Share
Kabanata 34
Kaugnay na kabanata
For the Unloved Kabanata 35
"Ms. Ramona? Why are you here alone?" Biglang sumulpot sa aking gilid ang kapatid ni Aquilino na si Lazarus. Napapitlag ako sa gulat. Masyado akong nagpokus sa pagdadasal. Nabigla ako ng sobra sa pagdating nito. "Sino ang nagbabantay sa anak mo?" dagdag na tanong pa nito."Ah! Ang kaibigan kong madre. Kasama ko sa pagbabantay sa anak ko ngayon."Hindi ko talaga inasahan na mangyayari itong ganito. Na darating pala ang panahon na makikilala ko rin ang kapatid niya. Ang madalas niyang pagselosan dahil mahal na mahal ng magulang. Magkasalungat man sila ng ugali, halatang magkapatid ang dalawa dahil sa sobrang pagkakapareho ng kanilang mukha. Ang hugis lang ng mukha at awrahan sila nagkakaiba. Siguro nga ay nangyayari talaga ang lahat ng mayroong rason. Kung ano man ang rason na ito, hindi ko alam sa ngayon, alam kong mauunawaan ko ring pagdating ng panahon. Maaaring may matutunan ako dahil rito o kaya naman ay ipagpapasalamat ko dahil nangyari. Alin man doon, tatanggapin ko nalang at s
For the Unloved Kabanata 36
"Anong balita kay Aquilino?" mabilis ang lakad ko papalapit sa kapatid ni Aquilino na si Lazarus nang lumabas ito ng silid. Nanatili ako sa labas. Doon pa rin sa hilera ng mga upuan kung saan huli kaming nag-usap. Isang oras na siguro ang nakakalipas. "Anong nangyari? Bakit ganun ang nangyari kay Kuya Aquilino?" Balik na tanong ni Lazarus sa akin. "The doctor said that his illness was triggered again because he tried to recall the past. What did you talk about?"Hindi ako makasagot. Kinabahan ako sa nangyari. Baka mas makasama sa kaniya ang pag-amin ko. Baka ako pa ang masisi kung lumala man ang kundisyon nito. Nakalimutan kong pwedeng makasama sa kaniya ang pilit na pag-alala ng nakaraan. "The doctor added that he may forget the past forever if he tries to remember it. Little by little, let's just let him remember. Hindi iyong pinupwersa natin siya..." dagdag pa nito. Parang nangliit ako sa pwesto ko. Pakiramdam ko ay sinisisi ako ng kapatid niya sa nangyari. Ayaw ko mang isipin,
For the Unloved Kabanata 37
Matapos magpasalamat kay Lazarus ay nauna na akong lumabas sa kotse habang bitbit sa kaliwang kamay ang bag na naglalaman ng mga damit ni Akihiro. Dire-diretso ang mga mata ko sa paglalakad. Nang makapasok ng gate at bubuksan pa sana ito nang husto ay nabigla ako nang nakaabang sa amin ang mga madre. Nanlaki ang mga mata ko. Kumpleto sila rito ngayon. May mga hawak itong lobo at malaking banner na nakalagay ay 'Welcome home, Akihiro!' Napaatras ako. Tuwang-tuwa sila pero ako hindi ko alam kung bakit parang umatras ang sistema ko. Kinakabahan. Kasama ko si Aquilino!"Nasaan ang apo namin? Andyan na ba? Bakit nauna ka?" Sabik na tanong ni Sister Si. Napakagat ako ng labi. Napapaatras nang napapa-atras. Maya- maya pa ay bumukas ulit ang pinto ng gate. Nilingon ko kaagad iyon. Si Aquilino ay karga-karga ulit si Akihiro. Nagningning ang mga mata ng anak ko nang makita ang mga madre. Napalakpak pa ito. "Welcome ba—" Imbes na sisigaw ay nabitin sa ere ang sasabihin sana ng mga ito. Nang m
For the Unloved Kabanata 38
Tinginan kaaagad ng mga taong nagtataka ang mukha ang sumalubong sa amin nang makarating kami sa bukana palang ng pinto ng pinagburulan. Bakas sa mukha nito ang pagkagulat. Nakita ko pa kung paano sila magbulungan. Hindi ko iyon pinansin. Palagi namang ganyan. Nasanay nalang ako. Palagi namang may sinasabi ang tao. Gumawa ka na ng mabuti o masama, palagi silang may masasabi at masasabi. Kinakabahan ako sa totoo lang. Hindi dahil sa mga taong usisero at usisera kung hindi dahil sa kung ano ang magiging reaksyon ng mga magulang nito. Wala pang resulta ang DNA result. Kahit alam na alam kong positibo ang kalalabasan noon, nagrequest ako sa kaniyang gawin iyon para wala silang masabi. Para hindi nila kami pagdudahan at pagbintangan na pera lang ang habol namin sa anak nila. Kung magdududa man sila sa anak ko, kung hindi man nila tatanggapin, hindi ko kakayanin. Ayaw kong nakikitang nasasaktan ang anak ko. Ngayon pa talagang maganda na ang buhay nito. Hindi na siya gaanong nalulungkot
