CHAPTER 58

Pagkatapos naming makausap ang investigator ay hindi na nagsalita pa si Trevor. Tahimik lang siyang nagmamaneho papunta sa hindi ko alam. Ramdam ko ang pagkalito at pagkagalit niya kaya mas pinili kong tumahimik din muna pansamantala. Maski ako ay naguguluhan sa mga nangyayari. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong isipin sa mga nalaman ko. Sadya ba talagang napakaliit ng mundo para sa amin ni Trevor?

Makalipas ang halos isang oras ay tumigil sa pagmamaneho si Trevor. Tumingin ako sa labas ng sasakyan at nasa may tabing dagat na pala kami. Sa lalim ng pag-iisip ko ay hindi ko na namalayan na nakalayo na kami.

Walang imik na bumaba si Trevor kaya sinundan ko siya. Naghubad pa siya ng sapatos at saka inilubog ang paa sa tubig alat. Doon ay malakas siyang sumigaw.

"Trevor."

Dahang dahang napaluhod si Trevor kaya mabilis akong lumapit sa kaniya.

"Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa oras na makumpirma kong si Papa ang nasa likod ng lahat," umiiyak na sabi niya.

Marahan akong umilin