HINDI alam ni Ara kung paano siya tutugon dahil sa matinding kapusukan na alam niyang pinasimulan niya kay Daniel. Lalo nang gawin na nitong lubusan ang paglalapat ng kanilang katawan dahil pumatong na nga ito ng husto sa kaniya.
Pero hindi parin natatapos doon ang mga kapilyahan na pumapasok sa isipan ni Ara. Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa katotohanan na masyado siyang arouse at si Daniel ang puno't dulo ng nararamdaman niyang iyon, o dahil sa matinding pagmamahal na nararamdaman niya para sa binata.
Sa pagkakataon na iyon ay mas pinili ni Ara na piliin ang panghuli. Pero hindi rin naman nagtagal at sa kalaunan ay inamin niya sa sariling totoo namang arouse na arouse na siya. At kahit na nararamdaman niya ang takot sa dibdib niya sa posibleng sakit na pwede niyang ma-experience once na maging ganap ang pagtatalik nilang ito ni Daniel ay mas nanaig parin ngayon ang kaibigan niyang maranasan ang pagmamahal sa kaniya ng
ANG sumunod na mga pananalasa ni Daniel ay totoong malayo sa lahat ng ginawa at ipinakita nitong gentleness kanina.Ang bawat ulos nito ay totoong makapangyarihan sa paraan na nararamdaman niya ang pagbundol hanggang sa kaibuturan ng kaniyang pagkababae ang dulo ng pagkalalaki nito. Dahilan kaya sa bawat pagtama nito roon ay hindi matatawaran at hindi rin maipaliwanag na kilabot at sensasyon ang paulit-ulit na gumuguhit sa katawan niya.Hindi niya alam kung gaano katagal pa niya mararanasan ang ganito kasarap na pakiramdam. Alam naman niya na hindi siya ang una ni Daniel, pero hindi naman importante sa kaniya iyon dahil ang mahalaga siya ang panghuli nito. At siya ang pinili nitong pakasalan.Sa huling naisip ay mabilis na naramdaman ni Ara ang pag-iinit ng magkabilang sulok ng kaniyang mga mata.Hindi man niya masabi kung paano pero talagang pinupuno ng hindi maipaliwanag na kaligayahan
ANG sumunod na naging pananalasa ni Daniel sa pagkababae ni Ara ay tunay nga namang naghatid sa dalaga ng nakakabaliw na karanasan. Iyon ang unang pagkakataong nakipagtalik siya kaya naman normal nang naging makirot iyon pero katulad ng inasahan niya ay nanatiling banayad ang binata sa kaniya.Inangkin siya ni Daniel sa paraan na alam niyang hindi niya makakalimutan kahit na kailan. At ngayon pa lang alam niyang ito ang bagay na kahit kailan ay hindi niya pagsasawaan dahil galing ito sa lalaking pinakamamahal niya.Gusto niyang maging marahas ito sa kaniya. Gusto niyang angkinin siya ng binata sa paraan na alam niyang mawawala na siya ng tuluyan sa kaniyang huwisyo at iyon ang ibinulong niya sa lalaki ng pakawalan nito ang kaniyang mga labi."Please, harder," aniya rito.Noon nakita ni Ara na kumislap ang kapilyuhan sa mga mata ng binata. "Are you sure?" tanong pa nitong binigla ang muling pagpasok
MADILIM na sa labas ng bintana nang magising si Daniel na kayakap si Ara na mahimbing parin na natutulog. Tanging ang liwanag na pumapasok sa bukas na bintana ng kaniyang silid na nagmumula naman sa poste ng kuryente sa may labas ng bahay ang tanglaw nila. Pero sa kabila noon ay sapat parin ang liwanag na iyon upang mapagmasdan niya ng husto ang mahimbing na pagtulog ng magandang mukha sa kaniyang tabi na nakaunan pa sa kaniyang dibdib.Mabilis na humaplos ang mainit na damdamin sa puso ni Daniel habang pinagmamasdan ang pinakamagandang mukha na nasilayan niya sa buong buhay niya. Kung totoo man ang sinasabi ng doktor na tumingin sa kaniya na malapit na siyang mawala, na maaaring apat hanggang anim na buwan na lamang ang itatagal ng buhay niya siguro gugugulin na lamang niya ang mga panahong iyon kasama si Ara.Hindi niya alam kung papayag ang mga magulang nito sa ganoong setup pero gusto parin niyang subuka
