pa rate naman po, salamat!
Habang nakahiga siya sa kanyang kama ay hindi pa rin matanggal sa kaniyang isipan ang nakita niya kanina. Hindi siya pwedeng magkamali sa kanyang nakita. Kitang- kita ng dalawang mata niya na nakatayo talaga ito at hindi siya basta namamalikmata lang. Lumapit talaga ito sa kaniya ng naglalakad. Narinig pa nga niya ang mga yabag nitong papalapit sa kaniya kanina. Ngunit ang hindi niya talaga maintindihan ay kung bakit noong pagbalik na niya na may dalang kutsara ay naka- wheel chair na ito. Sadya kayang namamalikmata lang siya? Kahit siya sa sarili niya ay hindi niya makumbinsi. Napahilamos na nga lang siya ng kaniyang mukha, sa dami ba naman kasi ng iniisip niya ay dadagdag pa talaga ito. Natigil siya sa kanyang pag- iisip ng bigla na lang na naman tumunog ang intercom, kanina niya pa iyon inaalala kung ano ang tawag doon. “Tapos na ako, ilabas mo na itong pinagkainan ko.” sabi nito at pagkatapos ay pinatay na nito iyon. Napairap na lamang siya sa hangin ng mga oras na iyon. Nakaka
Halos malaglag ang panga niya sa sahig ng mga oras na iyon dahil sa kanyang narinig. Sa dami ba naman ng iuutos nito sa kanya ay ang maghubad pa. Napayakap siya ng wala sa oras sa kanyang sarili. Nanlalaki ang mga matang nakatitig sa mukha nito. “Ano hindi mo magawa?” Tanong nito. “Hindi naman kita pinipilit kung ayaw mo, leave now.” Walang emosyong sabi nito at pagkatapos ay itinuro na ang pinto. “Ngayon pa lang ay iligpit mo ang mga gamit mo—---” “Wala ka bang ibang iuutos sir? Bakit kailangang iyon pa ang iutos niyo?” Hindi makapaniwalang tanong niya rito. “E yun nga ang gusto ko.” SAbi nito at pagkatapos ay humalukipkip pa ito sa harap niya. Hindi siya makapaniwala, hindi lang pala ito may masamang ugali kundi may pagka- manyak din ito. “Ayaw ko sir.” Tanggi niya. Hinding - hindi siya maghuhubad sa harap nito. “Okay then tapos na ag usapan. Makukulong ang tatay mo dahil sa katigasan mo.” Sabi nito sa kanya. “Lumabas ka na.” Ulit nito at muling itinuro ang pinto. Napapaisip t
Gustuhin niya mang umiyak ng mga oras na iyon ay wala na siyang luha. Naubos na ang kanyang luha kanina pa. Katatapos lang siyang pagsamantalahan ng lalaking nasa tabi niya. Sa mga oras din na iyon ay halos mandiri siya sa sarili niya dahil kababuyang ginawa sa kanya. Ramdam na ramdam nga rin niya sa mga oras na iyon ang hapdi sa pagitan ng kanyang mga hita. Iyon ang unang beses na nagalaw siya at sa ganitong paraan pa niya nawala ang pagka- birhen niya. Sa dami- dami ba naman ng pwede niyang pagbigyan nito ay sa demonyong lalaki pa napunta. Hindi niya tuloy alam kung may mapapala siya kapag nagsumbong siya. “From now on ay dito ka na matutulog sa silid ko.” Sabi sa kanya ng walang hiyang lalaki. Wala siyang lakas na sumagot ng mga oras na iyon isa pa ay kailangan niya ba talagang sundin lahat ng utos nito kapalit ng kalayaan ng kanyang ama? Bakit tila sobra naman na yata? Ang usapan nila ng ina nito ay magiging tagasilbi siya nito pero wal sa usapan nila na magiging parausan siya n
Nagbihis nga muna siya bago siya bumaba at pagkatapos ay naghilamos na rin. Doon nga niya napatunayan na totoo nga pa lang namumugto talaga ang mga mata niya. Akala pa naman niya ay nagbibiro lang si Lily pero totoo pala. Ang pangit tuloy ng kanyang mga mata. Naabutan na nga niya sa kusina sina Lily at ang ilan pang kasambahay, well, dapat lang naman na magsabay- sabay sila dahil pare- parehas lang naman silang tauhan sa bahay na iyon. “Oh umupo ka na.” turo ni Lily sa isang bakanteng upuan sa tabi niya. May nakahanda na ring plato doon at mga kutsara. Habang nakatitig sa mga nakahain ay hindi niya maiwasang mamangha dahil kahit pa sabihing mga tauhan lamang sila ay kung ano ang ulam ng mga amo nila ay ganun rin ang inuulam nila. Sadyang napakabait nga talaga ng mag- asawang Del Fuego. Sumandok na nga siya at nag- umpisa na ring kumain. Ang iba ngang kasama nila sa hapag ay hindi pa rin niya alam ang mga pangalan ng mga ito. Hindo pa rin kasi niya nahaharap na makipagkwentuhan sa m
