Share

Hidden Thorns
Hidden Thorns
Author: Jenna Miles Atienza Reyes

Chapter 1

                                                               Airy's PoV

 

 

"Ehem, baka gusto mong kumain muna bago mag phone?" bungad ni Kuya (Dixon Fernandez) ng mabuksan n'ya ang pinto ng kwarto ko.

 

"Ehem, baka gusto mong kumatok muna bago pumasok?" balik kong tanong sa kan'ya. Bigla s'yang natigilan sa sinabi ko haha! Barado s'ya, I got you Kuya haha.

 

"Tss, kumain kana" sabi n'ya sabay labas ng kwarto ko. Idamay n'yo na lahat wag lang ang phone ko. Laging sinasabi ni Mama everytime na masakit ang ulo ko "kakacellphone mo 'yan" "itatapon ko 'yang phone mo, e". Like duh? Anong konek? Gosh! Inilagay ko na sa table ang phone syaka nag charge. Yeah, gan'yan ang eksena every morning.

 

Nag linis na'ko ng katawan pagkatapos ay sinuot ang aking uniform. Actually, ito na ang huling beses kong masusuot 'to, graduate na kasi 'ko bukas. Hay finally, I did it! Nang makalabas ako ng kwarto ay dumiretso na 'ko sa kusina. Nadatnan kong nand'on na sila mama, papa at kuya.

 

"Goodmorning!" masiglang bati ko. Napalingon naman sa'king si mama pero 'yung dalawa parang walang narinig tsk! "Oh, and'yan kana pala, kain na" sabi ni mama sabay hila ng upuan sa tabi n'ya.

 

Umupo na'ko pagkatapos ay sumandok na'ko ng kain. Kumuha ako ng sinigang at ibinuhos ang sabaw nito sa kanin ko. Hmmm sarap...

 

"Ma, sino pong nagluto ng sinigang?" Tanong ko sabay subo ulit. Yeah, that's me lalangoy ang kanin ko kapag may sabaw ang ulam hehe

 

"Si kuya mo" sagot n'ya kaya napatingin ako kay kuya na nakatingin na pala sa'kin.

 

"Masarap?" Tanong n'ya.

 

Para s'yang kinakabahan sa isasagot ko. Magiging honest ako for now hehe.

 

"Masarap, infairness" sagot ko sa kan'ya, para s'yang nabunutan ng tinik sa sinabi ko. Anong meron dito?weird.

 

Matapos naming kumain ay nagpahatid na'ko kay papa papunta sa Campus. Malaki ang Campus na'to, High University kung tawagin. 'Di ko nga akalain na makakapasok ako dito, e buti nalang binigyan ako ng scholarship. Hay, mamimiss ko 'tong Campus na'to. Marami 'kong memories dito na never kong kakalimutan.

 

Pag kapasok ko sa room ay nakita ko sa Shin kaya agad akong tumabi rito.

 

"Hey, what's up?" Tanong ko sabay siko sa kan'ya.

 

"Oy Airy! tagal mo naman, tara kanina pa tayo inaantay dun!" sagot n'ya sabay hila sa'kin palabas ng room.

 

"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko sa kan'ya. Geez! hinihingal na'ko dito.

 

"Tambayan" bored n'yang sagot.

 

Speaking of tambayan, dun 'yun sa likod ng building ng 1st year college. Malamig kasi dun, isa pa walang makakakilala samin kaya 'yun ang tambayan namin. Nang makarating kami dun ay nando'n na nga sila Stynx (Stynx Vermin) at Syn (Syn Aden Ford). Kyaaah! Ang fresh tignan si Stynx hihi.

 

"Tagal n'yo naman" sabi ni Syn nang makita n'ya kaming papalapit sa pwesto nila.

 

"Si Airy kasi, e. Inintay ko pa" sagot naman ni Shin.

 

"Ano bang meron?" takang tanong ko. Biglaan naman kasi, usually kasi sa hapon kami natambay dito, e.

 

"Let's say bonding, come on!" Sigaw ni Stynx. I don't know why pero 'di 'ko naiilang kay Stynx kahit may something ako sa kan'ya. Siguro mababaw lang 'yung feelings ko? Aish 'di ko na alam.

