Hindi alam ni Autumn na nasa isang tagong silid sila ngayon ni Rogue. At gusto ni Rogue na ipakita sa kanyang mga kaibigan kung paano siya mahihirapan at gano’n din sa kanya.Sabay ng putok ng baril galing kay Alvin ay sinimulan ni Autumn na pigilan si Rogue sa anumang binabalak nito. Ngunit hindi niya inaasahan ang plano ni Rogue sa kanya.Unti-unting napupuno ng usok ang silid at nagsuot ng oxygen mask si Rogue upang hindi ito malanghap. “What is this?!” she panicked while catching her breath. Rogue just stared at her and then left her dumbfounded.Kahit na nahihirapang huminga si Autumn ay kinausap niya sina Alvin mula sa earpiece. “N-Nakalabas na s-siya.”“Are you okay?” Alvin creased his forehead while walking carefully inside the house.Hindi pa nakakasagot si Autumn ay biglang nag-flash ang isang LED Screen na pinapakita ang kinalalagyan ngayon ni Autumn.Alvin witnessed his girl running out of breath, and she couldn’t move because she was tied to the chair. “Anong meron? Ay
Alvin’s POVHindi ako makakapasok ngayon sa trabaho dahil may importante akong lakad sa araw na ‘to. Ngayon ko lang uli mapupuntahan ang puntod niya dahil sa mga nagdaang buwan ay hindi ko pa kaya. Nandito pa rin kami nags-stay ni Wade sa bahay ni Ginger. Her parents let us stay for free although gusto na talaga kunin si Ginger nila Tita dahil nga sa nangyari. That day also, I met Autumn’s parents. I was so scared at that time. Hindi ko alam paano ako magpapakilala, ano sasabihin sa kanila, paano ie-explain ang mga nangyari. My mind was blank and I can’t utter a word.Mabuti na lang naroon si Tita Grace para mag-explain at pakalmahin din si Tita Snow. But the most terrifying was HER father, Tito Philip. Ilang araw din ang pinalipas namin bago ako ipinakilala ni Ginger at ni Tita Grace as HER boyfriend. And as usual, they ask me so many things. Tito Philip was strict and a bit arrogant kaya may mga nabitawan siyang salita sa’kin na hindi mawala sa isip ko. I feel like what happen
BREAKING NEWS!Isang dalagita ang natagpuang patay sa tambakan ng basura dito sa Lungsod ng Maynila. Napag-alaman ng pulisya na ang dalagita ay dalawang araw nang hinahanap. Kaya naman iniisip ngayon ng mga pulis na kasama ito sa serial murder na nangyayari sa lungsod.Pinatay ko ang T.V dahil sa inis. Another bad news! Kailan ba titigil ang killer na 'to? We don't know its intentions. For the past months, this killer is still a mystery to us. Hindi pa rin alam ng mga awtoridad ang dahilan ng killer sa pagpatay. But I have suspicions about someone. Kaso ayoko siya pag-isipan nang masama. Maybe I'm just paranoid dahil hindi na biro itong serial murder na 'to."Argh!" I rest on the couch while thinking who could be this killer or ano ba dahilan nya bakit siya pumapatay. Nahihirapan na kami sa sitwasyon na 'to kaya sana mahuli na siya.Okay, maii-stress lang ako kakaisip nito. Kinuha ko muli ang
Chirping sounds, soft breeze, and sun rays from the windows woke me up. It's Monday and back to work again after weekends. Mukhang male-late na naman ako sa work dahil 7:30am na! My goodness kailan ba ako magiging early bird? Sermon na naman kay boss nito.Nagmadali na ako kumilos para mag-asikaso. I do my morning routine and take a shower for 10 mins. Amazing right? That's my talent. After fixing myself ay bumaba na ako para mag-almusal at as usual bubungangaan na naman ako."Ayan magaling late na naman! Sana kada late mo ay bawas sa sahod mo ano? Para madala ka"
