Kapitulo 14

FAUZIA pressed her lips together to stop herself for giggling when she saw Austin and the other two guys hugging and jumping in a circle with glee.

It’s weird to see a bunch of grown men acting like a kid. 

She doesn’t know what on earth happened but it looks fun and they look happy.

`Happy… They’re happy.`

She unconsciously gripped her shirt when she remembered something from her past.

She huffed some air to calm her nerves.

Pagbaling niya sa loob ng kwartong iyon na nagpagulantang sakaniya, nakita niyang nakatingin na si Austin sa direksyon niya.

Minabuti niyang hindi magsanhi ng ingay at mabilis na umalis doon, her heart is pounding.

When she is in front of the room she’s occupying she jumped in shock when she heard him calling her name.

Mabilis siyang pumasok sa kwarto, alam niyang ilang segundo lang pupuntahan na siya ng binata.

After five seconds, he is now in front of the door knocking. “May I come in?”

Napako siya sa kinatatayuan, he’s at it again! With sweet and gentleness words coming out of his mouth. 

Pinakalma niya muna ang puso niyang mabilis ang tibog bago siya nagsalita. “Y-Yes.”

Pagpasok ni Austin nagtama agad ang mga mata nila, hindi niya natagalan ang paninitig. Minabuti niya na lang tinungo ang ulo para umiwas.

She heard him sigh, he wasn’t going to come near her, he’s just standing there that made her relief that he distant himself for her.

“Have you eaten? Do you want me to cook for you?” and he sounded like he cared for her.

Is this real? Someone is caring for her whole being?

She nodded gradually at him, still looking down as she played her fingers.

Austin cleared his throat then asked again. “Can I sit beside you?” tanong nito.

Matagal siyang nag-isip kung mag-oo siya o hindi pero sa huli pumayag na rin siya.

“O-Okay.” Her voice was shaking.

Umusod siya ng upo para umupo na ito sa tabi niya hindi kalayuan at hindi rin malapit, tama lang ang distansiya nila sa isa’t isa.

“How are you? May masakit ba sa katawan mo? Masama ba pakiramdam mo?” tanong nito sakaniya, pigil ang hininga niya sa tabi nito na pinansin rin naman niya. “Relax, just breathe.”

Napabuga naman siya ng hininga dahil sa sinabi nito. “I think I-I’m okay,” sagot niya, pinapakiramdaman ang sarili.

“Do you need to rest? I’ll leave you be if you want to rest.” Umiling siya dito. “Okay, do you want to do something? Something fun?” tanong nito.

Bago pa man siya makasagot sa binata may kumatok sa kwarto. “Yow, dingleberry. You left your camera.”

Lumakad si Austin doon, umiwas siya ng tingin nang mapatingin sakaniya ito. “Hi, Fauzia,” bati nito sakaniya.

Hindi alam ni Fauzia kung ano ang sasabihin, nanatiling walang imik na lang siya.

“Thanks, dingleberry. Night.” Isinara na ni Austin ang pintuan.

Bumalik na ito sa tabi niya habang tinitignan ang nilalaman ng camera.

Ipinakita ni Austin ang video sakaniya. “Watch this, it’s funny.”

Nakita niya ang lalaking hindi pamilyar sakaniya na ipinakilala naman ni Austin. “His name is Lysandros, you can call him Ly if you think his name is long.”

“Aust, let’s go.” Sabi ng nagngangalang Lysandros, naglakad palapit ito sa isa pang hindi pamilyar na lalaki.

“He is Larkspur, just call him Lark.” Pagpapakilala naman ni Austin dito sa lalaking hindi kaputian ang balat.

“Wear this blindfold.” Utos ni Lysandros kay Larkspur na mukhang nakaharap sa computer nito.

Umangat ang tingin ni Larkspur kay Lysandros. “Again?” tanong nito habang sinusuot ang blindfold.

May malaking match na pinakita si Lysandros sa camera bago sinindi iyon para itutok sa ilong ni Lark. “Smell it.”

“Hmm, smells like fire.” Lumayo siya ng kaunti, inaalansa niya ang amoy. 

“Yow do you have---” Naputol ang sasabihin niya nang malaman ang bagay na naamoy niya.

“You put a match on my face, bro. I swear, dingleberry don’t do that, don’t do anything dangerous. I’m serious.” Galit na ang pananalita nito kay Lysandros na tinatabi na ang match.

Kinuha naman ni Lysandros ang isang yelo para idinikit ito sa mukha ni Larkspur. “What do you feel?”

Tumayo si Larkspur nang madama ang init at lamig ng yelo. 

“Yow, what the fuck?!” tinggal na nito ang blindfold, matalim na tinignan niya si Lysandros na tumatawa na parang walang bukas.

Doon na nagtapos ang video, tawang-tawa si Austin sa tabi niya habang siya naman ay naiiling at mahinang natatawa sa kalokohan nila. 

“Oh, this was last year let’s, watch this. Renzo’s face was priceless.” May panibagong ipinakita na naman si Austin.

Nang ma-play ang video nakita niya si Lysandros na ipinagkasiya ang sarili sa life-size teddy bear.

Madidinig ang tawa ni Austin na nagbi-video sakanila. “What the fuck.” Mahinang mura niya dito. 

Hanggang sa nakita niyang pumasok doon si Divine. “Hey! Babe, come here. Renzo! Come here, I have a present for you.” Tawag nito sa lalaking nagngangalang Lawrence.

Pagkapasok ng lalaki nanlaki ang mata nito sa nadatnan. “It’s a teddy-teddy bear!” mabilis na sigaw nito. Napatingin ito sa camera. “Yow, Aust, you’re filming this?”

“Yes, it’s for you.” Ani Austin na nakatutok ang camera sakanila.

Lumapit doon si Lawrence at yayakapin na ito sana nang yumakap rin ito pabalik.

Napatayo ito sa gulat, muntik pa itong matumba. “Yow! Are you kiddin—what the fuck?” nakita niyang halos mahiga na si Divine sa sahig sa sobrang tawa.

Malakas na tumatawa sa tabi niya si Austin pati siya ay nahawa na sa pagtawa ng malakas.

The video ended where Lysandros dress like a teddy bear, he danced weirdly that made the funniest part in her opinion. 

“We’re full of chaotic people, we love games and pranks but Lysandros is the prankster among us.” Kwento ni Austin habang pinapahid pa ang luha dahil sa sobrang tawa.

“They look fun to be with.” Komento ni Fauzia pagkatapos ng kaniyang pagtawa.

“Yeah, we’ve been friends for almost a decade.” Nanlaki ang mata ni Fauzia sa narinig.

How lucky, growing up she didn’t even experience to have a friend. Not even a single one.

“I want you to meet them but I know you’re still struggling with men. Next time nalang.”

Napatingin na si Fauzia dito, nasisiguro niyang limang segundo lang ang tinagal nito at bumaling na siya sa ibang dereksiyon. 

“You’ll despise me. You’ll regret it for sure. Kapag nalaman mo kung saan ako napadpad noong kabataan ko,” sabi niya dito sa mahina at mababang boses. 

“No matter what you’d become, kahit ano ka pa sa nakaraan at sa kasalukuyan—fuck it. I will accept you no matter what happens.” Natigilan si Fauzia sa narinig, he sounds determined.

“It doesn’t matter to me, even if you’re thinking the opposite way---don’t get me wrong but I accept you wholeheartedly.” Bumilis ang tibok ng puso ni Fauzia sa mga sinasabi ni Austin.