TULALANG pinagmasdan ni Cross ang nagkalat na cake. Ilang ulit siyang nagbuga ng hangin. As expected, Nikole wouldn’t buy this drama. Maybe it looked too obvious. He paid the man to act, and he did his best performance. Mukhang makatotohanan naman ginawa nito. Ilang araw niya itong pinag-isipan. But he consulted Nikole’s father first.Umuwi talaga siya nang isang araw na mas maaga mula sa Osaka. He met Vicente at his office when he assured that Nikole didn’t drop in her office that day… “I don’t think this marriage is working, Dad. Nikole is trying her best, but I can’t afford to see her this sad...” aniya sa matanda na hindi na siya nagpaligoy pa. Tinatantya niya ang mood nito dahil baka hindi kayanin ng puso nito kaya dinaan niya ito sa mahinahong usapan.“Why all of a sudden, Cross? My daughter came here and promised that she’d compromise to work things out.”Ngumiti nang mapait si Cross. “I know she would. But she’d endure a lot from the day we got married.” May inabot siya rito
CROSS was already twenty-four when Nikole turned eighteen. At dahil anak ito ng isang bilyonaryo, napakabongga ng paghahanda sa debut nito. Ginanagap iyon sa isang luxury hotel at halos lahat ng mayayamang angkan sa buong Pilipinas ay imbitado. As expected, he was a part of her eighteen roses. Pero ang kababata nitong si Kaden ang panghuling sayaw bago si Vicente.When it was his turn, para siyang namamalikmata sa nakikita. Masyado siyang naging abala sa pag-aaral sa ibang bansa kaya hindi niya nasubaybayan ang mabilis nitong pagdadalaga. Halos hindi mapagkit ang mata niya sa mala-anghel nitong mukha. She had grown so pretty. Pero gaya ng dati ay sinarili na lang niya ang paghangang iyon. Nikole was the brightest star, and he was a child longing for it to fall.“Cross, do you think I’m pretty?” biglang tanong ni Nikole habang nagsasayaw sila.He nodded. “Not bad.”“Not bad lang? Ang kuripot mo naman sa compliments. You rarely visit home, I missed you. Do you have a girlfriend now?” w
NIKOLE immediately filed for a divorce. Nagtaka pa siya dahil hindi man lang nagtanong sa kanya ng dahilan ang ama. Basta na lang itong pumayag. Maging si Cross naman ay madaling kausap. He immediately signed the divorce papers. They became civil with each other. Pero kinausap siya nang masisinan ni Cross matapos ang divorce proceedings.“Thank you for giving me back my freedom, Cross.” Nikole meant it. Naroon sila nakaupo sa public bench ng abalang siyudad ng New York. “This is the best gift I could give you. Sa mga pagtitiis mo sa akin.” Natawa siya nang pagak.“I know something was wrong when you couldn’t sleep with even one for more than a year.” Hinawakan ni Nikole ang kamay ni Cross. “It must have been so hard for you, too. But you don’t need to do such things just to make me go away. Alam kong mabuti kang tao. I know you hired that person to spite me. I know you care for me but couldn’t express it well.”Tumingin si Cross sa mga abalang tao na pa roon at parito sa daan. “I ha
NASA loob si Julian ng isang kilalang bar sa Quezon City. Kagagaling lang niya sa isang delikadong mission. It was a joint operation with the SWAT, and he assisted alongside his agents. Isang malaking human trafficking ang nasabat nila nahuli nila ang ilan sa miyembro ng isang organized crime group na nag-operate sa buong Pilipinas. His much-awaited break came at last. Kaya deserve niyang magliwaliw. Sa nakalipas na taon ay mga malalaking misyon ang kinasangkutan niya. His company flourished these days. Hindi niya halos namalayan ang paglipas ng mga buwan dahil sa sobrang abala niya. Nakakadalawang bote pa lang siya ng beer nang may biglang lumapit sa kanyang babaeng pamilyar ang mukha. Pigil ni Julian ang matawa nang tuluyan niyang maalala kung sino ito. Mabagbiro talaga ang tadhana. Small world. He thought. “Hi, handsome!” magiliw na bati ng babae. “I’m Vanessa. But you can call me Vani. What’s your name?”“Julian Arevalo,” inilahad niya ang kamay. “Nice meeting you, Vani.”Maka