BLOOD. KNIFE. DEAD BODY.I almost drop my phone out of fear. My knees are trembling and my hands are shaking. I don’t know what to do now. Naitutok ko ang flashlight sa katawan ng taong nasa harap ko na duguan. Hanggang sa tumapat ito sa mukha n'ya at doon na ako napaupo at nawalan nang lakas.It's Dina Wei! My friend and former classmate that been missing for three days. Nabitawan ko ang phone ko at napatakip ng bibig sa takot. She was murdered, and I am here in front of her. Hindi ko kayang magsalita at tumayo. I want to run pero ni pagtayo ay di ko kaya.I stayed here in front of her dead body and silently crying. My body is shaking at parang nawawala na ang senses ko! I can't take to see a dead body in front of me at duguan pa. The killer lunged her throat kaya maraming dugo ang nawala sa kanya. Her eyes are still open in shock at puro pasa ang mga braso n'ya.I blankly stare at her body for how many hours. I lost my mind, my senses, and myself
Matapos kong magmukmok sa sulok ay inutusan ako muli ni ateng chubby na imasahe ang paa n'ya. At syempre wala na naman akong magawa. Siguro kung 'yong utak ko lang ang bibig ko, malamang kaya ko ipaglaban ang sarili ko kaso hindi eh, lagi ako inuunahan ng takot.Minasahe ko siya sa paa kahit di ako marunong. Panay lang ang himas ko sa paa n'ya at hindi ko alam kung masahe ba ang tawag do'n."Ayusin mo naman! Tanga ka ba? Pagmasahe lang di alam!" sigaw nya sa ’kin. E kung bibig n'ya imasahe ko nang matigil siya?Nahihirapan na ako rito. Feeling ko bumalik ako sa high school na lagi akong binu-bully at hindi man lang lumalaban. Kaso ang pinagkaiba nga lang, mas matindi rito kasi may pisikal. Sa inis kasi ni ateng chubby e napapadyak siya at tumama sa mukha ko ang paa n'ya. Sobrang sakit pa no'n dahil ang bigat ng paa n'ya. Feeling ko magkakaroon 'to ng pasa."Walang kwenta! Lumayas ka nga sa harap ko!" sigaw pa uli nya sa ’kin. Kaya naman lumayo
Dumating ang umaga at laking pasasalamat ko na nakakain ako nang maayos. Tinabihan ako ni Alvin habang kumakain kaya naman hindi ako nagawang lapitan nina Helen. Naglibang muna ako habang walang ginagawa. Niligpit ko ang ibang higaan nila na iniwan lang nilang makalat. Feeling ko talaga mga bata kasama ko rito tapos 'yong mga ugaling brat. Nilinis ko na rin ang C.R para manahimik naman si Helen. Ilang minuto rin akong naglinis dito at sakto naman na pagkatapos kong maglinis ay may bantay na tumawag sa akin. "Nasaan si Autumn Bender? May gustong dumalaw sa kanya," tanong nito. Sigurado akong si Ginger na 'to. May nahanap kaya siyang abugado? Sana naman meron para makaalis na ako rito. "Ako po." Sabay taas ko ng kamay. Tumayo ako para pagbuksan ng bantay at saka n'ya ako hinatid kung
We are here at the dining area and of course, Alvin is also here. Tapos na raw 'yong task nila, though hindi ko alam ano 'yon at wala rin ako balak na magtanong. Baka isipin pa niya na interesado ako sa ginagawa niya.Tahimik lang akong kumakain. Walang gana, malungkot at nakatulala. Nagri-replay pa rin kasi lahat sa utak ko ang mga nangyari sa 'kin. Parang hindi pa rin ako makapaniwala na nangyayari sa 'kin 'to.Sa lalim ng iniisip ko, hindi ko napansin na nakatitig na pala sa 'kin si Alvin."Ayos ka lang ba?" tanong niya. Halatang nag-aalala siya sa tono ng boses niya.Hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang tanong niya dahil sa totoo lang ayoko ng kausap ngayon. Gusto ko mapag-isa pero hindi ko magagawa 'yon rito.