 

May nilatag si Syn na tela sa damuhan pag katapos ay inilagay n'ya ang mga pag kain na inihanda nila. Si Stynx naman ay busy sa pagto-tono ng gitara n'ya. Baka mainlove lalo 'ko rito, ang ganda at ang lamig kasi ng boses n'ya ansarap pakinggan bonus na 'yung magaling pa s'yang mag gitara.

 

"Hey guys, selfie tayo!" sabi ni Shin. Kaya agad kaming lumapit sa pwesto n'ya at kan'ya kan'yang pose ang nangyari haha! Hilig talaga namin mag picture, syempre memories din 'yun.

 

"Oh, lantakan na 'yan!" masiglang sabi ni Stynx.

 

Nang matapos kaming kumain ay walang naimik samin mga busog na kasi haha! Kan'ya kan'ya kaming hanap ng magandang pwesto.

 

"Mamimiss ko kayo" bali ni Syn sa katahimikan. Hay, graduation na bukas at isa lang ibigsabihin no'n baka madalang na kami mag kita kita.

 

"Kakabakla naman 'yan, bakla kaba?!" Singhal ni Stynx.

 

Ito talagang bibig ni Stynx walang preno hahaha!

 

"Sira! seryoso ko ulol!" sagot naman ni Syn.

 

"By the way, sa'n kayo mag tatrabaho?" tanong ko sa kanila.

 

"Sa company ni dad" bored na sagot ni Shin.

 

"Ipasok n'yo nalang ako sa company n'yo hahaha!" natatawang sabi ni Syn.

 

Parehas kami ni Syn scholar kami dito, may kaya kami pero 'di naman kami sobrang yaman 'di katulad nitong si Stynx at Shin.

 

"Sige ba!" Sagot naman ni Stynx.

 

"Eh, ikaw Airy, sa'n ka?" dagdag pa n'ya sabay tingin sa'kin.

 

"Sa Dobouzet Enterprise" sagot ko naman.

 

"For real?!" gulat na tanong ni Shin. Sikat kasi ang Dobouzet Enterprise, kahit sa ibang bansa, e kilalang kilala ito.

 

"Yup" sagot ko at napautot na lang ako dahil sa dami nang nakain ko hahaha! . . .

 

"Shit! Ang baho!" Sigaw ni Syn sabay alis sa kan'yang pwesto.

 

"Omygod!" Sabi naman ni Shin. Ang aarte n'yo, ah! Parang 'di pa kayo sanay sa utot ko!

 

"Oh, well. Tae tae rin pag may time Misaki Airy Fernandez" singit naman ni Stynx! Letse! Kailangan full name? Psh! Buti nalang maganda ng name ko, lalo na ako.

 

"D'yan na nga kayo, seeyah!" Paalam naman ni syn at sumunod naman si Shin.

 

Kami na lang dalawa ni Stynx ang naiwan, oh shit! 

 

"Alis na 'ko, bye!" Sabi ko kay Stynx bago pa maging awkward ang atmosphere. Bago pa 'ko makaalis ay pinigilan n'ya 'ko. Hinawakan n'ya ang kamay ko. At parang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko nang hawakan n'ya ito.

 

"Wait, uhm Can you do me a favor?" Tanong n'ya. Psh! Kala ko naman kung ano na!

 

"Sure, ano 'yun?" tanong ko sa kan'ya sabay hila ng kamay ko sa kan'ya. Geez! ang lambot ng kamay n'ya. Mabuti na lamang at hindi niya napapansin na hindi lang kaibigan ang turing ko sa kanya dahil higit pa doon ang nararamdaman ko para sa kanya.

 

"Uhm, pwedeng tulungan mo 'kong mas mapalapit kay Shin?" tanong n'ya, pero bakit? Aish! Edi itanong mo Airy!

 

"Bakit? Para saan?" Tanong ko sa kan'ya. Iba ang kutob ko dito parang hindi maganda.

 

"Because I like her" nakangiting sagot n'ya at pati ang mga mata n'ya ay nakangiti rin, kumikislap. Pero kung anong saya n'ya, s'ya namang lungkot ang lumamon sa 'kin. Nakaramdam ako ng paninikip ng dibdib at nagbabadyang pag luha ngunit mabilis akong tumakbo bago pa bumagsak ang mga luha ko.

 

I like you, Stynx...

 

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status