabihin.
Dahil na rin siguro sa emosyon na nag-uumapaw sa kaniyang dibdib.
“This may be cringe but I will shower you with my love. Your soul may be scattered but please let me fix it until you can be able to love yourself, to know your worth. It’s okay if you’re struggling for trusting me, I’ll work harder to open your eyes that not everything around you is a threat,” mahabang sabi niya, hindi man lang pinansin ang salungat niyang pananaw.
Hindi siya natinag, iisa pa rin ang nasa isip niya kahit pa may malambot na humahaplos sa puso niya dahil sa mga sinasabi ng binata. “You’ll regret it for sure.”
“I’m not asking you to trust me. If you’re thinking that I’ll regret it then think again, try me.” Nakita niya sa gilid ng mata niya na tumingin sakaniya ito na may ngiti sa mukha.
Her body tensed up when he holds her hand, he gently squeezed it.
It’s okay Fauzia, just the hands. He will never hurt you.
“Let me hold your hand for a moment, please.” His voice was ardent.
They were silent for a minute, she let him touch her hand. Fauzia’s hands were cold but Austin’s hand sent her warmth.
“No one will ever touch you inappropriately.” Inangat niya ang kamay nilang dalawang nakasalikop.
“One day, you’ll get better. Whenever you close your eyes you will not remember those pain again instead you’ll think the good and happy ones.” She intently closed her eyes.
“While you’re asleep, nightmare won’t bother you again. Your past will never haunt you again and that misery will make you stronger, in the fullness of time.”
She stilled when he let her hand go, inakbayan siya ni Austin at inihilig ang ulo niya sa balikat ng binata.
Her whole system was alarmed then later on she got used to their position and once again closed her eyes to feel his comfort.
He was humming while caressing her shoulder, she somehow felt safe in his arms.
She can’t begin to understand how it happened but it made her heart uplifted to be in his arms.
Afterward, a song she’s not familiar with suffused.
“Fallin’ out, fallin’ in nothing’s sure in this world no, no
Breakin’ out, breakin’ in never knowin’ what lies ahead
We can really never tell it all no, no, no
He is singing mellifluously and it made her heart pulsated under her fingertips.
Say goodbye, say hello to a lover or friend
Sometimes we never could understand
Why some things begin then just end
We can really never tell it all no, no, no
Marahang gumalaw si Austin kaya sumabay sa agos rin ang katawan ni Fauzia na nakasandal sa kaniya.
But oh, can’t you see that no matter what happens
Life goes on and on so oh baby, please smile
Coz I’m always around you
And I’ll make you see how beautiful…” he leaned in. “Life is for you and me.” The whisper of Austin under his breath made her hair raised.
She had no idea why her heart is rousing. His voice may not be the best but it’s wonderful. She would likely to hear him sing again.
Fauzia opened her eyes when she heard him talk. “Are you sleepy?” agad na umiling siya sa binata.
Binitawan na siya ng binata saka nag-aya. “Let’s go to the fourth floor then.” Napamulagat siya sa narinig, Austin chuckled at her exchanges of expressions.
“That’s the last floor if you’re asking if how many floors are there in this house.” Bumlik ang tingin nito sakaniya nang hindi siya sumunod. “Can I hold your hand? Again?” tanong nito na nahihiya pa.
May kumikiliting ngiti sa labi ni Fauzia habang inaabot ang kamay sa binata.
Iginiya na siya ng binata na talagang maingat na inaalalayan siya, nang makarating sila sa second floor hindi na napigilang magtanong si Fauzia. “Anong meron sa mga kwarto niyan?” turo niya sa mga pintuan ng mga kwarto.
“Oh, that’s our own office room.” Itinuro naman nito ang dulong kwarto kung saan naglaro ang binata kasama ang mga kaibigan nito kanina. “And that’s our activity game room.”
“Mmm.” Napadpad na sila sa third floor na puno na naman ng mga kwarto. “And that are?”
“Guest rooms. ‘Yung sa dulo ang storage room, doon namin nilalagay yung mga gamit na hindi naman kailangan o nagagamit.”
Tumuntong na sila sa fourth floor.
Her eyes glistened of how well organized the room was, it’s spacious. There’s a plethora of pillows and blankets on the floor, it feels like it was really made for sleepovers.
It has a floating lanterns all over the room that are so satisfying to watch up here if the light was off.
“Lay down comfortably, Fauzia.” Ipinatay na niya ang ilaw para bumukas naman ang mga floating lanterns sa paligid nila, namamanghang pinalibutan niya ng tingin ang mga ito.
May remote na kinuha si Austin, itinutok niya iyon sa ceiling hanggang sa unti unti na itong bumukas.
Her eyes dilated, the ceiling was sliding up that made the glass showed. Fauzia can see the dark sky, filled with stars that are brightly twinkling.
Fauzia was amazed at how enthralling the sky is.
The sight was so enjoyable, for the first time she felt at ease while watching the serene sky.
Her eyes sparkled, the sky did make her idyllic. “I never knew how enticing the sky was,” She gasped.
“Yea, it’s resplendent just like you.” That made her face grimaced at what he said.