PILITang tawa na pinakawalan ni Ara saka tinitigan ang maiitim na mga mata ni Daniel. Ilang sandali silang nagtitigan.Her deep blue eyes against his dark eyes. Pagkatapos ay nakita nalang niya ang sarili niyang tumakbo at mahigpit na niyakap ang kaniyang nobyo.Kung minsan nga naman napakasakit magbiro ng kapalaran.Kung kailan niya nakita ang totoong kaligayahan at tunay na kahulugan ng buhay ay saka naman nangyari ang ganito."Hindi ko alam kung bakit kinailangan pa kita makita at makilala kung ganito rin lang pala ang mangyayari sa ating dalawa. Pero Ara, huwag mo akong iiwan, bigyan mo ako ang dahilan para pilitin ko parin ang lumaban. Pipilitin kong ipaglaban ang buhay ko, para sa'yo, kasi mahal na mahal kita, hindi kita gustong iwan," si Daniel na katulad niya ay umiiyak narin habang mahigpit ang pagkakayakap sa kaniya.Walang maisip na kahit anong pwede niyang sab
"KUNG anuman ang ibig mong sabihin, mas maganda kumain na tayo para makapagpahinga ka na," aniyang pinakawalan ang sarili mula sa binata at pinagkatapos ay hinawakan ang braso nito saka iginiya paupo sa isang silya."Oo nga pala, hindi ko pa nasasabi sa'yo uuwi si Mama, kasama si Ate Danica," makalipas ang ilang sandali nang kumakain na sila ay iyon ang narinig niya sinabi ng binata.Nahati sa dalawa ang nararamdaman ni Ara dahil doon.Natuwa siya dahil matapos ang mahabang panahon ay makakasama na ni Daniel ang ina nito sa wakas. At nalungkot dahil kahit hindi pa nasasabi sa kaniya ng binata ang totoong dahilan ng pag-uwi ng kapatid at nanay nito ay tila ba nahuuhulaan na niya kung ano iyon."Kukuha tayo ng second opinion," anitong pinasigla ang tinig saka hinawakan ng mahigpit ang kaniyang kamay.Tumango siya saka inabot ang mukha ng binata at banayad na hinaplos ang pisngi n
"ARE you sure kaya mong mag-drive? Gusto mo bang mag-commute nalang tayo tutal maaga pa naman?" tanong ni Ara kay Daniel Lunes ng umaga nasa loob na sila ng kotse noon at kasalukuyan niyang ikinakabit ang kaniyang seat belt.Katulad ng dati sinundo siya ng kaniyang nobyo para magkasabay silang papasok sa eskwelahan. Hindi pa nga niya nasasabi sa mga magulang niya ang tungkol sa sitwasyon ng kaniyang nobyo pero plano rin niyang ipaalam sa kanila ang totoo. Para hindi magtaka at magtanong ang mga ito kung bakit mas madalas na siyang nasa malaking bahay para samahan ang binata."Oo naman, hangga't kaya ko hindi kita hahayaang mag-commute. Ayokong maulit iyong nangyari sa iyo noon, binastos ka ng lalaking lasing," anitong mataman siyang pinakatitigan.Tumango siya saka hindi napigilan ang magpakawala ng isang malungkot na buntong hininga na umabot sa pandinig ng binata. Noon nito hinawakan ang kamay niya saka iyo
IYON ang araw ng schedule ni Daniel para sa ibang doktor at ospital kung saan ito kukuha ng second opinion kaya hindi na muna ito pinapasok ni Marielle sa eskwelahan. Iyon din ang dahilan kaya mag-isa siyang pumasok at nag-duty sa library.Nanatiling tahimik si Ara, hindi dahil walang kumakausap sa kaniya kundi dahil wala si Daniel at labis siyang nangungulila sa kaniyang nobyo."Ara, sabay ka sa amin ni Jenny mamayang lunch?" si Jason iyon nang lapitan siya nito habang pilit niyang inaabala ang sarili sa maraming titles ng libro na ine-encode niya sa harapan ng computer.Tiningnan niya si Jason saka pilit na nginitian. "Salamat pero okay lang ako," sagot niya.Sandali muna siyang pinakatitigan ng kaibigan niya bago ito tumango-tango at nagsalita. "Sige ikaw ang bahala," anitong alanganin muna siyang muling tinitigan bago tuluyang iniwan.Mag-isa siyang kumain ng lunch nang ara
KATULAD ng sinabi ni Daniel sa kaniya nasa malaking bahay ang mga magulang at kapatid niya at doon nga niya inabutan ang mga ito. Nakangiti si Marielle nang salubungin siya nito at yakapin. Pagkatapos ay mabilis rin siyang niyaya ng mga ito kasama ang mga magulang at pati narin ang bunsong kapatid niya na kumain na dahil nakahanda narin ang hapunan sa komedor.Puno man ng pagtataka ay mas pinili narin ni Ara ang hindi magtanong at hintayin nalang ang sasabihin ni Daniel tungkol sa naging resulta ng pagpapasuri nito.Pagkatapos kumain ay niyaya siya ng binata sa garden kung saan naroon ang isang swinging bench na may canopy at yari sa bakal. Naupo sila doon ng magkatabi.Ilang sandaling nakiraan sa kanila ang katahimikan. Parang walang kahit isa sa kanila ang may gustong magsimula ng usapan dahil alam din naman nila pareho kung ano ang magiging topic nila kaya sila naroroon.Nang haw