Dear readers, alamin ang sikretong itinatago ni Olivia. Magawa kayang lumaya ng mga puso nina Lance at Atashia dahil sa sikretong ito?
OLIVIAMalakas na sigaw ang pinakawalan ko habang nakatayo ako sa harap ng puntod ng aking mga parents. Halos sumabog ang dibdib ko dahil sa sobrang galit. Oh, my goodness, 'di pa rin nawawala sa small mind ko kung paano nila ako pinahirapan noong little child pa lang ako. I hate them. Sagad hanggang buto ang galit ko sa kanila. Iyon ang dahilan kung bakit ganoon na lang kung protektahan ko si Lance. Ayaw kong pagdaanan ng aking anak ang mga pinagdaanan ko sa buhay."Kayo ang unang nagparamdam sa akin na wala akong halaga sa mundong ito," saad ko habang nakatitig sa magkatabing puntod ng aking mga magulang. "Mga wala kayong kwentang tao dapat lang sa inyo ang mamatay. Hindi ko pinagsisisihan ang ginawa ko sa inyo."Ilang beses kong sinipa ang puntod ng mga magulang ko. Lintek talaga sila. Kahit matagal ng silang patay ay patuloy pa rin nila akong pinarurusahan. Hindi ako makaalis-aalis sa impyerno na kinalalagyan ko dahil sa kanila. Hindi ko napigilan ang mapaiyak. Masakit kasi ang
ATASHIA Halos mapanganga ako ng dinala ako ni Lance sa isang magarbong silid. Nasorpresa ako na may ganoon pala kaganda na kuwarto sa mansion nila. Sa makaluma kasi nitong estilo, hindi aakalain ng sinuman ang nakatago nitong mga hiyas. Ang theater kung saan nakadikit sa pader ang isang napakalaking screen ng tv ay binubuo ng napakaraming upuan at mamahalin na mga displays. Nakakapanganga rin ang ganda ng mga ilaw. Ang kulay asul nitong pintura at classy na mga black curtains ay lalong nagpatingkad sa angkin nitong rilag. "Let's watch the news. Tumawag kasi sa akin si Nathan at sabi niya ay manood daw ako," sabi ni Lance. "Paano mong nakausap si Nathan?" Nagtataka na humarap ako kay Lance. "Pwede mo nang tawagan ang family mo, hon," sa halip ay sagot ni Lance kaysa ang bigyan pansin ang tanong ko. "Huh? Lance, akala ko ba walang signal dito. Paano kong…" "Wala na ang signal blocker." He smiled. "Ano? Walang hiya ka talaga. Niloko mo lang pala ako." Pinagkukurot ko si Lan
ATASHIAHabang nasa bukid kami, pakiramdam ko ay solo ko ang aking asawa. Maraming sorpresa rin ang hindi ko inaasahan. "Bahay mo ito?" tanong ko kay Lance. Dinala kasi kami ni Mang Joel sa isang bahay na hindi kalakihan pero sobrang ganda. Hindi ito kalayuan sa bahay na tinitirahan nila ni Aling Tina. "This is bahay-kubo. A typical Filipino house. I told Mang Joel to build this one because I knew way back then that there is a chance for us to stay here," paliwanag ni Lance. "Alam ko na bahay-buko ito. Pero paano tayo mamaya. Walang kuryente rito at…" "Hon, I installed solar here. Do not worry about the electricity."Nang inakbayan ako ni Lance, napawi lahat ng mga pag-aalinlangan ko. Naisip ko na kaysa mag-alala ako, i-enjoy ko na lang ang pagkakataon na kasama ko sila ng anak ko. "You know what, you're more beautiful in my eyes when you are worried," bulong sa akin ni Lance. "Get ready tonight." Kinabahan ako. Lance and I never had an intimacy simula nang naging okay kami. Tak
ATASHIADahil pinayuhan ako ni Jaspher na ayusin ang relasyon ko sa ama ni Lance, pumayag akong umalis muna ng La Aurora. Kahit paano ay kampante ako dahil binigyan ako ng assurance ng aking kapatid na magiging ligtas kami ng anak ko. "Magtiwala ka sa asawa mo, Athasia," sabi sa akin ni Liza habang yakap niya ako. "Tiyak na hindi ka pababayaan ni Sir Lance. Hindi siya papayag na may mangyaring masama sa inyong mag-ina." "Sana nga maging maayos ang lakad naming ito, Liza. Gusto ko rin bumisita kay Loida. Parang siya na ang may-ari ng restaurant ko," biro ko pa. "Naku kung alam ko lang na magiging magaling kang negosyante, sumipsip na dapat ako sa iyo noon pa," wika naman ni Gemma. "Siguro kung ginawa ko iyon, baka isa na rin ako sa manager ng isa sa mga restaurant mo." "Pwede ka pa rin namang maging manager ng restaurant ko," saad ko kay Gemma. "Magpagaling ka na para matupad mo ang gusto mo." "Malapit na. Gagawin kong posible ang imposible. Makikita mo iyon, Atashia," mayabang na
