Kabanata 55

“Erica, sigurado ka na ba na aalis ka na rito?" tanong sa akin ni Sister Nita. Kasama niya ang iba pang mga madre na nakagaanan ko na rin ng loob at ang mga bata. Lahat naman sila ay napalapit na talaga sa akin.

“Sigurado na po, handa na akong magsimula ulit at handa na rin po akong harapin ang mga taong humusga sa akin noon," nakangiti kong sabi.

“Na hala, gabayan ka sana ng diyos," sabi ng mga ito. Niyakap naman ako ng mga bata nang nasa labas na kami ng orphanage.

Limang buwan ko lang silang nakasama, pero parang ang hirap na nilang iwan lahat. Naging mabait naman kasi sila sa akin. Naging parte na rin sila ng buhay ko at naging parte sa unti-unting paghilum ng sugat sa puso ko. Dahil sa kanila hindi ako tuluyang nalugmok at hindi tuluyang nasira ang buhay ko.

“Ate Erica, ‘wag mo po kami kalimutan ha. ‘tsaka, dalawin mo rin kami minsan," sabi pa ng mga bata na niyakap ko na lang ulit.

“Oo naman, babalik ako sa pasko," sabi ko na ikanatuwa naman nila. Malapit na nga kasi ang pask