Chapter 28.2

PAGKATAPOS nga niyang kumain at iligpit ang kaniyang pinagkainan ay napagdesisyunan ni Serene na lalabas na muna siya at magpahangin. Hindi naman na umuulan ng mga oras na iyon at nagpapasalamat siya na tumigil na rin sa wakas ang malakas na ulan.

Pagpunta nga niya sa sala ay doon niya lang napansin na bukas nga pala ang pintuan sa harap ng bahay. Hindi niya iyon napansin kanina, kanina pa kaya iyon bukas? Tanong niya sa kaniyang isip bago siya lumabas mula doon. Paglabas nga niya ay sumalubong kaagad sa kaniya ang preskong hangin na mula sa dagat.

Napatingala siya sa kalangitan, hindi na umuulan ngunit nananatili pa ring makulimlim ang langit. Pero mas maganda na iyon kaysa naman umuulan ng malakas, aniya sa kaniyang isip at pagkatapos ay tuluyan na nga siyang lumabas. Sa hindi kalayuan ay nakita niyang nakatanaw sa karagatan si Luther habang nakasalampak sa buhanginan. Mukhang malalim na naman ang iniisio nito.

Nagdadalawa tuloy ang isip niya kung lalapitan niya ba ito o hindi, ngun