Chapter Fifty Seven

[ Laura ]

"You're still awake?" 

Napatingin ako sa pinto ng bigla iyong bumukas at marinig ang boses ng taong kanina ko pa hinihintay. Nang makita ko siya', wala akong ibang maisip kundi ang pag-aalala ko kanina, kung ano-ano nang naiisip kong maaring nangyari sakaniya habang nangangabayo nang may sama ng loob. 

"Are you crying?" malambing ang boses niya na may halong taranta. 

Yumuko ako at pilit tinuyo ang pisngi kong natuyuan na ng luha na ngayon muli nanamang namasa dahil sa walang tigil kong pag-iyak. Narinig ko ang paghskbang niya papalapit saakin, kaagad akong napapikit nang masuyo niyang hawakan ang dalawang kamay kong nakatakip sa mukha ko. 

"Wife, stop crying... I'm sorry I left you here." bulong niya, sinusubukan ring punasan ang pisngi ko. 

Bakit ba siya' ganiyan, bakit hindi na siya galit? Pagkatapos kong pagsalitaan siya ng kung ano-ano, nakukuha niya pang mag-alala saakin. Ako lang talaga ang gumagawa