Chapter 17 Captive

“Napakademonyo mo! Idadamay mo kahit ang mga inosenteng tao? Ganiyan ka na ba kasama? May ginawa ba akong kasalanan sa iyo para pahirapan mo ako nang ganito? Napakawalanghiya mo!” hindi ko na napigil ang sarili at biglang tumayo. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya. Nanghihina pa ako pero wala akong pakialam. Gusto ko siyang saktan dahil sa pananakit at pananakot niya sa akin. Hindi rin nagtagal ang ginagawa ko dahil hinuli niya ang mga kamay ko.

“Inuubos mo ba talaga ang pasensya ko, ha, Farah?” pagalit na bulyaw nito at walang ano-ano’y pinunit ang suot kong blouse. Nanlaki ang mga mata ko sa takot dahil alam ko na kung ano’ng balak niyang gawin. Uulitin niya ang ginawa niya kagabi. Lalong nangatog ang mga tuhod ko nang buhatin niya ako at ihagis sa sofa. Pagkatapos ay mabilis na naghubad sa harap ko. Mabilis akong umiling sa kaniya.

“Lance, huwag please… parang awa mo na,” pagsusumamo ko habang patuloy na umiiling. Sunod-sunod rin ang pagbalong ng mga luha ko. Pati sipon ko ay nakikipa