CHAPTER 69

ATASHIA

Kahit naka-wheelchair pa si Nanay ay nagsisimula na ulit gumana ang bibig niya. Muntik pa siyang mapatayo nang nalaman niyang inilabas namin ni Jaspher ang apo niya. Mabuti na lang talaga dahil simula nang nakilala niya si Charlene ay hindi na masyadong matalas ang mga salitang binibitawan niya. Hindi na rin siya nagmumura at kung minsan man na madulas siya, agad niyang pinipigilan ang sarili niya.

“Bakit hindi kayo mapirmi sa loob ng bahay?” tanong ni Nanay sa amin ni Jaspher.

“Mommy, namasyal lang kaming magkapatid,” katwiran ng kuya ko.

Siniko ko siya. Mali kasi ang diskarte niya. Dapat hindi na siya nagdahilan para tapos na agad ang usapan.

“Ngayon pa talaga ninyo naisip na mamasyal kung kailan marami kayong dapat iwasan. Isinama pa ninyo ang apo ko. Alam naman ninyong may mga banta sa buhay ninyo.”

Hindi ako umimik. Mali kung sasagot pa ako.

“Saglit lang naman po kami ni Atahsia at may mga kasama rin po kaming bodyguards,” depensa pa ng kapatid ko.

Lintek talaga! Gus