13 Napaubo siya nang buamgsak ang kurtinang tinanggal niya mula sa curtain rod. Hindi niya tuloy alam kung ialang taon na itong hindi nalilinis. Nagtataka rin siya kung bakit may ganuong silid sa bahay na iyon na marumi samantalang ilan ang kasambahay ng mga ito. At hindi niya rin lubos maisip kung bakit siya ang pinagdiskitahan nitong utusan sa paglilinis ng silid na iyon. Hanggang sa mga oras nga na iyon ay nagngingitngit pa rin ang kaniyang kalooban. Bukod na nga sa sobrang luwang ng silid na iyon ay ubod pa ng kapal ang mga alikabok. Hindi niya tuloy alam kung ilang oras siyang magdudusang linisin iyon. Isa- isa nga niyang pinulot ang mga kurtina at itinambak sa tabi ng pinto. Nang matanggal niya na ang lahat ng kurtina ay napahinga siya ng maluwag. Lumiwanag na rin ang loob ng silid ng mga oras na iyon dahil nawala na ang makakapal na kurtina. Hindi niya natatanggal ang mga nakatakip na tela sa mga kagamitan doon. Wala siyang ideya kung ano ang mga iyon at isa pa ay hindi niya
Nang makapahinga nga siya ay kaagad siyang lumabas sa music room na iyon at pumasok sa kaniyang silid upang maligo. Nanlalagkit kasi ang pakiramdam siya sa pinaghalong pawis at mga alikabok na kumapit na sa kaniyang balat. Medyo nangangati na nga rin ang balat niya ng mga oras na iyon. Pa inat- inat siya habang naglalakad papunta sa kaniyang silid. Ramdam na ramdam niya ang sobrang pagod niya dahil sa paglilinis na ginawa niya, idagdag pa na sumasakit ang katawan niya ng mga oras na iyon. Kung hindi nga lang sana dahil kay maam Minerva ay hinding- hindi niya sana ito lilinisan pero dahil nga ito ang kumausap sa kaniya ay hindi na lamang siya nakatanggi. Nahihiya kasi siya rito dahil napakabait nito tapos ang simpleng kahilingan lamang nito ay hindi pa niya mapagbigyan. Ilang sandali pa nga ay nakaratin na siya sa kaniyang silid. Hindi na niya tiningnan kung anong oras na dahil nagtuloy- tuloy na lamang siya sa banyo. Ligong- ligo na talaga ang pakiramdam niya ng mga oras na iyon. Ila
Hanggang sa tuluyan na ngang dumaiti sa kaniyang balat ang balat nito at ramdam na ramdam niya ang paggapang ng libo- libong boltahe ng kuryente sa bawat himaymay ng pagkatao niya dahil sa pagkakadaiti ng balat nito sa balat niya. Hanggang sa napamulat ang kaniyang mata dahil sinapo nito ang mukha niya at pagkatapos ay ginawaran siya nito ng halik sa kaniyang mga labi. Iyon ang unang beses siyang hinalikan nito sa labi dahil kagabi ay hindi naman siya nito hinalikan. Noong una ay padampi- dampi lamang ang labi nito hanggang sa tuluyan na itong bumuka at gumalaw. Ni minsan sa buhay niya ay hindi pa niya naranasan ang mahalikan ng kahit sino dahil nga hindi pa naman niya nararanasan ang magka- boyfriend. Ito pa lang ang unang beses na n*******n siya at ito pa. Unti- unting gumalaw ang labi nito at hindi niya napigilan ang mapasinhap ng bigla na lamang nitong kagatin ang ibabang bahagi ng kaniyang labi kung saan ay naging dahilan ito upang umawang ang kaniyang bibig. Dahil sa ginawa ni
Nagbibihis na ito ng mga oras na iyon at nasa labas na din siya ng shower room. Iniabot nito sa kaniya ang roba na nakasabit doon. Kaagad niya naman iyon inabot dahil nananatili siyang hubad sa mga oras na iyon. Laking- pasalamat talaga niya na hindi pumasok sa bayo si Lily dahil kung nagkataon ay nahuli sila nito sa akto. Wala pa naman balak ang katabi niyang tumigil kanina. “We will talk later.” sabi lamang nito. Tapos na pala itong magbihis ng lingunin niya ito. Hindi siya sumagot rito ng mga oras na iyon dahil wala naman siyang alam na isagot rito. Hindi niya alam kung ano ba dapat ang pag- usapan nila mamaya. Baka sa ibang usapan na naman mapunta ang sinasabi nitong pag- uusap, isa pa ay gusto sana niyang matulog mamaya pagkatapos niyang kumain para man lang makapagpahinga naman ang katawan niya mula sa pagod na tinamo niya kanina. “Hey, I’m talking to you. Are you deaf?” medyo inis na nitong sita sa kaniya. Akmang lalabas na sana siay mula doon ng sabihin nito iyon at talaga