“I have scars all over my body,” she replied literally and figuratively.
“Your scars are beautiful, you’re imperfections are beautiful. You are beautiful end of discussion.”
Hindi na lang niya pinansin ang sinabi ng binata, pawang na walang katotohanan lang ang lumalabas sa bibig nito.
She fixated her gaze above, the deafening silence was quite relaxing as she stared the sky.
“This mansion was made when I graduated from high-school, together with my friends.” Napatanga si Fauzia sa narinig.
“You’re that rich?” tanong niya.
Umiling ito. “No, I’m not. Sangre Joven is.”
She wasn’t certain about Sangre Joven. “I forgot to ask. Where are we?”
Ever since she moved to the Philippines her life started to mess up.
Wala siyang alam sa lugar dito dahil lumaki siya sa ibang bansa at hindi pinapalabas ng bahay basta-basta.
Nakatingala pa rin ang binata sa kalangitan.
“Underwater.” Simpleng sagot nito na ikinalaki ng mata niya.
Bumaba na ang tingin sa kaniya ni Austin. “This is the safest place for us, don’t be shocked.” Turan niya na parang wala lang ang sinabi ito.
“H-HOW, why is t-there—where did the sky c-came from?” she’s bewildered. “Divine made that. I don’t know how she did it, that woman is genius when it comes to technology.” Tumayo siya para magpaalam. “Wait, I’ll go get some food.” Her facial expression didn’t change a bit when Austin came back.“I know you have lots of questions, don’t worry It will be answered soon. Kapag maayos na ang lagay mo, I will tell you everything,” Sabi nito sakaniya pagkatapos ilapag ang isang platong cookies na may kasamang fish crackers at may karton ng gatas na dala.Kumain na sila habang nagkukwentuhan, marami silang mga pinaguusapan hanggang sa mayamaya na ang paghikab ni Austin.Kita niya na pagod na ito, kita niya din ang nangangalumatang mukha nito.Hindi na muli nagsalita pa si Fauzia para hindi na pilitin ni Austin mulat nitong matang inaantok, nanahimik na siya para bigyan ito ng pagkakataong matulog.Nang naramdaman niyang tulog na siya binigyan niya ang sarili ng pagkakataong titigan ito. Ala
HE CLEARED his throat to asked again. “Are you scared when I touch you?” nakita niyang sinilip siya ni Austin, hinawi ang buhok na tumatabing sa mukha niya.“Sometimes, but let me know if you’re going to touch me. Okay lang ba?” tanong nito. Iwas ang mata kay Austin.“Yea, I can do that.” Silence filled the room, wala na muling nagsalita sakanilang dalawa hanggang sa naramdaman ni Austin ang pantay na paghinga ng dalaga.Tulog na ito, maingat na inayos ni Austin ang nakabaluktot na higa nito, tumagili siya habang nakatungkod ang kamay sa ulo niyang para panuorin ang dalaga na mahimbing nang natutulog.Pumasok lang sa isip niya na hindi nakainom ng gamot ang dalaga, umusal ng panalangin si Austin na hindi siya dalawin ng bangungot.She got out of her room, since her room is locked her only option was the window.It’s already past midnight when she weakly run away, she’s thankful. There’s no one outside the house.Nasa harapan na siya ng gate, nag-iisip kung paano makakalusot doon, masya
“MAMA! MAMA!” Tumakbo siya pabalik sa ina na ngayon ay napapaligiran ng mga kalalakihan.“Run away, Austin! Umalis ka na delikado!” He didn’t listen to his mother, patuloy pa ring nakikipaglaban si Austin sa mga lalaki na humahabol sakanila mula nang matunugan sila nito.Naiwan ang kaniyang ama sa loob ng kabahayan, pinatakas silang mag-ina.Dalawa lamang sila ng ina niya sa laban na ito, sobrang dami nila at kahit pa dehado sila dito lalaban pa rin siya. Mga dalubhasa ang mga ito, alam niyang hindi rin siya makakatagal sa mga ito.“Austin! Listen to your mother! Umalis ka na dito, Austin!” Pagpupumilit pa rin ng ina niya sakaniya na gumagawa ng paraan para magkalapit sila.“No! Tutulong ako,” he winced when someone cut his thigh. “We’re on this, Mama, I’ll never gonna leave you behind.”“Austin, honey,” she huffed as his mother shot three men in a row. “You’re getting yourself killed, shit.”His eyes widened, her mother got shot on her shoulder.Nag-aalala siya sa ina niya na patuloy
