CHAPTER 87

OLIVIA

Malakas na sigaw ang pinakawalan ko habang nakatayo ako sa harap ng puntod ng aking mga parents. Halos sumabog ang dibdib ko dahil sa sobrang galit. Oh, my goodness, 'di pa rin nawawala sa small mind ko kung paano nila ako pinahirapan noong little child pa lang ako.

I hate them. Sagad hanggang buto ang galit ko sa kanila. Iyon ang dahilan kung bakit ganoon na lang kung protektahan ko si Lance. Ayaw kong pagdaanan ng aking anak ang mga pinagdaanan ko sa buhay.

"Kayo ang unang nagparamdam sa akin na wala akong halaga sa mundong ito," saad ko habang nakatitig sa magkatabing puntod ng aking mga magulang. "Mga wala kayong kwentang tao dapat lang sa inyo ang mamatay. Hindi ko pinagsisisihan ang ginawa ko sa inyo."

Ilang beses kong sinipa ang puntod ng mga magulang ko. Lintek talaga sila. Kahit matagal ng silang patay ay patuloy pa rin nila akong pinarurusahan. Hindi ako makaalis-aalis sa impyerno na kinalalagyan ko dahil sa kanila.

Hindi ko napigilan ang mapaiyak. Masakit kasi ang