Chapter 19

 

I wanted to follow her to the unit but I know that there’s no use. I need a break from all these haunted pasts I have. Baka hindi ko rin maayos ang tampo sa akin ni Savannah kung pipilitin ko.

Nang maubos ko ang ikatlong stick ko simula nang umalis si Savannah, bumalik na ako sa unit. Nandoon pa rin ang mga damit na nagkalat sa living room, at hindi ako sigurado kung kaninong mga damit ‘yon at kung kaninong babae naman yung nandito ngayon, base sa mga damit na nagkalat. Hindi ko na lang din pinansin pa at dumiretso na sa k’warto.

Nakita ko si Savannah doon na natutulog at nakatalikod sa gawi ko. Nakahinga ako nang maluwag nang dahil doon. Ibig sabihin, hindi siya masiyadong galit o nagtatampo sa akin dahil hindi siya umalis. Hindi niya ako iniwan.

Lumapit ako sa higaan at nahiga sa tabi niya, tsaka siya niyakap. I felt her stiffened. I buried my face on her nape and hugged her tighter.

“I love you, Sav. I’m sorry . . .”

I felt her hand held mine. And so, we went back to sl