For the Unloved Kabanata 39
"What will I call you? Lola? Auntie?" naabutan kong tanong ng anak ko sa nanay ni Aquilino. Prenteng-prente itong nakaupo sa gitna ng mag-asawa. Napagdesisyunan nilang ipagpatuloy nalang namin ang aming pag-uusap sa malapit na restaurant. Sabay kaming pumasok ni Aquilino sa loob. Kabado pa rin ako. Hindi makaimik. Pinagbuhat niya ako ng upuan, ingat na ingat ako na hindi ako makagawa ng mali dahil ang mga mata nila ay nakatuon sa amin."Of course, you will call me Lola. But I want Mommy Lola more. Can you do it, darling?" Narinig kong sagot ng nanay ni Aquilino kay Akihiro. Hindi ako makatingin sa kanila. Nahihiya ako. Hindi ako kumportable. Pakiramdam ko ay hindi naman talaga ako importante dito. Mas gusto nilang ang apo lang nila ang nandito, ito lang ang gustong makausap nila. "Okay, Mommy Lola! How about him?" Tinuro nito ang Daddy ni Aquilino na seryoso ang mukha. Pakiwari ko ay hindi ito mabiro. Kanina pa presente at seryoso ang itsura nito. "Akihiro." Pagbabanta ko rito da
For the Unloved Kabanata 40
"Hindi namin alam na may nabuntis siya noon dito! Hindi namin alam ang tungkol sa mga sinasabi mo!" giit pa nito.Sakto namang pumasok sa loob ng restaurant si Lazarus at karga-karga ang anak ko. Mabilis kong pinalis ang luha ko. Nang humarap sa anak ay agad ako tumayo at lumapit sa kanila para makuha ito kay Lazarus.Nang kargahin ko ito ay nakangiti pa ito ng napakalawak sa nanay ni Akihiro.Kawawang bata.Hindi niya alam na pinagdududahan siya.Hindi niya alam na hindi siya tanggap ng mga ito.Mahirap talagang makibagay sa mundo ng tatay niya.Napakakapal nalang talaga ng mukha ko para isiping matatanggap kami ng pamilya nila. Si Father Theodore lang ang tanggap kami. Siya lang ang kamag-anak ni Aquilino na nagmamahal, may totoo at klaradong intensyon sa akin."Saan kayo pupunta, Ramona?" tanong ni Aquilino. Naglakad ako patungo sa may pinto. Humarap ako sa kanilang lahat na nakatayo na ngayon. Pinagmamasdan ang galaw ko at hinihintay ang sasabihin ko."Doon sa kaya kaming tanggapi
For the Unloved Kabanata 41
Hindi ako umimik hanggang nasa hapag na kami. Mabuti nga at hindi na rin nagtatanong ang anak ko kung ano ang nangyayari sa amin ng Papa niya. Kahit naman magtanong siya ay hindi ko siya sasagutin. "Ako na ang maghuhugas ng pinggan," presenta niya. Tumango ako at hinanda nalang ang sarili para magpunas ng lamesa. Pumasok naman sa kaniyang kwarto si Akihiro naghahanda na iyon para magshower.Tumango lang ako sa kaniya. Hinayaan siya sa gustong gawin. Nang matapos ako sa paglilinis ng lamesa ay dumiretso ako kay Akihiro para tulungan itong makapagshower. Usually, ako ang pumipili at naghahanda ng damit niyang susuotin. Wala namang imik si Aquilino nang umalis ako roon. "Anak, nasa banyo ka na ba?" "Yes, Mama!" sigaw ni Akihiro sa loob ng banyo. Nagsasara na ito ng pinto, marunong nang mahiya. Noon, ako pa ang nagpapaligo dito. Ngayon ay nakakapag-isa na siya. Marunong na marunong na. "Ihahanda ko na ang damit mo," pagpapaalam ko at saka naghalungkat na ng kung ano ang masusuot niya
For the Unloved Kabanata 42
"This is my school, Papa!" iminuwestra ni Akihiro ang kanilang paaralan sa kaniyang Papa. Pagkababa namin ng kotse ay agad na hinagilap ni Akihiro ang kamay ng kaniyang Papa at naunang maglakad. Tinginan kaagad ang mga tao nang bumaba kami sa sasakyan. Hindi ko iyon pinansin. "We play there with my friends every break time and PE time, Papa!" tinuro pa ni Akihiro sa Papa niya ang playground na madalas nga nilang paglaruan ng mga kaibigan niya. Tuwing susunduin ko ito at wala sa classroom nito ay madalas ko siyang matagpuan doon."Alam mo na kung saan hahanapin ang anak mo kapag susunduin mo ito," natatawa kong sabi kay Aquilino. "Iyon kung hindi ka pa babalik sa Maynila para sa trabaho mo." dagdag ko pa. Pila ang mga estudyante at mga magulang sa may gate. Nasa huli kami bago tuluyang makapasok sa may mismong gate ng paaralan. Dahil nasa unahan ang mag-ama at nasa likod nila ako, nilingon ako ni Aquilino nang nakanguso. Hindi nagustuhan ang huling sinabi ko. "Ayan ka na naman s
Pinakabagong kabanata