NOONG napansin siya ni Austin, mabilis na pinunasan nito ang luha at ngumiti sa kaniya na parang walang nangyari.“Why did you run? You scared me.” He tried to laugh but failed. “May nagawa ba ako na hindi mo nagustuhan? Tell me babaguhin ko.”Bago pa man siya nakasagot dito bigla nalang nitong ipinatong ang noo sa balikat niya, iniyakap nito ang braso sa kaniyang bewang.Hindi siya gumalaw, tumigil ang kaniyang paghinga sa bilis ng pangyayari.They stayed like that for a minute until Austin spoke. “I saw you froze when you looked at my parents.” Nagulat siya sa sinabi nito. “You know them?” tanong pa ulit nito. “If you can’t answer me it’s okay. You have your reasons.”Halos mapahiyaw siya ng binuhat siya ni Austin hanggang sa ilapag siya nito sa kama. “I’ll let you rest. Gagawa lang ako ng hapunan natin.” Saka ito lumabas at naiwan siya doon na malalim ang iniisip.As Austin got out of the room he let out a deep breath, his back pinned on the wall while his hands are on his eyes rubb
“IS THAT FAUZIA?” lumingon yung lalaking bahagyang tirik ang buhok kay Austin.Hindi siya sinagot ni Austin, lumakad lamang siya palapit sa kaniya pagkatapos patayin ang stove.May ngiti agad itong sinalubong sakaniya at doon niya lang nakita na may dimples pala ang binata na lalong nagpagwapo sa mukha nito.Bahagya siyang napailing dahil sa naisip at muling iniangat ang tingin kay Austin na ngayon ay nasa harapan niya na.“Are you okay?” hinila siya nito paalis sa nabasag na vase. “Baka mabubog ka, teka lang linisin ko muna.” Ipinaupo siya nito sa couch bago ito bumalik sa nabasag niyang vase.Sumulpot ang hindi kilalang lalaki sa harapan niya na ikinagulat niya, may ngiti itong salubong, tulad ni Austin may biloy ito at kumpara kay Austin mas maputi ito sa kaniya.“Hey, tinatakot mo naman yung dalaga.” Pinitik ito ni Larkspur sa noo.“Aray, ganda-ganda ng ngiti ko nakakatakot?” Himas niya sa noo nito. “Tinakot ba kita?” may ngiting baling sakaniya ng lalaki.“Er, ahm…” hindi niya ala
AS SOON AS Fauzia rouse she smiled from ear to ear, she doesn’t know what time she had fallen asleep last night.She can’t help it, buong magdamag ata niyang iniisip si Austin at mas lalong hindi niya maintindihan ang sarili sa bigla na lang nitong pagngiti tuwing naalala ang sinabi.`He really has feelings for me?`She’s having a hard time absorbing it in her system.As she purred like a cat her face instantly becomes delightful.Napatingin siya sa taas kung saan ang walk-clock, tumanga siya nang makita na alas-diyes na ng umaga. Sobrang tagal rin ng tinulog niya. Bumangon na siya bago pa man niya malampasan ay napansin niya ang isang note na nanggaling kay Austin.“I have a mission, I’ll be back before midnight. Here’s the phone, you can call me anytime, take care. Heart emoticon,” basa niya sa sulat na nakapatong sa side table.Kinuha niya ang telepono na katabi ng note. Hinanap niya pa ang button at mabilis na binuksan niya ang phone, bumungad sa kaniya ang mukha ni Austin na naka
SIGURO ito na nga ang oras para lumabas siya at buksan ang sarili. Pumayag na siya dito bago sinimulan nang umaakyat.Bago pa man siya mag-ayos sa kwarto, nagpaalam siya kay Austin. “Austin we’re going to the Fab Café.” Mabilis namang nakapagreply si Austin sa kaniya.Austin: Sad, hindi ako ang unang magpapalabas sayo sa bahay. By the way, your closet is full of your clothes Lystra gave it to you. Ingat palagi muah muah 😘Naiiling siyang ngumiti, kahit pa hindi kaharap ang binata hindi naging normal ang tibok ng puso niya.Tumayo na siya papunta sa walk-in closet, pagbukas niya bumagsak ang panga niya sa nakita.`These are so fancy! Mukhang hindi babagay saakin.`Matagal-tagal din siyang naghanap ng masu-suot, ang pinili na lang niya ay ang jeans at pinaresan ng puff sleeves na kulay garing.Her nose scrunched when she saw so many shoes in the shoe rack. Puro sandals iyon at ang iba ay heels.Lumaki man siya sa mayaman na pamilya pero ni kailan hindi siya nakasuot ng mga ganito.Ang p
WALANG habas na iwinasiwas ni Austin ang kaniyang rapier sa mga kalaban, nang maubos niya na ang mga ito nilingon niya ang mga kaibigan na hindi pa tapos sa mga ibang tauhan ng Triumvir.“Go north, Aust, may sampo pa sa itaas.” Umalma naman siya kay Larkspur. Dahil sira ang hagdanan, eksperto niyang inakyat ito. Nang makaangat siya sabay-sabay na sumugod ang mga kalalakihan sa kaniya na may mga baril.Sinangga niya iyon gamit ang espada niya, nang magawang lapitan na sila hindi na siya umaksaya ng segundo at ito ay inatake.Halos walang hinga niya itong tinapos, pinalibutan niya ang paligid hanggang sa mamataan niya si Divine na umaakyat rin, may kasing liit lang ng insekto itong device na ipinalakad sa loob ng madilim na kuwarto.Lumiwanag ng kulay pula ang kuwarto nito bago namatay. “What happened?” Lingon niya dito.“I disabled their connections and devices.” She winked at him.Pagpasok nila ni Divine sa loob napansin nila ang office desk na puno ng mga papeles, kinuha ito ni Antho