NANG mga sumunod na araw ay naging abala si Cameron kaya hinayaan na muna ni Charity. Namimiss nga niya ito dahil madalas wala ito sa mansion. Pero hindi naman niya ito maaring sabihan na manatili na lamang ito sa tabi niya. Ang importante ay alam niya ang na okay silang dalawa. Makukuntento na muna siya sa ganoon. "Next week, I will going back to Italy." Mula sa malalim na pag-iisip ay napatingin si Charity kay Gab na kasama niya ngayong umaga sa terrace ng mansion habang umiinom ng kape. "Aalis ka na agad?" Usisa niya na hindi maitago ang biglang lungkot na naramdaman. Nasanay na rin kasi siya sa presensya ni Gab sa mansion. "I need to. Marami akong business na naiwan sa Italy, hindi naman iyon lahat kayang asikasuhin ng mama ko." Tumingin ito sa kaniya at ngumiti. "Kailan ulit ang balik mo rito?" Hindi niya napigilang itanong. "Hindi pa nga ako nakakaalis, balik na agad ang topic?" Sabay tawa ito. "Kidding aside, siguro mata
NANG talagang malapit na ang lalaki sa kaniya ay napapikit na lamang ng mariin si Charity at hinintay na lamang dumapo sa mukha niya ang bubog na dala nito. "Stop right there." Tila nag-skip saglit ang pagtibok ng puso ni Charity at pagkaraan ay nakaramdam ng relief nang marinig ang boses ni Cameron. Hindi siya maaring magkamali, si Cameron ang dumating. Dumilat siya at agad nilingon ito. Si Cameron nga!Parang bumalik sa kaniya ang araw na iniligtas rin siya noon ni Cameron sa madilim na eskinita mula sa mga masasamang tao. Gusto niyang maiyak dahil sa emosyong nararamdaman ng mga sandaling 'yon. "Cameron!" Ani Gab na napatayo at tuwang-tuwa nang makita ang kapatid. Walang kangiti-ngiti si Cameron, madilim ang mukha nito, nakakuyom ang mga kamao at kakaiba ang galit na mababakas sa mukha nito. "At sino ka naman? Tagapagligtas ka nila?" Pang uuyam pa ng lalaki. Walang idea ang mga ito kung ano ang kayang gawin ni Came
TATLONG araw matapos ang tagpo sa bar ay hindi na nila muling napag-usapan ni Cameron ang tungkol doon. Basta nabalitaan na lang niya na pinasara ni Cameron ang nasabing Bar and lounge na pinangyarihan. Nakaka-trauma man ang nangyari sa kaniya pero pinipilit na lamang niyang kalimutan. Nakaalis na rin pala ng bansa si Gab at hindi nila alam kung kailan nila ito muling makakasama. "Mommy, I'm ready!" Napatingin si Charity sa anak niya na lumabas mula sa silid nito. Dala-dala ang maliit nitong bag. Ngayong araw kasi ay ipapasyal nila ito kay Senior Silvestre. Siyempre kasama si Cameron. "Tara na, hinihintay na tayo ng daddy mo sa baba." Hinawakan niya sa kamay ang anak at pinuntahan si Cameron na nasa sasakyan na. "Hindi yata si Servant Kim ang magd-drive?" Usisa niya kay Cameron nang makapasok sa bullet proof Van. Iba kasi ang driver ngayon. "He's not feeling well. Baka bukas pa siya makakabalik dito," ani Cameron sa kaniya. Napata
"P-P'WEDE ba akong magtanong sa'yo?" Buong lakas loob na sabi niya kay Cameron nang sila lamang dalawa sa may terrace na 'yon at nagpapahangin. Halos kakauwi lang nila galing mall dahil ipinasyal nila si Calista pagkatapos dumalaw kay Senior Silvestre. Bago sila umalis sa mansion ng matanda ay nakapagdesisyon na ito na siya ang gagawa sa operasyon. At isasagawa ang operasyon sa susunod na buwan. "Shoot," ani Cameron at nilapitan siya. Niyakap mula sa likod. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Charity nang maramdamang magdikit ang kanilang katawan. Tila ba may kuryenteng nanulay sa kaniyang mga kalamnan sa ginawa ng lalaki. Bakit tila ang bilis mag-init ng kaniyang katawan sa simpleng pagkakadaiti lamang ng kanilang mga balat? Kailan na nga ulit ang huli nilang pagniniig? Matagal-tagal na pala iyon. "C-Cameron," utal niyang sabi at huminga ng malalim. "Paano kung bumalik ang nanay mo sa'yo? O kaya humingi ng tawad, papatawarin mo ba s
