KABANATA 120

baby

Dinilat ko na ang mga mata ko ng marinig kong kambal ang anak ko at may isang naka survive. Alam kong hindi dapat ako maging masaya dahil sa nawawala niyang kambal pero masaya ako dahil kahit papano may natira para sa akin. Nawala sa akin si Mike, akala ko mawawala rin sa akin ang anak ko.

"Mabuti at nagising kana hija," maluha luhang sabi niya.

"Narinig ko po ang sinabi niya," bulong kong sabi. "Totoo po ba?"

"Yes hija, buhay ang isa sa kambal," nakangiting sabi niya parang masaya rin sa nangyari. Tumango ako at hinaplos ang tiyan ko. Baby salamat.

"Si Mike po?" tanong ko kahit alam kong nag-aaway sila lola at pinaalis na ni lola. Mas mabuti na iyun, araw-araw kong narinig ang galit niya, mas masakit pag sa mukha ko mismo sinabi ang mga iyun. Tinanong ko si Mike baka alam na niya pero pinili niya paring magalit sa akin kahit nandito pa ang anak namin.

"Hindi niya alam," sagot ni lola, parang naintindihan ang tinanong ko. Tumango ako. Iisipin ko na sana kung dapat ko bang ipaala