OLIVIAI’m so happy dahil sumunod si Belle sa mga utos ko. Lalong naging happy ako dahil may nakapag balita sa akin na uuwi raw ng farm sa Cavite ang aking anak. Iyon nga lang, hindi ako masaya na kasama niya ang kaniyang hilaw na asawa at anak. Gosh, hindi lahat umaayon sa akin ang mga pangyayari. “Mark, may balita ka ba kung binawi na ng mga Regalado ang kaso nila laban sa akin? I am so excited nang maging malayang muli.” Masigla ang boses ko habang nagtatanong ako sa aking karelasyon. “Wala pa. Palpak yata ang plano mo,” sagot naman niya sa akin. No way! Hindi ko matatanggap na palpak ang naging desisyon ko. Aba, kapag nagkataon ay patong-patong na kaso na ito at tuluyan na akong hindi magkakaroon ng pagkakataon na maging malaya pa. I don’t want to sound being pathetic kaya hanggang kaya, lalaban ako. “Hindi palpak ang plano ko!” Mataas na agad ang boses ko at nanlilisik ang eyes ko. “Saka mo iyan sabihin kapag hindi tayo nakulong dahil sa pagkidnap mo sa mga Friol,” galit din
ATAHSIAMahigpit ang kapit ko kay Lance. Grabe din ang yakap ko sa aking anak. Sunod-sunod kasi ang putok na narinig namin mula sa likuran. Tumawag sa radyo ang isa sa mga bodyguards na kasama namin at iniulat niya na pinaputukan sila ng mga kasama ni Ma'am Olivia. Daig ko pa ang nakainom ng isang drum na kape dahil sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Kahit hindi ako madasalin ay natawag ko na naman ang mga anghel sa langit. Bakas ang galit sa mukha ng asawa ko. Galit na hindi para sa akin kung hindi para sa kaniyang mommy. "I will never let her hurt you again. Never!" sigaw ni Lance. "Lance, huwag kang sumigaw. Natatakot si Charlene," saway ko sa kaniya. "Kontrolin mo nga ang emosyon mo." Hinawakan ni Lance ang ulo ni Charlene. Ginulo niya ang buhok nito. "Sweetheart, don't be afraid. Daddy is just mad with your lola. I am now okay because of you.""Really?" tanong naman ni Charlene. "Yes. I will not raise my voice again," sabi ni Lance. "Yehey." Sinabayan ni Charlene ng pala
LANCEI was walking towards Jaspher, Atashia, and Belle when I heard them talking about a certain kidnapping. I was on denial at first ngunit malinaw ang mga kwento nila. Nahihiya na lumapit ako sa tatlo to confirm what I overheard. Nang nakalapit na ako sa kanila, nagtatanong ang mga mata ni Atashia. I did not know what to say. Basta ang alam ko, ayaw ko na husgahan ako ng asawa ko, katulad ng ginawa ko sa kaniya dati. “Is it true that Mommy kidnapped Mister and Misis Friol?” I asked. “Wala ka bang alam, Lance?” Atashia’s voice was unsure. Batid ko na nagdududa siya sa akin. "We were together at La Aurora. Twenty-four seven tayong magkasama, hon. Impossible na may maitago ako sa iyo," I told her. Tumaas ang kilay niya pero hindi na siya nagsalita. I felt nervous so I reached for her hand and held it tight. "Tell me everything," I begged everyone. Kailangan kong malaman ang lahat kahit nakakahiya na sa part ko ang makihalubilo sa mga taong sinaktan ng aking ina. Nagsimulang umiy
ATASHIAMalakas na sigaw ni Daddy ang nagpakabog aking dibdib. Nasa corridor ako kaya rinig na rinig ko ang ingay na nagmumula sa ikalimang palapag ng mansion. Mula sa ikatlong palapag ay tumakbo ako patungo sa kinaroroonan ng aking mga magulang. "Tawagin mo si Kuya Jaspher. Dali!" Utos ko sa isa sa mga katulong na nakita ko. Nasa hagdanan pa lang ako ay rinig na rinig ko na ang boses ni Nanay. "Lumayas ka rito," sigaw ni Nanay kay Lance. Dinuro niya pa ang asawa ko. "Ano ang problema?" tanong ko. "Iyang asawa mo, sampid na nga lang, gusto pang sirain ang pamilyang ito. Kung anu-ano ba naman ang sinasabi sa daddy mo," sumbong ni Nanay. "Stop, Patricia. Let us talk privately," galit na sabi ni Daddy. "Walang private-private sa akin. Dito tayo mag-usap, Thomas." "Kung ayaw mong ipakaladkad kita sa mga gwardya, you will do as I say, Patricia." Nakakatakot na ang boses ni Daddy. Biglang nawala ang tapang ni Nanay. Parang maamong tupa na sumunod siya kina Daddy. Nang nawala sila,