IKATLONG araw na at hindi pa rin nagkukrus ang landas nila ni Cameron. Lagi itong maagang aalis at gabing-gabi na uuwi. Nasasaktan siya sa ginagawa nito, pero nanatili siyang walang kibo at hindi kinokompronta ang lalaki. Hinahayaan na muna niyang magpalamig ito. Balak niyang magtungo kina Madam Ada ngayon, hindi na muna niya isasama si Calista. Balak din niyang dalawin si Milet at yakagin itong mamasyal para ma-refresh ang isipan niya. Ngunit wala si Madam Ada nasa importanteng meeting, paalis na sana siya nang dumating naman si Stefano na nabigla nang makita siya roon. "You're here..." "Yeah." "Paalis ka na agad?" Anito na bakas ang panghihinayang sa mukha. "Nasaan si Calista?" "Umm, yah. Dadalawin ko sana si Tita Ada, pero wala pala siya, so, aalis na ako. And about Calista, hindi ko siya isinama," sagot niya sa lalaki. "Ganoon ba? Sayang at wala si Calista, matagal ko na rin siyang hindi nakikita. By the way, ihahatid na kita, s
PAGKATAPOS ng napakainit na pagniniig ay naligo at nagbihis na si Cameron dahil papasok pa ito sa opisina. Naligo na rin si Charity at nagsuot ng isa sa mga tshirt ni Cameron. Para tuloy siyang naka-besti
NATARANTA si Charity nang may mga nurses at doctor na nagmamadaling nagtungo sa room ni Servant Kim. Napatayo siya sa kaba, dahil bilang isang doctor kapag ganoon ay alam mo na ano ang nangyayari. Nakita niyang lumabas si Cameron sa silid at bagsak ang balikat nito. Agad niya itong sinalubong."Cameron-"Nagulat siya nang bigla na lamang yumakap ito sa kaniya. "He's gone..."Ilang saglit pa ay naramdaman niya ang tahimik nitong pag-iyak na tila nilalabas ang lahat ng nararamdamang bigat. Ginantihan niya ang yakap ni Cameron at hinayaan lamang niya ito sa ganoong ayos. For the first time, she saw him vulnerable. Malayong malayo sa Cameron na laging walang emosyon at sa oras na iyon, alam ni Charity na sobra itong naapektuhan sa pagkawala ni Servant kim. Hindi na rin niya napigilan ang sariling luha at sinabayan niya ang pagbuhos ng luha ni Cameron.Paalam Servant Kim, salamat sa lahat at makakaasa ka pangako kong hinding-hindi ko iiwan si Cameron...*****NAIRAOS naman ng payapa ang la
NAKIKIRAMDAMAN ang lahat habang kumakain, boses ng inosenteng si Calista lamang ang naririnig dahil marami itong kinukwento sa kanila. Si Cameron ay tahimik at seryosong kumakain, si Charity ay abala sa pag-iisip kung sasabihin na ba ang lahat kay Cameron o hindi pa, si Madam Ada na halo-halong emosyon anh nadarama nang mga sandaling iyon, si Sharlot na naghihintay lamang sa mga susunod na mangyayari at si Stefano na ang pansin ay sa kinakain lamang at gaya ni Cameron, seryoso at tahimik lamang din ito. "Mamita, hindi po ba anak mo rin si daddy?" Lahat sila ay natigil sa pagsubo at napatingin kay Calista na inosenteng nagtanong lamang kay Madam Ada. "Calista..." Saway niya sa anak. Tumingin si Calista kay Charity. "Hindi ba, mommy? I heard you and mamita talking about it," pilit pa rin ni Calista. "Mamita was crying pa nga like this oh," sabay muestra kung paano ang nakitang pag-iyak ni Madam Ada. Nag-aalala siyang napatingin kay Cameron. Seryos