NIKOLE felt she lived in a dream. Pero ngayong damang-dama niya ang init ng katawan ng dalawa nakasisiguro siyang hindi ito isang panginip. Ayaw niyang bumitaw sa mga ito dahil natatakot siya na baka biglang basta mawala. Hindi pa rin kasi talaga siya makapaniwala.“So warm…” Nakapikit si Nikole habang mas hinigpitan ang pagkakayakap sa dalawa.“It’s been so long, darling,” Clive mumbled. “I miss this,” usal naman ni Julian. “I thought you were busy. The text was just a try.” Nikole closed her eyes harder. Parang bigla siyang na recharge mula sa matinding pagod at pangungulila. “We’re happy that you’re back with us,” saad ni Clive.Kung hindi pa nila narinig ang malakas na pagtunog ng oven ay hindi pa sila bibitaw sa isa’t isa. “Oh, wait. My cake!” Tumakbo si Nikole papuntag kusina habang pumasok naman ang dalawa sa bahay. Parang mga bata ang dalawang lalaki na sunod nang sunod sa kanya. Hanggang sa nagkasya ang dalawa na maupo sa dining table habang pinagmamasdan siyang abala sa
“TELL me you guys are joking!” Alanganin ang ngiting nakaguhit sa labi ni Nikole. Hindi siya agad nakahuma sa wedding proposal ng dalawa. Silang tatlo magpapakasal? It sounded weird, but surprisingly he loved it!“Are you sure? Teka, sandali! Maghunus-dili muna tayong lahat.” Huminga nang malalim si Nikole para kalmahin ang eratikong tibok ng kanyang puso.Muling nagkatinginan ang dalawang binata.“Ayaw mo ba?” Kinakabahang tanong ni Clive.Si Julian ang nagsalita. “We talked about this sometime a few months ago. Sabi namin na kung sakaling mangyari na magkaroon tayo ng pagkakataon na magsama-sama na muli. Hindi na namin palalampasin ang pagkakataon. Bakit naman tayo magpapaapekto sa iisipin ng iba? Masasanay din ang mga iyan. Ang importante wala tayong inaapakang tao.”“That’s the point. I’ve explained it to my family before. They’re against it, of course. But they negotiated as long as I can give them an heir, then it’s settled,” sabi naman ni Julian. “Oh my goodness!” Nahihigit ni
GAYA ng kanilang na pag-usapan ay tinungo nilang tatlo ang mansion ng mga Castellaneta kinabukasan. Naroon si Vicente sa garden nagpapahangin bandang takipsilim. “Dad!” tawag ni Nikole sa ama. Nakaupo ito sa garden bench habang umiinom ng tea. “Hija! What brought you here—” bigla itong natigilan nang mag-angat ng tingin at nakita ang dalawang lalaking kasama niya.“Good afternoon, Sir!” Halos magkasabay na bati nina Clive at Julian pagkatapos ay bahagyang yumuko. “I never thought my greatest fear would come as early as now.” Natawa nang pagak ang matanda. “Dad, I came here so we could give a courtesy. I know you’re mad. I know because I did this, you might even disown me. But I want to be happy in this lifetime, Dad. I’m sorry being disappointing you until this very moment. But I love to be with them. Please give us your blessing.”Namumula ang mukha ni Vicente kaya biglang nag-alala si Nikole sa lagay nito. Pero huminga lang ito nang malalim at nagbuga ng hangin. “I will never gi
SA ISANG mamahaling subdivision naninirahan ang pamilya ni Clive sa Taguig. The Garcia warmly welcomed Nikole and they shared a sumptuous dinner with them. Nakilala rin ni Nikole ang mga kapatid ni Clive na sina Clifford at Cera.Mababait ang magulang ni Clive at hindi inaasahan ni Nikole ang magigiliw na pakikitungo ng mga ito. “Now I get it why my son is smitten to the one and only Castellaneta Heiress,” masayang wika ng ama ni Clive. Si Ramon Garcia. “Thanks you, Sir.” Tipid na ngumiti si Nikole.“You’re like a goddess, Ate Nikole. I hope I’m pretty as you!” hindi napigilan bulalas si Cera na kanina pa titig na titig sa kanya. Lumawak ang ngiti sa labi ni Nikole. “You’re also pretty. You’re like an Asian princess.” Totoong sabi niya. Bagay na bagay rito ang pagiging tsinita na katulad ng kapatid nito ay nawawala ang mata kapag ngumingiti. Habang si Clifford sa tabi nito ay tahimik na lang kumakain. “Since you are going to be a member of this family, hija. Are you willing to mer