Kabanata Fifty-One

Nakarating kami ng mansyon ni Mang Vicente nang hindi niya na ako inaasar which made the whole trip peaceful and less awkward. Pagbaba ko biglang nagsalita si Mang Vicente.

“Mukhang may bisita kayo, binibini.” Aniya habang nakatingin sa kalesa na nakaparada sa harap ng aming tarangkahan.

“Baka bisita ni Don---este ama at binisita lamang siya.” Sabi ko na hindi interesado sa kung sino ang dumating na bisita. “Mauna na po ako, Mang Vicente. Salamat po sa paghatid,” nakangiti kong pagpapasalamat.

“Wala iyon, binibini.” Aniya at yumuko bilang galang sa akin. “Tungkulin ko po naiuwi ng ligtas ang mahal ni Señorito Joaquin.”

Bigla na naman akong namula dahil sa sinabi ni Mang Vicente.

“Mang Vicente naman, ‘e! May pahabol ka pa talaga!” nahihiya at nanggigigil kong saad.

Tumawa si Mang Vicente. “Hayaan niyo na po na makisaya rin ako sainyong masayang puso, binibini.”

“Naku, napakapasaway niyo po talaga!” wika ko at mabilis na humakbang paakyat nang